"-Έτρεξες χθες;
-Ναι, πήγα το βράδυ, περίμενα να πέσει λίγο η θερμοκρασία.
-Εγώ θα πάω σήμερα, δεν μπόρεσα χθες. Έτρεξα προχθές στις 9 το πρωί με τον Τάκη.
-Πόσο έτρεξες;
-18 λεπτά
-Μια χαρά...
κλπ κλπ κλπ".
Πρόκειται για διάλογο μεταξύ δύο ανδρών στην ηλικία των τριάντα, μέσα σε βαγόνι του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου της Αθήνας. Φορούν κοστούμια. Μάλιστα ο ένας από τους δύο έχει λίγα παραπανίσια κιλά. Όπως και πολλοί άλλοι, έχουν επιλέξει ως τρόπο γυμναστικής το τρέξιμο.
Συνήθειες που στο παρελθόν ανήκαν μόνο σε αθλητικούς τύπους, ή και σε εκείνους που είχαν εμμονή με το σώμα τους, κερδίζουν συνεχώς έδαφος στην καθημερινή ζωή των "κανονικών" ανθρώπων.
Σε στάδια, πάρκα, βουνά, κοντά στη θάλασσα, αλλά και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως το κέντρο της Αθήνας, είναι πλέον πολύ συχνό το φαινόμενο να συναντάς δρομείς. Άνθρωποι μικρής ή μεγάλης ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, με μια φόρμα, ή ένα σορτς και οπωσδήποτε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια τρέχουν...
Όχι για να προλάβουν, αλλά για να γυμνάσουν το σώμα τους, να εκτονωθούν, να γεμίσει το βλέμμα νέες εικόνες, να ομορφύνουν την καθημερινότητά τους, όπως λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο 49χρονος Γιάννης που τρέχει τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, για 45 λεπτά, χειμώνα – καλοκαίρι, ακόμη και όταν βρέχει, εδώ και αρκετά χρόνια.
"Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τρέξιμο. Κάποιοι αθλούνται σε στάδια, πολλοί συμμετέχουν σε αθλητικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι δήμοι, άλλοι πηγαίνουν στα βουνά, αλλά ακόμη και μέσα στην πόλη. Ο κόσμος είναι πολύ πιεσμένος. Και επιλέγει το τρέξιμο για αποσυμπίεση, αλλά και γιατί θέλει να ακολουθήσει έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Είναι λιγότερο λόγω μόδας", εκτιμά.
Αγαπημένη του διαδρομή ο Άγιος Κοσμάς στο Ελληνικό, για την ομορφιά της περιοχής, την ύπαρξη ταρτάν από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων, με έντονα βέβαια τα σημάδια της εγκατάλειψης, αλλά και την ησυχία, καθώς απολαμβάνει τη μοναξιά όταν τρέχει βραδινές ώρες. "Το τρέξιμο δεν είναι ακριβό χόμπι και σου προσφέρει ποιότητα ζωής" τονίζει.
Δέκα χρόνια μικρότερος ο 38χρονος Κώστας, τα τελευταία δύο χρόνια τρέχει τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, απόγευμα ή βράδυ. Έχει επιλέξει να τρέχει μαζί με άλλους και έχει γίνει μέλος runner club, στο Μαρούσι.
"Όταν τρέχεις με παρέα, περνάει πιο γρήγορα ο χρόνος. Μιλάς με τους διπλανούς σου. Όταν τρέχεις μόνος έχεις μια ευκαιρία για εσωτερικό διάλογο. Νιώθεις το σώμα σου να αναπνέει, την καρδιά να λειτουργεί", λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Οι προπονήσεις του είναι συνδυασμός ασκήσεων και τρεξίματος, ενώ συμμετέχει σε αγώνες που διοργανώνονται σε όλη την Ελλάδα. "Δεν συμμετέχουμε απαραίτητα για να βγούμε πρώτοι αλλά για να δούμε τα αποτελέσματα της προπόνησης. Το τρέξιμο είναι ξαφνικά μόδα. Βλέπεις παντού ανθρώπους να τρέχουν, ακόμη και στα πεζοδρόμια", παρατηρεί.
Όσον αφορά στους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να σηκωθεί από τον καναπέ, εξηγεί πως "ήθελα να φτιάξω το σώμα μου, να νιώσω καλύτερα. Με το τρέξιμο νιώθεις αυτοπεποίθηση γιατί εκκρίνονται ενδορφίνες. Ακολουθείς συνολικά έναν υγιεινό τρόπο ζωής, τρως υγιεινά, προσέχεις να κοιμάσαι σωστά. Δεν χρειάζεσαι ιδιαίτερο εξοπλισμό, εκτός από ένα ζευγάρι καλά αθλητικά παπούτσια. Όπου και να πας, ακόμη και στις διακοπές μπορείς να τρέξεις".
Του αρέσουν περισσότερο οι διαδρομές που είναι κοντά στη θάλασσα, αλλά και στο δάσος, στον Μαραθώνα. Μέσα στην πόλη ο Κώστας προτείνει ως πολύ καλές περιοχές για τρέξιμο τον Εθνικό Κήπο, το Πεδίον του Άρεως ή το Πάρκο "Α. Τρίτσης", καθώς, όπως εξηγεί, είναι καλύτερα να τρέχεις πάνω σε χώμα.
Την αύξηση του αριθμού αυτών που ασχολούνται πιο ενεργά με το τρέξιμο τα τελευταία χρόνια, που, όπως μάλιστα λέει, ακολουθεί "εκθετική πορεία", επιβεβαιώνει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Νίκος Πολιάς, πολυνίκης στον Μαραθώνιο. Κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και είναι διευθυντής του Runner magazine.
"Είναι άνθρωποι και των δύο φύλων, με τους άνδρες να έχουν ένα μικρό προβάδισμα όταν πρόκειται για πιο συστηματικό τρέξιμο μεγαλύτερων αποστάσεων, ενώ οι περισσότεροι είναι ηλικίας 35 έως και 50 ετών. Το τελευταίο διάστημα όμως, παρατηρείται αύξηση όσων τρέχουν και σε πολύ μικρότερες ηλικίες ξεκινώντας από αυτή των 18".
Οι αιτίες για την αύξηση του αριθμού όσων τρέχουν είναι πολλές, σύμφωνα με τον κ. Πολιά, "από τη δεκαετία του '70 υπήρχαν ορισμένοι που είχαν αντιληφθεί την τεράστια αξία που έχει το τρέξιμο ως αθλητική δραστηριότητα στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής ενός ανθρώπου. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι τους αντιμετώπιζαν ως γραφικούς".
Το 2005, την επόμενη χρονιά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεκίνησε να "τρέχει" το περιοδικό Runner, αποτελώντας ένα κοινό σημείο αναφοράς για τη δρομική κοινότητα και ένα σημαντικό μέσο πληροφόρησης και εκπαίδευσης.
"Η ενέργεια αυτή έδωσε αυτοπεποίθηση σε όσους ασχολούνταν μέχρι εκείνη τη στιγμή με το τρέξιμο και έτσι σύλλογοι δρομέων και διάφοροι σχετικοί φορείς εντατικοποίησαν τις προσπάθειές τους προσελκύοντας όλο και περισσότερους νέους δρομείς", τονίζει.
Η καλύτερη οργάνωση του Κλασικού Μαραθώνιου της Αθήνας και άλλων μεγάλων αγώνων της Ελλάδας, όπως αυτοί του Συλλόγου Δρομέων Υγείας της Αθήνας 10 και 20 χλμ. ή του Διεθνούς Μαραθώνιου Μέγας Αλέξανδρος στη Θεσσαλονίκη έδωσαν τεράστια ώθηση στο δρομικό κίνημα. "Έτσι ο αριθμός των αγώνων δρόμου", επισημαίνει, "σε όλη την Ελλάδα σχεδόν δεκαπλασιάστηκε μέσα σε λίγα χρόνια, οπότε μπορεί κανείς δικαιολογημένα να μιλήσει για μία τάση και όχι μόδα, καθώς πιστεύω ότι όσοι ασχολούνται με το τρέξιμο, αντιλαμβάνονται τα οφέλη του και ζουν τις μοναδικές εμπειρίες που μπορεί να προσφέρει".
Όπως εξηγεί ο κ. Πολιάς, "ο κόσμος τρέχει για να νιώσει καλύτερα, να γυμνάσει το σώμα του, να βελτιώσει την φυσική του κατάσταση και την υγεία του, για να διώξει το άγχος, για να νιώσει τη μοναδική ικανοποίηση της επίτευξης ενός στόχου, για να ανακαλύψει τον εαυτό του, για να κάνει φίλους, για να γνωρίσει και να ξεπεράσει τα όρια του, για να τιμήσει έναν σκοπό, για να συνεισφέρει σε μία κοινωνική ή φιλανθρωπική δράση, για να χάσει βάρος, να κόψει το κάπνισμα, για να έρθει σε επαφή με την φύση και να βρεθεί σε μέρη μοναδικής ομορφιάς που διαφορετικά δεν θα μπορούσε, για να νιώσει τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας και ευεξίας που προσφέρει το τρέξιμο και γιατί είναι... στο DNA μας".
Στην ερώτηση αν οι δρομείς επιλέγουν να απολαμβάνουν μόνοι την ώρα που τρέχουν ή δημιουργούν παρέες, απαντά: "Η εικόνα που θέλει τον δρομέα να τρέχει μόνος του, εξ' ου και η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων, δεν είναι πλέον και η πιο συνηθισμένη. Οι δρομείς δημιουργούν παρέες και κάνουν μαζί προπονήσεις ή εκδρομές για τη συμμετοχή σε αγώνες. Βέβαια, λόγω του δύσκολου προγράμματος που έχουν οι περισσότεροι, μερικές φορές δεν είναι και πολύ εύκολο να συναντηθούν μεταξύ τους, όμως δημιουργούνται δρομικά στέκια όπου μπορεί κανείς να βρει ανά πάσα στιγμή παρέα για τρέξιμο. Και στα γυμναστήρια όμως, όλο και περισσότερος κόσμος τρέχει και δίνεται η αντίστοιχη βαρύτητα και από τους υπεύθυνους τους".
Κατά τη γνώμη του "οι πόλεις μας δεν είναι οι πλέον φιλικές για τους δρομείς. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν δεκάδες μέρη, πάρκα, γήπεδα, άλση κλπ, όπου μπορεί κανείς να τρέξει με ασφάλεια και σε ωραίο περιβάλλον χωρίς να χρειαστεί να κάνει ολόκληρο ταξίδι. Σε κάθε τεύχος του περιοδικού παρουσιάζουμε και μία τέτοια διαδρομή στην Αθήνα και βρισκόμαστε στο νούμερο εξήντα έξι. Τα συμπεράσματα δικά σας".
Μία από τις ομορφότερες διαδρομές, που είναι και η αγαπημένη του κ. Πολιά είναι αυτή που βρίσκεται στο εσωτερικό του Εθνικού Κήπου στο κέντρο της Αθήνας. "Τα δρομάκια του Κήπου, όπου έχω την χαρά να τρέχω από το 1988, προσφέρουν ένα πανέμορφο, ασφαλές και ήσυχο περιβάλλον, με πολλές εναλλαγές, ιδανικό για όλους. Από αρχάριους δρομείς που τρέχουν και περπατούν για 20 λεπτά μέχρι τους πρωταθλητές αντοχής που ετοιμάζονται για μαραθώνιο".
Ο κ. Πολιάς συστήνει "σε όποιον θέλει να αρχίσει τώρα το τρέξιμο να κάνει έναν ιατρικό έλεγχο για να διαπιστώσει ότι είναι υγιής και να είναι σίγουρος ότι μπορεί χωρίς κίνδυνο να κάνει μία αθλητική δραστηριότητα. Στη συνέχεια να αποφασίσει ότι θα διαθέτει με συνέπεια δύο με τρεις φορές την εβδομάδα ένα χρονικό διάστημα για τον εαυτό του και να επιλέξει έναν χώρο που θα είναι ασφαλής από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων και σχετικά επίπεδος, χωρίς πολλές ανηφοροκατηφόρες. Αν το επίπεδο της φυσικής του κατάστασης είναι πολύ χαμηλό μπορεί να ξεκινήσει με αργό περπάτημα που σταδιακά θα γίνεται πιο γρήγορο, ενώ μετά από μερικές φορές θα μπορεί να ξεκινήσει το τρέξιμο με πολύ αργό ρυθμό εναλλάσσοντας το με περπάτημα. Έτσι σταδιακά θα μπορεί να τρέχει για όλο και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα".
Ένας εύκολος τρόπος, σύμφωνα με τον κ. Πολιά, για να είναι σίγουρος κάποιος ότι ακολουθεί τον σωστό ρυθμό είναι να μπορεί να μιλάει. Σημαντικός επίσης, είναι και ο εξοπλισμός και κυρίως τα παπούτσια για τα οποία θα πρέπει να αναζητήσει τη γνώμη ενός ειδικού σε ένα εξειδικευμένο κατάστημα, έτσι ώστε να προστατεύσει τα πόδια του στο ξεκίνημα μέχρι να προσαρμοσθούν.
