Οι ήχοι που χρησιμοποιούμε όταν πονάμε μας βοηθούν να αντέξουμε τον πόνο, σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη.
Οι λεκτικές εκφράσεις του πόνου είναι κοινές σε όλους τους λαούς και οι ήχοι της παραπλήσιοι. Οι Άγγλοι, για παράδειγμα φωνάζουν «άου» ή «άουτς», οι Νοτιοαφρικανοί «έια», οι Ιταλοί «άια» και οι Κινέζοι «άιο».
«Κοινός μεταξύ τους είναι ο τρόπος παραγωγής του ήχου, κατά τον οποίο το στόμα απλώς ανοίγει, η γλώσσα παραμένει επίπεδη και τα χείλη δεν στρογγυλεύουν», γράφουν στην επιθεώρηση «Journal of Pain» οι επικεφαλής της μελέτης.
Οι ερευνητές, από τα τμήματα της ψυχολογίας και νευροβιολογίας του Εθνικού Πανεπιστήμιου της Σιγκαπούρης, εξέτασαν για πόσο χρονικό διάστημα οι εθελοντές μπορούσαν να κρατήσουν τα χέρια τους σε οδυνηρά κρύο νερό. Οι 56 συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να φωνάξουν «ωχ», όταν ένιωθαν πόνο, και στη συνέχεια το πείραμα επαναλήφθηκε πέντε φορές όπου ζητήθηκε στους εθελοντές να παραμείνουν σιωπηλοί. Συγκεκριμένα, στο δεύτερο πείραμα που ακολούθησε, οι εθελοντές έπρεπε απλώς να βγάλουν τα χέρια τους από το νερό όταν δεν άντεχαν άλλο, στο τρίτο να πιέσουν ένα κουμπί μόλις ένιωθαν πόνο, στο τέταρτο να ακούσουν μία ηχογράφηση του εαυτού τους να λέει «άου» και στο πέμπτο να ακούσουν την ηχογράφηση ενός άλλου ατόμου.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να αντέξουν τον πόνο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα όταν τους επιτράπηκε να φωνάξουν. Συγκεκριμένα, κατά μέσον όρο άντεξαν τον πόνο επί 30 δευτερόλεπτα - πέντε περισσότερα απ’ ό,τι όταν δεν έλεγαν λέξη.
«Αυτό υποδηλώνει ότι η λεκτική έκφραση ενδεχομένως δρα αναλγητικά, επιτρέποντας στο άτομο να αντέχει περισσότερο τον πόνο», εξήγησαν οι επιστήμονες. Ωστόσο οι ερευνητές δεν ξέρουν πως ακριβώς λειτουργούν τα επιφωνήματα του πόνου, αλλά πιστεύουν ότι τα αυτόματα μηνύματα που μεταδίδονται προς το κέντρο της ομιλίας στον εγκέφαλο, επεμβαίνουν στη μετάδοση των μηνυμάτων του πόνου.
