“Μάθε για τον διαβήτη”

Πρωτιά στον σακχαρώδη διαβήτη φαίνεται να έχουν ο Έλληνες εξαιτίας του τρόπου ζωής, που χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας και έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. Συγκεκριμένα η Ελλάδα, συγκαταλέγεται στα κράτη με υψηλούς ρυθμούς αύξησης των ατόμων με Διαβήτη στην παγκόσμια κατάταξη και αυτό φαίνεται να επιβάλλει άμεσα τη λήψη μέτρων πρόληψης από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά δεδομένα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Διαβήτη, στις αναπτυγμένες χώρες κάθε 10 περίπου δευτερόλεπτα 3 άτομα ανακαλύπτουν ότι πάσχουν από διαβήτη, και υπολογίζεται ότι το 2030 περίπου 522 εκατομμύρια συνάνθρωποι μας θα πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη σε αντίθεση με τα 336 εκατομμύρια που υπολογίζεται ότι είναι σήμερα. Αυτή η συνειδητοποίηση δημιούργησε επιτακτικά την ανάγκη της έγκαιρης διάγνωσης και πιο ολοκληρωμένης θεραπευτικής αντιμετώπισής του. Προς αυτή την κατεύθυνση, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, ξεκινάει το 2013 Εκστρατεία Ενημέρωσης στο Νομό Αττικής, με σκοπό την ενημέρωση και την προστασία του μέλλοντος των πολιτών της χώρας, με το μήνυμα "Μάθε για το Διαβήτη". 

"Η ενημέρωση των παιδιών και των εφήβων είναι πρωταρχικής σημασίας εάν θέλουμε τα επόμενα χρόνια να φρενάρουμε το σημερινό ρυθμό αύξησης των περιστατικών του σακχαρώδη διαβήτη", τόνισε μεταξύ άλλων η Πρόεδρος της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. κα Αθανασία Καρούνου , σε συνέντευξη τύπου. Επίσης επεσήμανε ότι η Πολιτεία οφείλει να θέσει σε εφαρμογή αποτελεσματικές στρατηγικές και πολιτικές για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη, που στόχο θα έχουν την κάλυψη των αναγκών και απαιτήσεων της πάθησης. Συνέχισε υπογραμμίζοντας ότι θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους ότι, εφαρμόζοντας πολιτικές πρόληψης και φροντίζοντας για τη σωστή λειτουργία του συστήματος υγείας, τότε και μόνο τότε θα μειωθούν τα κόστη για το διαβήτη, γεγονός που δεν σημαίνει μείωση των παροχών. 

Σύμφωνα με την Ομοσπονδία τα άτομα με διαβήτη στη χώρα μας έρχονται αντιμέτωπα με προβλήματα όπως την αυξημένη συμμετοχή στα φάρμακα, την υποβάθμιση ή και κατάργηση των διαβητολογικών κέντρων μέσω των Οργανισμών των Νοσοκομείων καθώς και την γενικότερη έλλειψη φαρμάκων και ινσουλινών και ιδιαίτερα στα φαρμακεία των Νοσοκομείων για τους άπορους πάσχοντες