...και οι δερματολόγοι εκνευρίζονται
Τι κάνει το Χόλιγουντ αν θέλει να παρουσιάσει έναν ήρωά του ως πραγματικά κακό;
Τον δείχνει με ένα πρόσωπο γεμάτο δερματολογικά προβλήματα. Κάτι που καθόλου δεν αρέσει στους δερματολόγους, οι οποίοι, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, θεωρούν ότι αυτή η κινηματογραφική πρακτική αφενός δημιουργεί αρνητικά στερεότυπα, αφετέρου κάνει τους ανθρώπους με πραγματικά προβλήματα στο δέρμα τους να νιώθουν ακόμη πιο άσχημα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρα Τζούλια Κρόλεϊ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τέξας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό δερματολογίας "JAMA Dermatology", ανέλυσαν τον Κατάλογο των 100 Μεγαλύτερων Ηρώων και Κακών του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, μελετώντας τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο καθενός πρωταγωνιστή.
Η σχετική λίστα περιλαμβάνει διάσημες φιγούρες όπως ο Νο1 κακός όλων των εποχών δρ Χάνιμπαλ Λέκτερ («Η σιωπή των αμνών» 1991), ο Νταρθ Βέιντερ («Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται» 1980) και ο Ρίγκαν ΜακΝιλ («Ο εξορκιστής» 1973).
Η μελέτη διαπίστωσε ότι ανάμεσα στην κορυφαία δεκάδα των κακών, οι έξι (ποσοστό 60%) έχουν ποικίλα δερματολογικά προβλήματα, όπως αλωπεκία ή αραίωση τριχών (το 30%), μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια (30%), βαθιές ρυτίδες (20%), πολλαπλές ουλές (20%), εξογκώματα ή μυρμηγκιές (20%) και ρινόφυμα ή οζώδη διόγκωση της μύτης (10%).
Αντίθετα, στη λίστα με τους πιο διάσημους καλούς και ήρωες (η οποία συμπεριλαμβάνει τύπους σαν τον Τζέημς Μποντ και τον Ρόκι Μπαλμπόα), μόνο δύο εμφανίζονται με κάποιο δερματικό πρόβλημα. Ο Χάρισον Φορντ ως Ιντιάνα Τζόουνς στους «Κυνηγούς της Χαμένης Κιβωτού» (1981) και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ως Ρικ Μπλέιν στην «Καζαμπλάνκα» (1943) είχαν από μία ουλή στο πρόσωπό τους, αλλά κι αυτές ήσαν πιο μικρές και λιγότερο βαθιές σε σχέση με τις ουλές των κακών (συν το γεγονός ότι μάλλον οι ουλές προϋπήρχαν στο πρόσωπο των ηθοποιών και δεν φτιάχθηκαν επί τούτου για τις ανάγκες του φιλμ).
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι το Χόλιγουντ έχει την τάση να συσχετίζει τις δερματοπάθειες με τους κακούς, πράγμα που έχει επιπτώσεις πέρα από τις αίθουσες των κινηματογράφων. Ιδίως η άδικη στοχοποίηση των δερματολογικών μειονοτήτων μπορεί να συμβάλει στις προκαταλήψεις εναντίον τους μεταξύ του κοινού και στη διευκόλυνση των παρεξηγήσεων για τις συγκεκριμένες παθήσεις» προειδοποιούν οι ερευνητές.
