Πόσες φορές δεν αντιδράσατε ή δεν νιώσατε ότι θέλετε να... πνίξετε στην αγκαλιά σας ένα γλυκύτατο μωρό ή ένα μικρό κουταβάκι;
Θέλετε να το σφίξετε, να του τσιμπήσετε τα μάγουλα κ.λ.π. Κι όμως έχετε σκεφτεί ποτέ ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια -κατά βάθος- επιθετική συμπεριφορά;
Αν το σκεφτούμε λίγο λογικά, η συμμετρική, η “φυσιολογική” απόκριση απέναντι σε ένα χαριτωμένο πλάσμα, δεν θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ήπια και προστατευτική; Γιατί δεν συμβαίνει λοιπόν αυτό;
Νέα έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου Society for Personality and Social Psychology, αποκαλύπτει πως οι επιθετικές συμπεριφορές απέναντι στο χαριτωμένο είναι... ο κανόνας! Οι μελετητές έδωσαν στους συμμετέχοντες σε πείραμα πλαστικό με φουσκάλες -αυτό που χρησιμοποιείται στις συσκευασίες εύθραυστων αντικειμένων. Κατόπιν πρόβαλλαν σε κάποιους εικόνες χαριτωμένων μωρών και κουταβιών και σε άλλους αστείες εικόνες. Αυτοί που έβλεπαν τις εικόνες των μωρών έσπαζαν πολύ περισσότερες φουσκαλίτσες από αυτούς που έβλεπαν τις αστείες εικόνες.
“Νομίζουμε ότι έχει να κάνει με μια υπερβάλλουσα θετική απόκριση, μια οριακή συμπεριφορά, σχεδόν απώλεια ελέγχου” αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας. “Δεν μπορούμε να το αντέξουμε, δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε”, προσθέτει.
Υπερβολικά... χαριτωμένο
Οι μελετητές εισήγαγαν ένα νέο όρο, την “επιθετικότητα απέναντι στο χαριτωμένο”.
Το εντυπωσιακό που ανακαλύφθηκε στο πλαίσιο της μελέτης είναι ότι οι άνθρωποι αντιδρούν με πιο ήπια και γλυκά συναισθήματα απέναντι στο αστείο και με πιο επιθετικά απέναντι στο γλυκό και χαριτωμένο.
“Δεν μιλάμε βεβαίως για μια μερίδα εκκολαπτόμενων ψυχοπαθών για τους οποίους θα πρέπει να ανησυχούμε” ξεκαθαρίζουν οι μελετητές.
Αν και δεν έχουν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με το γιατί συμβαίνει αυτό, οι επιστήμονες έχουν μια εξήγηση.
Όπως λένε, λοιπόν, όταν βλέπουμε ένα μωρό ή ένα σκυλάκι ή γατάκι αυτομάτως μας γεννάται η τάση να το φροντίσουμε, είμαστε γεννετικά προγραμματισμένοι για αυτό. Όμως, όταν το μωρό αυτό είναι φωτογραφία ή όταν για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούμε να το φροντίσουμε όπως θα θέλαμε, τότε μας γεννάται μια απογοήτευση. Και αυτή η απογοήτευση μπορεί να μετατραπεί σε επιθετικότητα.
Ή, ότι φοβόμαστε τόσο πολύ μήπως πληγώσουμε ένα μικροσκοπικό και απροστάτευτο πλάσμα που στην πραγματικότητα οριακά συγκρατούμε την τάση μας να το κάνουμε.
Η επικεφαλής της έρευνας υπενθυμίζει ότι πολλές φορές τα υπερβολικά θετικά συναισθήματα φαίνονται αρνητικά γιατί καταλαμβάνουν τους ανθρώπους συγκινησιακά σε σημείο παράλυσης.
