Προορισμοί για γερά... νεύρα και στομάχια
Κάποιοι προτιμούν τα ταξίδια στη θάλασσα, κάποιοι στο βουνό, κάποιοι θέλουν να δουν τα θαύματα της φύσης αλλά και τα εκπληκτικά δημιουργήματα και μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού. Και κάποιοι άλλοι απλά θέλουν να ανατριχιάσουν! Αν είστε από αυτούς που μετράνε το πόσο ωραία πέρασαν σε ένα ταξίδι με το πόσο... ανατρίχιασαν, οι παρακάτω προορισμοί είναι για σας.
Αν πάλι δεν έχετε γερό στομάχι, καλύτερα να πάτε κάπου αλλού...
Το Εκκλησάκι των Κοκκάλων (Capela dos Ossos), Πορτογαλία
Το «Εκκλησάκι των Κοκκάλων» κτίστηκε από έναν εκκεντρικό (στην καλύτερη περίπτωση) Φραγκισκανό μοναχό, στις αρχές του 16ου αιώνα. Τους εσωτερικούς τοίχους της εκκλησίας «κοσμούΝ» τα οστά και τα κρανία περίπου 5.000 μοναχών! Και σαν να μην έφτανε αυτό, από το ταβάνι του ναού κρέμονται δυο ανθρώπινοι σκελετοί, ο ένας μάλιστα ανήκε σε παιδί.
Το Νησί Με Τις Κούκλες, Μεξικό
Το μικρό αυτό νησάκι, σε ένα κανάλι έξω από το Μέξικο Σίτι, μετοίκησε ο Μεξικανός Julián Santana Barrera, με την απόφαση να ζήσει σαν ερημίτης. Μια ανατριχιαστική ανακάλυψη τον περίμενε εκεί: βρήκε το νεκρό σώμα ενός μικρού κοριτσιού που πνίγηκε στο κανάλι. Μαζί ήταν και η κούκλα του παιδιού. Ο Julián υποστήριζε ότι τις νύκτες άκουγε τα ουρλιαχτά του αδικοχαμένου κοριτσιού. Έτσι κρέμασε την κούκλα σε ένα δέντρο για να ξορκίσει το κακό.
Επί 50 χρόνια που έζησε στο νησάκι έκανε συνεχώς αυτό: όποιο παιχνίδι ή κομμάτι παιχνιδιού έβρισκε να είχαν παρασύρει τα νερά του ποταμού, το κρεμούσε στα δέντρα. Το αποτέλεσμα: ένα ολόκληρο νησάκι γεμάτο ακρωτηριασμένες κούκλες και μισοδιαλυμένα παιχνίδια να κρέμονται από τα δέντρα.
Μετά το θάνατο του, η οικογένεια του ανέλαβε το νησί και το έχουν μετατρέψει σε τουριστική ατραξιόν όπου οι τουρίστες κρεμάνε τις δικές τους κούκλες. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι και αυτοί μπορούν να ακούσουν τα ουρλιαχτά του μικρού κοριτσιού...
Το Δάσος Αοκιγκαχάρα ή αλλιώς Το Δάσος Των Αυτοκτονιών, Ιαπωνία
Στις παρυφές του όρους Φούτζι στην Ιαπωνία βρίσκεται το δάσος Αοκιγκαχάρα, γνωστό με το όνομα «Το Δάσος Των Αυτοκτονιών». Μέσα σε 60 χρόνια, περισσότεροι από 100 άνθρωποι πηγαίνουν κάθε χρόνο στο μέρος αυτό για να δώσουν τέρμα στη ζωή τους. Δεν έχει δοθεί καμία εξήγηση τι έλκει τους αυτόχειρες στο δάσος αυτό ενώ οι αρχές της χώρας προσπαθούν να βρουν ένα τρόπο να σταματήσουν το ανατριχιαστικό αυτό φαινόμενο.
Ήδη πάντως στην μυθολογία της Ιαπωνίας, το δάσος αυτό αναφέρεται ως ένας τόπος με "yūrei", δηλαδή τα οργισμένα φαντάσματα των νεκρών.
Ως φυσική τοποθεσία είναι ένα πολύ πλούσιο σε βλάστηση δάσος και για αυτό αν κάποιος προχωρήσει εντός του δεν μπορεί να ακούσει κανέναν ήχο, τον απομονώνει η βλάστηση.
Το μέρος παραμένει τουριστική ατραξιόν που προσελκύει χιλιάδες Ιάπωνες και ξένους τουρίστες κάθε χρόνο.
Το Νησί Ilha da Queimada Grande, Βραζιλία
Σε αυτό το μικρό νησί, ο τρόμος δεν έχει να κάνει με τίποτε το μεταφυσικό ή παραφυσικό αλλά με κάτι πολύ... φυσικό.
Το νησάκι αυτό, ανοικτά των ακτών της Βραζιλίας, έχει το όνομα «Το Νησί Των Φιδιών».
Εδώ ζουν περίπου 4.000 Χρυσές Οχιές και είναι το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί κανείς να βρει αυτά τα τόσο δηλητηριώδη φίδια. Το μέρος είναι φυσικά ακατοίκητο και οι μόνοι που το επισκέπτονται είναι ελάχιστοι τουρίστες και κάποιοι πραγματικά γενναίοι επιστήμονες.
Οι Υπόγειες Κατακόμβες του Παρισιού
Κάτω ακριβώς από την Πόλη του Φωτός, ένας σκοτεινός κόσμος που προκαλεί ανατριχίλα. Οι υπόγειες κατακόμβες του Παρισιού, ένα δίκτυο από στοές μήκους 200 χλμ «φιλοξενούν» περίπου 6.000.000 ανθρώπινους σκελετούς.
Κάποια τμήματα είναι ανοικτά ως μουσείο. Τα περισσότερα τμήματα είναι κλειστά ωστόσο συχνά τα παραβιάζουν αρκετοί περίεργοι τουρίστες αλλά και «ανυπάκουοι» ντόπιοι.
Οι κατακόμβες ήταν αρχαία ορυχεία.
Το 1774 οι αρχές του Παρισιού βρέθηκαν αντιμέτωπες με ένα τεράστιο πρόβλημα: τα νεκροταφεία είχαν πια γεμίσει από τους πολέμους και τις λοιμώδεις νόσους. Έτσι άρχισαν να μεταφέρουν στις κατακόμβες πολλούς σκελετούς.
Σήμερα αποκαλούνται και «Ο Μεγαλύτερος Τάφος Του Κόσμου» λόγω του αριθμού των σκελετών που περιέχουν.
Από το 1874 αποτελούν αξιοθέατο της γαλλικής πρωτεύουσας.
