Το τάι-τσι και η γιόγκα, δύο ανατολικής προέλευσης τεχνικές άσκησης, που έχουν πλέον γνωρίσει ευρεία εξάπλωση στη Δύση, ωφελούν τους μεσήλικες και ηλικιωμένους με αρθρίτιδα, μειώνοντας τους πόνους τους, ενώ βελτιώνουν και την ψυχική διάθεσή τους, δείχνουν δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μία καναδική και μία αμερικανική.
Η πρώτη έρευνα, με επικεφαλής τη δρα Νταρλίν Ριντ του Τμήματος Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου της βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής "British Journal of Sports Medicine", αξιολόγησαν και συνέκριναν (μετα-ανάλυση) όλες τις έως τώρα δημοσιευμένες έρευνες (24 που αφορούσαν συνολικά 1.584 άτομα ηλικίας 50 έως 75 ετών) σχετικά με το τάι-τσι και τις επιπτώσεις του στη φυσική κατάσταση ενός ανθρώπου.
Η μέση διάρκεια των προγραμμάτων τάι-τσι που εξετάσθηκαν, ήταν τρεις μήνες, με δύο έως τρεις συνεδρίες την εβδομάδα, διάρκειας μίας περίπου ώρας κάθε φορά.
Η ανάλυση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το τάι-τσι οδηγεί σε βελτίωση, μερικές φορές μάλιστα σημαντική, στη σωματική κατάσταση και στη μυική δύναμη. Όσοι κάνουν τάι-τσι, μπορούν να περπατήσουν πιο γρήγορα και να σκύψουν καλύτερα, μειώνουν τον χρόνο που κάθονται ή σηκώνονται, νιώθουν λιγότερους πόνους οστεοαρθρίτιδας και γενικά έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής. Επίσης το τάι-τσι φαίνεται να βοηθά και ορισμένους ασθενείς με παθήσεις των πνευμόνων, της καρδιάς, ακόμη και με καρκίνο του μαστού.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το τάι-τσι όχι μόνο πρέπει να αξιοποιηθεί περισσότερο από όσους έχουν αρθριτικά επί χρόνια, αλλά στο μέλλον θα μπορούσε να συνταογραφείται ιδίως από τους ορθοπεδικούς, όπως και η φυσικοθεραπεία.
Το τάι-τσι είναι μια αρχαία κινεζική πρακτική, που χαρακτηρίζεται από αργές, απαλές και ρέουσες κινήσεις, οι οποίες βελτιώνουν την αντοχή, την ισορροπία και την αναπνοή, διευκολύνοντας τη χαλάρωση του σώματος και του νου.
Σε μια δεύτερη μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Κέντρο Συμπληρωματικής και Εναλλακτικής Ιατρικής των ΗΠΑ, οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής Σούζαν Μπάρτλετ των πανεπιστημίων Τζον Χόπκινς (ΗΠΑ) και ΜακΓκιλ (Καναδά), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ρευματολογίας "Journal of Rheumatology", πραγματοποίησαν την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή σχετικά με τα αποτελέσματα της γιόγκα στην αρθρίτιδα.
Συμμετείχαν 75 ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα ή ρευματοειδή αρθρίτιδα, οι οποίοι χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: η μία έκανε γιόγκα επί δύο μήνες (δύο φορές την εβδομάδα) και η άλλη όχι. Η σωματική και ψυχική κατάσταση των ασθενών αξιολογήθηκε στην αρχή και στο τέλος της έρευνας.
Όσοι είχαν κάνει γιόγκα, ανέφεραν βελτίωση της τάξης του 20% στους πόνους τους, στην ενέργεια που ένιωθαν, στην ψυχική διάθεση και γενικά στη σωματική ευεξία τους, έχοντας πλέον μεγαλύτερες δυνατότητες και όρεξη να κάνουν εργασίες στο σπίτι ή στη δουλειά τους. Η ταχύτητα βαδίσματος επίσης αυξήθηκε, ενώ οι βελτιώσεις ήσαν ακόμη αισθητές εννέα μήνες αργότερα.
Οι ερευνητές διαβεβαίωσαν ότι η γιόγκα είναι ασφαλής για όσους έχουν αρθρίτιδα, ιδίως αν κανείς ξεκινά με ήπιες ασκήσεις, χωρίς να ζορίζει το σώμα του. Επίσης επεσήμαναν ότι οι ασθενείς πρέπει να συνεχίσουν να παίρνουν τα συνταγογραφημένα φάρμακά τους, παράλληλα με την άσκηση στη γιόγκα.
Περίπου ένας στους πέντε ενήλικες έχει κάποιας μορφής αρθρίτιδα (οι πιο πολλοί πριν τα 65 τους). Δεν υπάρχει θεραπεία για την πάθηση, η οποία μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα, αν ο ασθενής δεν παραμένει σωματικά δραστήριος. Όμως η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών δεν τηρούν αυτή τη συμβουλή και παραμένουν αδρανείς, πράγμα που μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή τους.
Από την άλλη, στις ΗΠΑ κυρίως, αλλά και στην Ευρώπη, όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη γιόγκα, στο τάι-τσι και σε άλλες ανατολικές πρακτικές για λόγους σωματικής και ψυχικής υγείας.
