Του Κώστα Βορίλα*
Η ώρα να δούμε τον πολιτισμό στην ευρύτερη έννοιά του, την ανθρωπιστική, με παραγωγή έργου μέσω ενδιαφέροντος και εξεύρεσης λύσης για τους κοινωνικά ασθενέστερους, αλλά και για την εξασφάλιση της ισότητας μεταξύ των πολιτών έχει φτάσει.
Το δύσκολο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον αποτελεί, από την άλλη, αφορμή για να εφαρμόσουμε τον εθελοντισμό και να αγωνιστούμε για την ισότητα των ευκαιρίων μεταξύ των συμπολιτών μας. Η στήριξη των αδυνάμων ήρθε η ώρα να προαχθεί.
Η τέχνη προάγει το πνεύμα και γαληνεύει την ψυχή. Ωστόσο, πολιτισμός είναι ακόμη και το να περάσεις κάποιον στο απέναντι πεζοδρόμιο, ο οποίος δεν μπορεί μόνος του.
Το λεγόμενο νοιάξιμο σηματοδοτεί την κουλτούρα του κάθε λαού, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, κάθε πολίτη και θα ελπίσουμε αυτό να είναι ευγενές.
Πρόκειται για θέμα παιδείας, αλλά όσο περνούν οι γενιές, αν δείξουμε εμπιστοσύνη και δεν είμαστε επιφυλακτικοί ή προκατειλλημένοι απέναντι στους νεότερους ανθρώπους, θα δούμε ότι το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο έχει καλλιεργηθεί.
Μπορεί, βέβαια, να έχει πάει λίγο πίσω, εξαιτίας των Μνημονίων και της κακής οικονομικής κατάστασης που περισσότερο προωθεί τους "νόμους της ζούγκλας" που μας έχουν κάνει όλους να συμπεριφερόμαστε αυστηρότερα και "αγριότερα", όμως μην ξεχνάμε ότι οι γενιές από 25 ετών μέχρι και 35 ετών είχαν την πιο ευρεία πρόσβαση στα υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και παιδείας από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Είναι αδύνατον όλη αυτή η εκπαίδευση να μην άφησε παιδεία και ανθρωπιστική σκέψη.
Είναι η ώρα, στις δύσκολες μέρες που ζούμε, με την οικονομική κρίση που ζούμε, να έχει μετεξελιχθεί σε κοινωνική και να περνά πια τα όρια της ανθρωπιστικής, να χρησιμοποιήσουμε όσα μάθαμε να νιώθουμε για το δίκαιο και το άδικο και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
Με απλές καθημερινές πράξεις, παράγεις πολιτισμό
Πόσω μάλλον όταν σε δύσκολες συνθήκες μοιραία οι άνθρωποι χρειάζονται ο ένας τον άλλο. Κι αυτό μπορεί να είναι υπέροχο, όταν νιώθεις ότι προσφέρεις κι έτσι να παράγεις πολιτισμό.
Όταν αναδασώνεις ή ανακυκλώνεις, όταν δε ρυπαίνεις, όταν βοηθάς να γίνει και πάλι ενεργός ένας χώρος που είχε περιπέσει σε αχρηστία, νιώθεις ενεργός και παράγεις πολιτισμό.
Στην Αθήνα και ιδιαίτερα στον Κεντρικό Τομέα των Αθηνών, υπάρχουν πολλά τέτοια κτίρια και χώροι και καλούμαστε να βοηθήσουμε να γίνουν όλα αυτά καλύτερα και χρηστικά.
Δεν εξυπηρετεί κανέναν ένας άστεγος να κοιμάται σε βρώμικα παγκάκια του Πεδίου του Άρεως ή κατάχαμα στην οδό Πανεπιστημίου.
Το Πεδίον του Άρεως πρέπει να γίνει πυλώνας "δροσιάς" και "πνεύμονας" ποιότητας ζωής, άθλησης και αναψυχής, το πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου πρέπει να είναι καθαρό και πολύ σημαντικότερα, ο άστεγος πρέπει να βρίσκει χώρο να κοιμηθεί.
Θέλουμε, ως νέοι άνθρωποι, που έχουμε μάθει, καλλιεργώντας το πνεύμα μας, ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ' όλα, όπως άλλωστε επί μονίμου βάσεως πασχίζει να δείξει και να διαπιστώσει η τέχνη, να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας, που να περιέχει το στίγμα του χαρακτήρα μας και σε κάθε περίπτωση θα είναι δεκτικός προς το συνάνθρωπο.
Χρειάζεται δράση, που επιβάλλεται να είναι επιτέλους συντονισμένη, για να διευκολύνει τις ζωές όλων των πολιτών και αυξήσει την ποιότητά τους.
Αυτό είναι πολιτισμός. Πολιτισμός είναι να υπάρχει ένας χώρος που θα τον σέβονται όλοι, καθαρός και χρηστικός και που θα μάθουν και θα έχουν συνείδηση όλοι να τον διατηρούν όπως πρέπει.
Πολιτισμός είναι να νοιάζεσαι που θα κοιμηθεί ο άστεγος και πού και τι θα φάει αυτός που δεν έχει να φάει. Η Περιφέρεια, από την πλευρά της, έχει καθήκον να νοιαστεί, δεν είναι θέμα πολιτισμού, είναι θέμα επιβίωσης.
Κι έτσι, θα είναι εκείνη -κι αυτό καλούμαστε και θέλουμε να κάνουμε- που θα αναζητήσει χώρους για την αξιοπρεπή διαβίωση όσων δεν έχουν πού να μείνουν ή τι να φάνε.
Είναι προτεραιότητα να προσεχθεί η καθαριότητα και η χρηστικότητα των χώρων πρασίνου και των χώρων άθλησης, όπως επίσης και η φροντίδα των αδέσποτων ζώων, κάτι που επίσης αποτελεί πράξη πολιτισμού και ευγενούς κουλτούρας.
Προτεραιότητα είναι να βρεθεί ένας αξιοπρεπής χώρους στέγασης για τους αστέγους και όχι τα άθλια και παρατημένα προσφυγικά καταλύματα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας ή τα παγκάκια στο Πεδίον του Άρεως ή στο άλσος Βεΐκου.
Κι ακόμη πρέπει να βρεθούν χώροι όπου να προσφέρεται οργανωμένα η σίτιση σ' εκείνους που το έχουν ανάγκη και για τη σωστή οργάνωση και το συντονισμό όλων αυτών των ενεργειών ίσως πρέπει όλες οι αρμοδιότητες, μαζί με τα κτίρια που θα αξιοποιηθούν γι' αυτό το λόγο και τώρα παραμένουν αναξιοποίητα να περάσουν στα χέρια της Περιφέρειας, ιδίως όταν μιλάμε για την Αττική, όπου το πρόβλημα είναι οξύτερο.
Είναι πολιτισμός -διότι εξασφαλίζει την ψυχική και σωματική ευεξία- να ανοίξουν -στο ίδιο πλαίσιο- περιφερειακά γυμναστήρια, έτσι ώστε να βρουν διέξοδο όσοι επιθυμούν να αθληθούν ή να απολαύσουν μερικές στιγμές χαλάρωσης και θα ήταν όνειρο αν μπορούσαν ακόμη-ακόμη να δημιουργηθούν χώροι περίθαλψης υπό την αιγίδα της περιφέρειας.
Μέσα σε αυτά που πρεσβεύει η λέξη πολιτισμός είναι και το να σέβεσαι τις ανάγκες του άλλου και να φροντίζεις και για την ποιότητα ζωής του, αφού μόνο έτσι φροντίζεις ουσιαστικά και για τη δική σου!
*Ο Κώστας Βορίλας είναι δημοσιογράφος και υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με το συνδυασμό του Παύλου Χαϊκάλη "Αττική, Συμμέτοχοι στο αύριο" στον Κεντρικό Τομέα Αθηνών (Δήμοι Αθηναίων, Ηλιούπολης, Ζωγράφου, Βύρωνα, Γαλατσίου, Δάφνης-Υμηττού, Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας, Καισαριανής)
