Κάθε φορά που σημειώνεται ένα μακελειό, μια μαζική δολοφονία, οι πιθανότητες ο δράστης να είναι άντρας είναι 98%.
Όπως συνέβη και πριν από λίγες ημέρες με τον Έλιοτ Ρότζερ, ένα 22χρονο φοιτητή στο πανεπιστήμιο City College της Σάντα Μπάρμπαρα, ο οποίος σκότωσε έξι ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 13, προτού στραφεί στον εαυτό του και αυτοκτονήσει.
Διαβάστε: 22χρονος φοιτητής ο δράστης του μακελειού στη Σάντα Μπάρμπαρα
Διαβάστε: Μανιφέστο στους γονείς του είχε στείλει ο 22χρονος μακελάρης
Για ποιο λόγο, λοιπόν, ένα ακόμη μακελειό διαπράχθηκε από έναν άντρα; Οι εξηγήσεις θα μπορούσαν να είναι πολλές, γράφει ο Jeffrey Kluger στο Time. Κάποιες, μάλιστα, από τις απαντήσεις αποκαλύπτουν πολλά, αλλά και τίποτα:
“Η τεστοστερόνη “τρέφει” την επιθετικότητα”. “Τα αγόρια αργούν να ωριμάσουν, σε σχέση με τα κορίτσια”. “Ο εγκέφαλός των αγοριών δεν αναπτύσσεται πλήρως μέχρι να φτάσουν κοντά στα 30 έτη”.
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλοι κοινωνικοί παράγοντες: τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια, μια κουλτούρα επιθετικότητας που τροφοδοτείται από αθλήματα επαφής και η γενική τάση όλων των κοινωνιών να μετατρέπουν τους άνδρες τους σε κυνηγούς και “πολεμιστές”.
Οι λόγοι όμως δεν είναι μόνο αυτοί και φυσικά, πολλά σχετίζονται με το κοινωνικό στάτους.
Οι άντρες, καλώς ή κακώς, είναι υπερβολικά προστατευτικοί σε ό,τι αφορά τη θέση τους σε μια φυλή, κοινότητα, ή κοινωνία και οποιαδήποτε απειλή “αγγίζει” τον πυρήνα της ταυτότητας και αυτοεκτίμησής τους.
Αποτελεί κοινή παρατήρηση ότι σε περιόδους ύφεσης, παρότι η απώλεια μιας θέσης εργασίας είναι οδυνηρή και για τα δύο φύλα, είναι πιο πιθανό οι άντρες να “κατατροπωθούν” από αυτό το γεγονός.
Χωρίς το ρόλο του εργάτη και εκείνου που “φέρνει τα λεφτά”, οι άντρες νιώθουν άχρηστοι και αυτό πολλές φορές ξυπνά το αίσθημα της εκδίκησης.
“Κάποιες έρευνες υποστηρίζουν την ιδέα, ότι οι άντρες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αρνητικούς συσχετισμούς και να αποδώσουν τις ευθύνες για κάτι σε εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό μεταφράζεται σε θυμό και εχθρότητα απέναντι στους άλλους”, εξήγησε η Candice Batton από τη σχολή Εγκληματολογίας και Ποινικής Δικαιοσύνης στο πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα.
“Οι γυναίκες, από την άλλη, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν αρνητικούς συσχετισμούς και να ρίξουν την ευθύνη στον εαυτό τους. Συνήθως σκέφτονται ότι το πρόβλημα το έχουν οι ίδιες, ότι δεν προσπάθησαν αρκετά, ή ότι δεν είναι αρκετά ικανές”, πρόσθεσε.
Όταν οι γυναίκες μπαίνουν στη θέση ενός δολοφόνου –που συμβαίνει και αυτό- συνήθως το κάνουν με κάποιον πιο “οικείο” τρόπο, όπως πνιγμό ή ασφυξία. Οι άντρες τείνουν να χρησιμοποιούν όπλα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και τα πιθανά θύματά τους, καταλήγει ο αρθρογράφος.
