Οι γονείς-«ελικόπτερα», δηλαδή οι υπερπροστατευτικοί γονείς που ανακατεύονται σε υπερβολικό βαθμό στη ζωή των παιδιών τους, αποτελούν «βάρος» στα παιδιά τους καθώς αυτά προσπαθούν να γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες.
Η μέθοδος αυτή, ωστόσο, φαίνεται πως μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα ωφέλιμη σε όσους ζουν με κατοικίδια και ιδιαίτερα, με σκύλους και γάτες. Αυτό υποστηρίζει τουλάχιστον μία έρευνα, σύμφωνα με την οποία οι νευρωτικοί ιδιοκτήτες-«γονείς» φροντίζουν καλύτερα τα κατοικίδιά τους, με τους ιδιοκτήτες γατών μάλιστα να είναι περισσότερο αγχώδεις και τους ιδιοκτήτες σκύλων να περιγράφονται ως πιο εξωστρεφείς.
Η έρευνα διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια και δημοσιεύτηκε στο Journal of Applied Animal Welfare Science.
Στην έρευνα συμμετείχαν 1.000 ιδιοκτήτες κατοικίδιων και ως σκοπό είχε να αναλύσει τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητας και το στυλ ανατροφής των ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως «γατόφιλοι», «λάτρεις των σκύλων», «αγαπώ και τα δύο» ή «κανένα από τα δύο».
Προς έκπληξή τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όσοι εξέφρασαν τη μεγαλύτερη αγάπη προς τα ζώα τους, αξιολογήθηκαν και ως οι πιο ευσυνείδητοι και νευρωτικοί. Αυτό υποδηλώνει, σύμφωνα με όσα αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, ότι οι ιδιότητες που κάνουν τους γονείς φορτικούς, θα μπορούσαν να λειτουργούν καλύτερα με τα κατοικίδια (γάτες και σκύλους), τα οποία χρειάζονται δια βίου «γονεϊκή» προστασία.
Όπως σημειώνει το ίδιο δημοσίευμα, πρόκειται για την πρώτη αμερικανική μελέτη, η οποία ενσωματώνει τις αρχές της ανθρώπινης θεωρίας της προσκόλλησης –η οποία αξιολογεί το δεσμό μεταξύ των γονέων και των παιδιών, ή μεταξύ των ερωτικών συντρόφων- με τους τύπους προσωπικότητας των ιδιοκτητών κατοικίδιων, συμπεριλαμβανομένου του κατά πόσο αυτο-προσδιορίζονται ως «γατόφιλοι» ή «λάτρεις των σκύλων».
Επιπλέον, σύμφωνα με την ψυχολόγο Dr Gretchen Reevy, είναι η πρώτη μελέτη που καταδεικνύει την ύπαρξη μιας θετικής σχέσης ανάμεσα στο νευρωτισμό και την αγχώδη προσκόλληση με τη φροντίδα και προσοχή για τα ζώα.
