Οι αυτιστικοί βλέπουν τα πρόσωπα γύρω τους διαφορετικά απ’ ό,τι οι υπόλοιποι.
Η διαπίστωση αυτή μπορεί να εξηγεί το γιατί μερικές φορές, οι άνθρωποι που έχουν αυτισμό, δυσκολεύονται να κρίνουν τις εκφράσεις του προσώπου.
Τα συμπτώματα αυτής της περίπλοκης κατάστασης ποικίλουν από άτομο σε άτομο, όμως σχετίζονται με τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι αυτιστικοί με την κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία.
Η τελευταία αυτή ανακάλυψη θα μπορούσε, όπως σημειώνει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας DailyMail, να βελτιώσει στην καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με αυτισμό, παρέχοντας μια επιπλέον βοήθεια στα μέλη της οικογένειάς τους και τον ευρύτερο κοινωνικό κύκλο τους, καθώς επίσης και στους νοσηλευτές που έρχονται σε επαφή μαζί τους, έτσι ώστε να υπάρχει καλύτερη επικοινωνία μεταξύ τους.
Καναδοί ερευνητές «στρατολόγησαν» 33 ανθρώπους που είχαν διαγνωστεί με κάποια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού και 33 που δεν είχαν κάποια διαταραχή.
Στη συνέχεια έδειξαν στους συμμετέχοντες 36 ζευγάρια φωτογραφιών και εικόνων σε υπολογιστή, από συναισθηματικά ουδέτερα πρόσωπα και τους ζήτησαν να τους υποδείξουν ποια πρόσωπα τους έμοιαζαν «ευγενικά».
Όταν οι συμμετέχοντες με αυτισμό είδαν τις φωτογραφικές εικόνες, η κρίση τους φάνηκε να είναι πιο μπερδεμένη, σε σχέση με των υπόλοιπων εθελοντών, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με τις εικόνες στον υπολογιστή, όπου και οι δύο ομάδες έκαναν παρόμοιες κρίσεις.
Όταντα ζεύγηεικόνων στον υπολογιστήπεριείχανλιγότερεςχρήσιμεςενδείξεις-όπως για παράδειγμα λιγότερο έντοναχαρακτηριστικά προσώπου-και οι δύοομάδες εμφάνισανδυσκολία στο να κρίνουντο πρόσωπο που εικονιζόταν.
Τα πανομοιότυπα αποτελέσματα υποδηλώνουν, ότι δεν είναι η ίδια η διαδικασία της κρίσης που διαφέρει στα άτομα με αυτισμό, αλλά ο τρόπος με τον οποίο συγκεντρώνουν τις σχετικές πληροφορίες εξαρχής.
«Η κρίση του προσώπου ενός ατόμου είναι μια γρήγορη διαδικασία, που επηρεάζει τη μελλοντική μας σχέση με το άτομο αυτό» εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, BaudouinForgeotd'Arc, από το πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ.
«Μελετώντας αυτές τις κρίσεις, θέλαμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού χρησιμοποιούν τις εκφράσεις του προσώπου ως στοιχεία, που τους παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες. Μήπως χρειάζονται περισσότερα στοιχεία, για να είναι σε θέση να κάνουν την ίδια κρίση;» ανέφερε ακόμη ο ίδιος και συνέχισε: «Η καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι που έχουν αυτισμό αντιλαμβάνονται και κρίνουν το κοινωνικό περιβάλλον γύρω τους, θα μας επιτρέψει να επικοινωνήσουμε και να αλληλεπιδράσουμε καλύτερα μαζί τους».
