...που σχετίζεται με το ασβέστιο
Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι οι μικρές εναποθέσεις ασβεστίου στις μεμβράνες πέριξ των εμβρύων μπορεί να αποτελέσουν την αιτία για να «σπάσουν τα νερά» της εγκύου πριν την ώρα τους. Ο μηχανισμός αυτός πρόωρου τοκετού ήταν άγνωστός μέχρι σήμερα, αλλά μπορεί να ευθύνεται για αρκετές περιπτώσεις πρόωρης γέννησης μωρών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Λίντια Σουκ του Νοσοκομείου Παίδων Nationwide, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine", δήλωσαν ότι διατροφικές και άλλες παρεμβάσεις μπορεί να αποτρέψουν ορισμένες πρόωρες γέννες στο μέλλον.
Οι πιο αυθόρμητοι πρόωροι τοκετοί δεν έχουν εύκολα ανιχνεύσιμες αιτίες, όπως κάποια λοίμωξη ή φλεγμονή. Οι γιατροί συχνά δεν γνωρίζουν γιατί οι συσπάσεις της μήτρας αρχίζουν τόσο νωρίς ή γιατί τα «νερά σπάνε» προτού το έμβρυο έχει πλήρως αναπτυχθεί.
Περίπου ένα στα δέκα μωρά γεννιέται πρόωρα, δηλαδή πριν την 37η εβδομάδα της κύησης, πράγμα που αυξάνει την πιθανότητα να εμφανίσει προβλήματα υγείας στο μέλλον.
Οι ερευνητές, που μελέτησαν πάνω από 100 πρόωρες κυήσεις, βρήκαν σε αρκετές περιπτώσεις ότι το αμνιακό υγρό περιέχει εναποθέσεις ασβεστίου, με συνέπεια οι εμβρυικές μεμβράνες να είναι λιγότερο ελαστικές και πιο εύκολο να σπάσουν.
Πολλά ανθρώπινα υγρά, όπως το σάλιο και το αίμα, μπορούν να παράγουν ασβεστοπρωτεϊνικά σωματίδια, τα οποία, όταν επικάθονται πάνω σε μαλακούς ιστούς, μπορούν να δημιουργήσουν πρόβλημα ασβεστοποίησης, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να δημιουργούνται αρθρίτιδα, πέτρες στα νεφρά, αθηροσκλήρωση και ρήξη ανευρύσματος.
Η νέα μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι παρόμοια σωματίδια είναι δυνατό να παραχθούν και από το αμνιακό υγρό, με συνέπεια να αυξάνεται η πιθανότητα πρόωρης ρήξης της μεμβράνης (του αμνιακού σάκου) που συγκρατεί τα υγρά αυτά.
Η διαπίστωση αυτή, κατά τους ερευνητές, μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα μέθοδο έγκαιρης διάγνωσης ορισμένων τουλάχιστον πρόωρων τοκετών. Στις περιπτώσεις αυτές, η έγκυος πιθανώς θα πρέπει να ακολουθεί διατροφικές οδηγίες ανάλογες με αυτές που μειώνουν την πιθανότητα ασβεστοποίησης στις αρτηρίες, με στόχο να μην δημιουργούνται μεγάλες ποσότητες εναποθέσεων ασβεστίου στον αμνιακό σάκο.
