Η πρωτοφανούς μεγέθους επιδημία του ιού Έμπολα που πλήττει χώρες της Δυτικής Αφρικής, με τουλάχιστον 1.200 κρούσματα και πάνω από 670 θανάτους από τον περασμένο Φεβρουάριο, έχει κινητοποιήσει τις διεθνείς υγειονομικές υπηρεσίες για τh λήψη άμεσων μέτρων που θα οδηγήσουν στον περιορισμό της επέκτασης του κινδύνου από τη μετάδοση του ιού και σε άλλες χώρες.
«Ο κίνδυνος ο ιός να μεταδοθεί στην Ευρώπη ή τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν είναι μηδενικός, αλλά είναι πολύ μικρός» είπε μιλώντας στο Reuters ο BruceHirsch, ειδικός στις λοιμώδεις νόσους από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο NorthShore.
Ωστόσο, ο ιός πριν από 20 περίπου χρόνια είχε καταφέρει να «πηδήξει» από την Αφρική στην Ευρώπη, γράφει η LaurenF. Friedman στο BusinessInsider.
Όλα ξεκίνησαν με ένα νεκρό χιμπατζή
Το 1994 πολλοί χιμπατζήδες είχαν βρεθεί νεκροί και σε κατάσταση αποσύνθεσης στο εθνικό πάρκο Taï της Ακτής Ελεφαντοστού.
Στις 16 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, τρεις ερευνητές οι οποίοι μελετούσαν την κοινότητα των χιμπατζήδων της περιοχής, αποφάσισαν να ανακαλύψουν τι είχε συμβεί. Έτσι, αποφάσισαν να τεμαχίσουν το σώμα ενός ζώου, το οποίο είχε πεθάνει λιγότερο από 12 ώρες πριν.
Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
«Βρήκαν σημάδια αιμορραγίας και μη πήξης του αίματος» ανέφερε μία έκθεση που είχε δημοσιευτεί στο JournalofInfectiousDiseases. Οκτώ ημέρες μετά, ένας από τους ερευνητές –μία 34χρονη γυναίκα- αρρώστησε.
Ήταν μια ζωολόγος από την Ελβετία η οποία είχε αρχίσει να τρέμει από τον πυρετό. Πίστευε ότι είχε προσβληθεί από ελονοσία. Όμως τα φάρμακα για την ελονοσία δε τη βοήθησαν και τρεις ημέρες μετά, χωρίς να υπάρχει κανένα σημάδι βελτίωσης, μεταφέρθηκε σε μια κλινική που βρισκόταν σε απόσταση σχεδόν 500 χιλιομέτρων μακριά.
Είχε ακόμη ρίγος, ένιωθε το κεφάλι της να πάλλεται, ένιωθε έντονους πόνους στους μύες της, αλλά οι εξετάσεις στην κοιλιά, την καρδιά, τους πνεύμονες, το λαιμό και τη γλώσσα της ήταν φυσιολογικές, με αποτέλεσμα η κατάσταση της υγείας της να κριθεί «ικανοποιητική».
Ο ιός Έμπολα είχε να εμφανιστεί στην Αφρική 15 χρόνια, ενώ δεν είχε εντοπιστεί στη συγκεκριμένη περιοχή.
Οι γιατροί εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι είχε νοσήσει από ελονοσία.
Δύο ημέρες μετά, πέντε ημέρες αφότου είχε αρχίσει να υποφέρει από πυρετό, ο οργανισμός της άρχισε να καταρρέει. Εμφάνισε διάρροια και άρχισε να κάνει εμετό, σταμάτησε να τρώει και να ουρεί. Εμφανίστηκε ένα εξάνθημα στον ώμο της, το οποίο επεκτάθηκε στην πλάτη της και στη συνέχεια στο υπόλοιπο σώμα της. Άρχισε να ξεχνά, να έχει έντονες ανησυχίες, ευερεθιστότητα και άγχος.
Οι γιατροί την εξέτασαν για παράσιτα και δε βρήκαν τίποτα. Την ενυδάτωσαν και της χορήγησαν αντιβιοτικά.
Όμως η κατάσταση της υγείας της δε βελτιωνόταν.
Και τότε πάρθηκε η απόφαση να μεταφερθεί από την Ακτή Ελεφαντοστού στην Ελβετία.
Ο ιός Έμπολα «ταξιδεύει» στην Ευρώπη
Κανείς δεν ήταν σίγουρος από τι έπασχε, όμως οι ειδικοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι ενδεχομένως να είχε προσβληθεί από το πυρετό Λάσα –αιμορραγικός πυρετός παρόμοιος με τον Έμπολα, ωστόσο λιγότερο θανατηφόρος.
Η ασθενής μεταφέρθηκε στη Βασιλεία και την όγδοη ημέρα από τη στιγμή που αρρώστησε εισήχθη στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, όπου οι γιατροί την έβαλαν σε ένα καλά σφραγισμένο δωμάτιο.
Την 9η και 10η ημέρα ο πυρετός υποχώρησε, η διάρροια σταμάτησε και η ασθενής άρχισε να τρέφεται κανονικά, με αποτέλεσμα να χαλαρώσουν οι αυστηροί κανόνες της απομόνωσης.
Τη 15η ημέρα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο έξι κιλά πιο ελαφριά από την ημέρα που αρρώστησε. Ανάρρωσε πλήρως έξι εβδομάδες μετά.
Παρότι η ασθενής ήταν καλύτερα, οι γιατροί εξακολουθούσαν να μη γνωρίζουν τι είχε πάει στραβά. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν μια λίστα με πιθανότητες, ξεκινώντας από εκεί που άρχισαν όλα: το εθνικό πάρκο Taï στην Ακτή Ελεφαντοστού.
Στα μέσα Δεκεμβρίου το 1994 μετά από εξέταση δειγμάτων που είχαν ληφθεί από τους μολυσμένους χιμπατζήδες οι ειδικοί κατέληξαν σε ένα απρόσμενο εύρημα: επρόκειτο για μια καινούρια μορφή του ιού Έμπολα, που δεν είχε εντοπιστεί ποτέ ξανά.
