Ο Λούσιος παρότι είναι μικρός ποταμός, μήκους είκοσι τριών χιλιομέτρων, στην Αρκαδία, με πηγές στο οροπέδιο της Καρκαλούς και εκβολές στην περιοχή της Καρύταινας συνθέτει κατά μήκος του ένα περιβάλλον εξαιρετικής ομορφιάς και γαλήνης.
Χειμώνα καλοκαίρι η θερμοκρασία των νερών του είναι ίδια και η παράδοση λέει πως στον ποταμό αυτό «έλουσαν» οι νύμφες τον Δία, όταν γεννήθηκε, εξ ου και το όνομά του.
Στο μεγαλύτερο μέρος του ποταμού οι όχθες του «στεφανώνονται» από κοφτερούς βράχους, που δεν επιτρέπουν το πέρασμα ανάμεσά τους. Έτσι όμως δημιουργήθηκε το πανέμορφο φαράγγι του, που προστατεύεται από το υπουργείο Πολιτισμού ως «περιοχή ενιαίου αρχαιολογικού χώρου», με τη χλωρίδα και την πανίδα να συνυπάρχουν αρμονικά.
Το εντυπωσιακό φαράγγι, μήκους δεκαπέντε χιλιομέτρων είναι μετά τη Δημητσάνα και το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Στις δύο πλευρές του βρίσκονται δύο ιστορικές μονές, η Μονή Φιλοσόφου και η Μονή Προδρόμου αναδεικνύει και τη θρησκευτική πτυχή του φυσικού αξιοθέατου της Αρκαδίας.
Παρά το μικρό του μέγεθος, με τα νερά του ο Λούσιος ποτίζει εκτάσεις καλλιεργειών, σχηματίζει καταρράκτες και δημιουργεί συνθήκες ιδανικές για τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Η άγρια ομορφιά του φαραγγιού με τα απόκρημνα βράχια συνδυάζεται με πλούσια βλάστηση που γοητεύει τον επισκέπτη- το ποτάμι ενδείκνυται για διάφορα σπορ στο νερό ή στις όχθες του. Ανατολικά και βόρεια, τα έλατα αποτελούν απόληξη του δάσους του Μαινάλου.
Ανθρώπινη πινελιά εξαιρετικής ομορφιάς και αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και περιβάλλοντος είναι τα δεκαέξι πετρόχτιστα τοξωτά γεφύρια του Λούσιου.
