Είναι όμως ασαφές αν η άνοια επιταχύνει την κακή υγεία των δοντιών, αν συμβαίνει το αντίθετο ή αν και τα δύο συμβαδίζουν
Η συστηματική υγιεινή των δοντιών με τακτικό βούρτσισμα και χρήση στοματικού διαλύματος -εκτός των άλλων ωφελειών- μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της άνοιας και της νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Η μελέτη δείχνει ότι στους ανθρώπους με ουλίτιδα ή περιοδοντίτιδα (το επόμενο στάδιο), παρατηρείται ταχύτερος ρυθμός έκπτωσης των νοητικών-γνωστικών λειτουργιών τους. Είναι όμως ασαφές αν η άνοια επιταχύνει την κακή υγεία των δοντιών, αν συμβαίνει το αντίθετο ή αν και τα δύο συμβαδίζουν.
Ερωτηματικό έτσι παραμένει κατά πόσο η θεραπεία των ούλων στους ηλικιωμένους θα μπορούσε να «φρενάρει» κάπως την επιδείνωση του Αλτσχάιμερ. Είναι πολύ πιθανό πάντως ότι η σωστή υγιεινή των δοντιών στην τρίτη ηλικία συμβάλλει και στην προστασία από την άνοια.
Οι ερευνητές του King's College του Λονδίνου και του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον καθηγητή Κλάιβ Χολμς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, μελέτησαν επί έξι μήνες 59 άτομα με ήπιο Αλτσχάιμερ, τα οποία υποβλήθηκαν σε διάφορα τεστ, τούς έγινε αιμοληψία για μέτρηση των δεικτών φλεγμονής στον οργανισμό τους, ενώ αξιολογήθηκε και η υγεία των δοντιών τους.
Όπως διαπιστώθηκε, η ύπαρξη ουλίτιδας ή περιοδοντίτιδας σχετιζόταν με μια εξαπλάσια αύξηση στο ρυθμό επιδείνωσης των νοητικών-γνωστικών ικανοτήτων τους, σε σχέση με όσους είχαν υγιή δόντια, ενώ παράλληλα καταγράφηκε αυξημένη φλεγμονή στον οργανισμό τους. Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι πιθανώς η κακή υγεία των δοντιών επιταχύνει τη νόσο Αλτσχάιμερ μέσω βιολογικών μηχανισμών που συνδέονται με την φλεγμονή.
Η περιοδοντική νόσος (μόλυνση των ούλων) είναι κοινή στους ηλικιωμένους και μπορεί να επιδεινωθεί σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ, καθώς φροντίζουν λιγότερο την υγιεινή των δοντιών τους, όσο η νόσος χειροτερεύει. Όσο χειρότερη είναι η άνοια, τόσο χειρότερη είναι η υγεία των δοντιών του ασθενούς.
Επειδή όμως το δείγμα των ασθενών ήταν μικρό, οι ερευνητές τόνισαν ότι η μελέτη τους θα πρέπει να επαναληφθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, ώστε να πέσει περισσότερο φως στους μηχανισμούς που συνδέουν την υγεία των δοντιών με την εξέλιξη της άνοιας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι χρόνιες φλεγμονώδεις καταστάσεις επιδρούν αρνητικά στην εξέλιξη του Αλτσχάιμερ. Επίσης αν κάποιος ηλικιωμένος έχει πια λίγα δόντια -πιθανώς λόγω προηγούμενης περιοδοντίτιδας- αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
