Ακόμα και στη φάση της διάγνωσης του διαβήτη, μπορούν να εμφανιστούν οι χρόνιες επιπλοκές της νόσου. Οι αριθμοί αποδεικνύουν τη “γλυκόπικρη” αλήθεια για τις επιπλοκές του διαβήτη.
Κατά τη διάγνωση...
• 40% των διαβητικών έχουν καρδιαγγειακή νόσο
• 8-10% παρουσιάζουν διαβητική νευροπάθεια ή διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Στην πορεία του διαβήτη, εάν το σάκχαρο είναι αρρύθμιστο, αυξάνει ο κίνδυνος εμφάνισης όλων των χρόνιων επιπλοκών. Μετά από 20 χρόνια διαβήτη...
• 80-90% των διαβητικών παρουσιάζει επιπλοκές στα μάτια (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) • 40-45% εκδηλώνουν διαβητική νεφροπάθεια.
• 50% διαβητική νευροπάθεια
• 15 – 20% παρουσιάζουν παθολογία στα πόδια (διαβητικό πόδι).
Με “καταιγίδα” παρομοιάζει τις χρόνιες επιπλοκές του αρρύθμιστου διαβήτη, ο Παθολόγος- Διαβητολόγος στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά, Ανδρέας Μελιδώνης. Όπως αναφέρει, “ο διαβήτης είναι το κύριο αίτιο τύφλωσης στους παραγωγικούς ενήλικες, το κύριο αίτιο της νεφρικής ανεπάρκειας, που απαιτεί αιμοκάθαρση, το κύριο αίτιο ακρωτηριασμού των κάτω άκρων, η σημαντικότερη αιτία καρδιαγγειακών επιπλοκών (έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο). Τέλος, περισσότεροι από το 50% των ανδρών με διαβήτη παρουσιάζουν στυτική δυσλειτουργία και ανικανότητα”.
Μετά τις επιπλοκές τι;
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι ο ρυθμισμένος διαβήτης δεν σχετίζεται και δεν συνοδεύεται από χρόνιες επιπλοκές. Όλες οι μελέτες έχουν τεκμηριώσει ότι, όσο αυξάνεται το σάκχαρο, όσο αρρύθμιστος είναι ο διαβήτης, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος των επιπλοκών. Ρωτήσαμε τον κ. Μελιδώνη, αν μπορούν να επιβραδυνθούν με κάποιες από τις υπάρχουσες θεραπείες οι επιπλοκές του διαβήτη, εφόσον έχουν διαγνωσθεί.
Όπως μας απάντησε, αυτό επιτυγχάνεται με την αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη των επιπλοκών. “Μπορούμε να ελέγξουμε την υπέρταση, την δυσλιπιδαιμία, αλλά και την αυξημένη πηκτικότητα του αίματος. Υπάρχουν, επίσης, ειδικές αγωγές, που σε κάποιες χρόνιες επιπλοκές δρουν ανασταλτικά στην εξέλιξη, πχ. χορήγηση φαρμάκων του άξονα στη διαβητική νεφροπάθεια, laser στη διαβητική αμφιστ/θεια, anti VEGF παράγοντες στο οίδημα της ωχράς στον αμφ/δη κ.λ.π.
Μα, πάνω από όλα, η αποκατάσταση της ευγλυκαιμίας (ρύθμιση του σακχάρου) εγγυάται αξιόπιστα την επιβράδυνση των επιπλοκών”, αναφέρει χαρακτηριστικά. Φρένο στις επιπλοκές με έγκαιρη θεραπεία Στο ερώτημα εάν οι επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να προληφθούν, οι ειδικοί τονίζουν με έμφαση ότι η ινσουλίνη είναι το αποτελεσματικότερο θεραπευτικό μέσο για την ρύθμιση του σακχάρου των ατόμων με διαβήτη, καθώς με αυτή ρυθμίζονται οι τιμές του σακχάρου στο αίμα και περιορίζονται οι επιπλοκές.
Όπως επισημαίνει ο κ. Μελιδώνης: “Τα τελευταία χρόνια υπήρξε ένας προβληματισμός, μήπως η χορηγούμενη ινσουλίνη με τις αναβολικές και μιτωτικές δράσεις που έχει, ευνοεί την ανάπτυξη αρτηριοσκλήρυνσης. Όμως, πρόσφατη μελέτη (ORIGIN) αθώωσε απολύτως την ινσουλίνη για πιθανή συσχέτιση με καρδιαγγειακές επιπλοκές. Από την άλλη βέβαια δεν φάνηκε στη μελέτη αυτή, όπως και σε άλλες, σημαντικό όφελος στον περιορισμό των επιπλοκών αυτών. Τελικά, φαίνεται ότι η σχέση της ινσουλίνης με τις καρδιαγγειακές επιπλοκές είναι ουδέτερη”. Είναι “ένοχα” για καρδιαγγειακή νόσο τα αντιδιαβητικά φάρμακα; Η φημολογία των τελευταίων ετών ότι κάποια αντιδιαβητικά φάρμακα μπορεί να ευθύνονται για καρδιακά επεισόδια, έχει θορυβήσει σε μεγάλο βαθμό ασθενείς, αλλά και γιατρούς.
Ρωτήσαμε ευθέως τον κ. Μελιδώνη, εάν αυτοί οι φόβοι είναι δικαιολογημένοι. “Υπάρχουν αντιδιαβητικά φάρμακα, που έχουν ενοχοποιηθεί για αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών”, μας απαντά και συμπληρώνει: “τέτοια είναι η ρογλιταζόνη (που αποσύρθηκε λόγω του ότι συνδέθηκε με αυξημένη επίπτωση εμφραγμάτων μυοκαρδίου), οι παλιές σουλφονυλουρίες (όπως η γλιβεκλαμίδη που φαίνεται ότι ευνοεί την εμφάνιση καρδιακών επεισοδίων), ενώ και η πιογλιταζόνη σε διαβητικούς ασθενείς υψηλού κινδύνου μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ανεπάρκεια”.
Διαβάστε το αφιέρωμα "Ποιος φοβάται το διαβήτη" από το news.gr.
