Το Ababa είναι από εκείνα τα μπαρ που όταν επισκεφθείς μια φορά καταγράφονται στη συναισθηματική σου μνήμη. Και σίγουρα έχει ισχυρή προσωπικότητα. Όπως και ο ιδιοκτήτης του Δημήτρης Αστερίου.
Κείμενο: Ελπίδα Πιτάκη
Στον φανταστικό κόσμο του "Ababa", "μάγος" και πρωταγωνιστής είναι ο (φίλος) εκκεντρικός (παρά την εκ πρώτης όψεως σοβαρή όψη του) Δημήτρης Αστερίου. Δεν είναι Χανιώτης, ούτε κατάγεται από την Κρήτη. Γεννημένος στη Δράμα και φοιτητής του Τ.Ε.Ι. Νοσηλευτικής στη Θεσσαλονίκη, συνέχισε τις σπουδές του στην Κρήτη στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και έμεινε στα Χανιά, "από έρωτα", όπως δηλώνει ο ίδιος.
Επιστρέφουμε στο Ababa, που δεν είναι ένα συνηθισμένο μαγαζί, όπως συνηθισμένος δεν είναι και ο ιδιοκτήτης του. Το Ababa, λοιπόν, έχει δική του προσωπικότητα (αυτή του Δημήτρη δηλαδή), είναι χρωματιστό, ευδιάθετο και σε κερδίζει με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του αμέσως (αν φυσικά δεν ψάχνεις για κάτι mainstream). Αυτό που θα σε κάνει να το ξεχωρίσεις δεν είναι άλλο από την διακόσμησή του. "Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ababa είναι η εναλλαγή στη διακόσμηση από εποχή σε εποχή, με κοινό παρανομαστή τα παιχνίδια. Είμαι ένα μεγάλο παιδί, αγαπώ τα παιχνίδια, νοσταλγώ τη παιδική ηλικία", μας εκμυστηρεύεται ο Δημήτρης, ο οποίος είναι και ο "υπαίτιος" για τον μαγικό κόσμο του Ababa. Η διακόσμησή του προέρχεται από μια αυθόρμητη διαδικασία που βγαίνει πηγαία από τον Δημήτρη με σκοπό την "αφύπνιση συναισθημάτων χαράς και αποδοχής προς κάθε διαφορετικό και τολμηρό". Κάτι που οι θαμώνες του αποδέχονται και τον ενθαρρύνουν με τον τρόπο τους και τα πειράγματά τους να συνεχίσει, αλλά, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται "διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν που να ακουμπήσουν το ποτό τους".
Πρόκειται για έναν αυτοδίδακτο ζωγράφο, που έχει διοργανώσει 7 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και μία γλυπτικής, έχει πάρει μέρος σε αρκετές ομαδικές και έχει ασχοληθεί με την εικονογράφηση παραμυθιών και εξώφυλλων βιβλίων. Πολυπράγμων και πολυτάλαντος όπως είναι, καταφέρνει να συνδυάζει τη νύχτα με την Τέχνη με έναν μοναδικό τρόπο καθώς "η νύχτα ως βίωμα δεν θα μπορούσε να είναι έξω από τη ζωγραφική ματιά. Η νύχτα είναι όμορφη γεμάτη πλάνες, όπως και η ζωγραφική άλλωστε". Η Τέχνη του βιωματική και τα έργα του με κοινό παρανομαστή ένα κρυφό έγλημα, δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν και αυτά τον δικό τους φανταστικό κόσμο. Έτσι, τα βρίσκουμε ακριβώς απέναντι από το Ababa, όπου λειτουργεί και η προσωπική γκαλερί του Δημήτρη με την ονομασία "Αστερίου Τέχνες".
Πού βρίσκει, ωστόσο, κάποιος τα Χανιά μέσα σε αυτά; Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος μέσα από την κουβέντα μας ισχυριζόμενος πως "ως παραστατικός ζωγράφος δε θα μπορούσα να μείνω ανεπηρέαστος από τη γοητεία της Παλιάς Πόλης και την άγρια ομορφιά του τοπίου, δεν είναι δυνατόν στην περιήγηση σου, να μην παρατηρήσεις φυσικά μοτίβα όπως τους ανεμοδαρμένους κέδρους του νότου ή το αρχιτεκτονικό σύνολο της Παλιάς Πόλης".
Ως παρορμητικό και διαχρονικό πνεύμα, δεν θα μπορούσε η σχέση του με τα Χανιά να είναι μια απλή σχέση, καθώς με αυτή την πόλη τον συνδέουν "2 έρωτες και 3 απώλειες". Αγαπημένη συνήθειά του στην πόλη είναι ο καφές στο δημοτικό κήπο, ενώ αν μια ημέρα τον αφήναμε να γίνει ο προσωπικός μας ξεναγός στην πανέμορφη πόλη που ο ίδιος χαρακτηρίζει θεατρικό σκηνικό, "θα ξεκινούσαμε από τη δημοτική πινακοθήκη, θα κατηφορίζαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χάληδων και θα χανόμασταν στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Συνεχίζοντας θα ανηφορίζαμε στο λόφο Τάμπια για να θαυμάσουμε την πανοραμική θέα της Παλιάς Πόλης των Χανίων και φυσικά θα κάναμε μια στάση για καφέ στο Ababa. Και όλα αυτά γιατί είναι μια αγαπημένη και ευχάριστη διαδρομή".
_b.jpg)