Περισσότεροι από ένας στους τρεις ενήλικες έχει προ-διαβήτη και δεν έχει ιδέα ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «British Medical Journal».
Ο διαβήτης τύπου 2, το είδος του διαβήτη που αναπτύσσεται στην ενήλικη ζωή και συνδέεται με τον τρόπο ζωής, δεν μια κατάσταση που μπορεί να χαρακτηριστεί «ελαφριά» ή να μην της δώσει κάποιος την πρέπουσα σημασία καθώς μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο ζωής και να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως τύφλωση και ακρωτηριασμός που επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα της ζωής.
Ο προ-διαβήτης είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να υποδείξει ότι υπάρχουν αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ως εκ τούτου, τα άτομα αυτά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 στο μέλλον. Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των ατόμων που θεωρούνται ότι πάσχουν από προ-διαβήτη - τρεις φορές μεγαλύτερος από ότι ήταν πριν από μια δεκαετία - έχει προκαλέσει σοκ, ακόμη και στους γιατρούς. «Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά», λέει ο Simon O'Neill, διευθυντής του οργανισμού Diabetes UK, «είναι χειρότερα από ό, τι περιμέναμε».
Ο προ-διαβήτης σημαίνει ότι τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι λίγο πιο πάνω από το κατώτερο φυσιολογικό, αλλά δεν είναι αρκετά υψηλά για τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 2. Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα είναι ένα ενδεικτικό σημάδι ότι το σώμα παράγει την ορμόνη της ινσουλίνης, αλλά δεν είναι πλέον σε θέση να τη χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά – μια κατάσταση γνωστή ως αντίσταση στην ινσουλίνη. Έτσι όταν το σώμα γίνεται ανθεκτικό στην ινσουλίνη, η ζάχαρη αρχίζει να συσσωρεύεται στο αίμα, προκαλώντας βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν θαμπή όραση και ξαφνική απώλεια της όρασης.
Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για τον προ-διαβήτη είναι ο ΔΜΣ από 25 και άνω, ειδικά στα άτομα που έχουν σωματότυπο σε «σχήμα μήλου» και φέρουν λίπος γύρω από τη μέση. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το λίπος κάθεται κοντά στα ζωτικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του παγκρέατος, μειώνοντας την ικανότητά του να παράγει ινσουλίνη. Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου είναι η ηλικία - από το 40 και μετά ο κίνδυνος αρχίζει σταδιακά να αυξάνεται. Καθώς μεγαλώνουμε, τα μιτοχόνδρια - τα μικροσκοπικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας – που βρίσκονται στα μυϊκά κύτταρα, αρχίζουν να επιβραδύνουν. Αυτό αυξάνει την περιεκτικότητα σε λίπος στα κύτταρα, που οδηγεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη.
