O γνωστός chef μας συστήνει στα κερκυραϊκά "μονοπάτια" που τον καθιστούν αιχμάλωτο του νησιού των Φαιάκων
Το 2006, μετά από δέκα υπέροχα χρόνια στην Μπολόνια της Ιταλίας, πήρα την μεγάλη απόφαση να γυρίσω στην Ελλάδα. Στόχος μου ήταν να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε αυτό που είχα αποφασίσει πως είναι η δουλειά μου και να αφοσιωθώ στο χώρο της γαστρονομίας, της φιλοξενίας και της διασκέδασης.
Η Κέρκυρα ήταν η πιο φυσική και αυτονόητη επιλογή. Πέρα από το γεγονός ότι εδώ ήταν η οικογένειά μου, η ομορφιά, η ιστορία και η ενέργεια αυτού του νησιού είναι μοναδική.
Συνδυάζει στοιχεία από τις χώρες που κατάγομαι και έχω ζήσει, τη Γαλλία, την Ελλάδα και την Ιταλία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τις ιταλικές λέξεις, που χρησιμοποιούν ακόμα οι παλαιότεροι. Την αρχιτεκτονική, που άλλοτε θυμίζει το Παρίσι όπου γεννήθηκα, κι άλλοτε τη Βενετία, όπου ερωτεύτηκα και βίωσα την αύρα μιας άλλης κοσμοπολίτικης πραγματικότητας.
Την κουζίνα, που συνδυάζει τα μπαχαρικά, το κρασί και τα βασανιστικά αργά ψησίματα, όπως στην Μπολόνια – την πρωτεύουσα της ιταλικής γαστρονομίας με το φημισμένο ραγκού- όπου ανδρώθηκα επαγγελματικά και ακαδημαϊκά. Τη μουσική των φιλαρμονικών και των φοιτητικών σχημάτων, αλλά και στις εναλλαγές, τα προϊόντα, την εποχικότητα, τα χρώματα, τις μυρωδιές και τις αντιθέσεις που προσφέρει απλόχερα αυτό υπέροχο μεσογειακό περιβάλλον.
Η Κέρκυρα κρύβει συγκινήσεις και εκπλήξεις σε κάθε στιγμή και σε κάθε γωνιά της.
Έχω κάποιες συνήθειες που δεν αλλάζω εύκολα. Τα φθινοπωρινά μπάνια είναι η μικρή μου επιβράβευση στο τέλος της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου. Ξεκινάω με έναν αγχολυτικό περίπατο στους Έρμονες, μια παραλία στα δυτικά του νησιού όπου, σύμφωνα με τον Όμηρο, βγήκε ο Οδυσσέας όταν έφτασε στο νησί των Φαιάκων, μαζεύοντας το τελευταίο ανθισμένο θυμάρι. Μετά μπάνιο τέρμα αριστερά στην άδεια από κόσμο Γλυφάδα.
Το ηλιοβασίλεμα με βρίσκει για δείπνο στου Τζίμη στον Πέλεκα με κουνέλι στιφάδο φτιαγμένο με υλικά από τον κήπο της οικογένειας. Για το τέλος, παραγγέλνω ένα ποτό από τα χέρια του Ρίτσαρντ στο πιο αυθεντικό και διαχρονικό μπαρ του νησιού, το Zanzibar, που φέτος γιόρτασε τριάντα χρόνια στην πλατεία του χωριού.
Η Κέρκυρα είναι ευλογημένος τόπος. Είναι εξαιρετικά εύφορη και αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα μενού μου, που ακολουθούν αυστηρά τις εποχές.
Οι πρώτες ύλες προέρχονται από παραγωγούς με τρομερό μεράκι, όπως τα κηπευτικά της κυρίας Βίλμας, τις ντομάτες της κυρίας Ουρανίας. Μυρωδικά και αγριολάχανα βρίσκεις παντού, όπως και καλούδια της θάλασσας. Τα τοπικά οινοποιία αναδεικνύουν την ποικιλία κακοτρύγης. Γλυκόπιοτη είναι η μπύρα της μικροζυθοποιίας και τα πεντανόστιμα τα αλλαντικά από οικογενειακές παραγωγές.
Οι συνδυασμοί δημιουργούνται με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο. Για παράδειγμα, οι συνταγές για το μοσχαράκι με αγκινάρες, μαγειρεμένο σε μπύρα την άνοιξη, τη σαλάτα Κέρκυρα με νούμπουλο, πεπόνι και φέτα το καλοκαίρι, αλλά και την μπουγιαμπέσα με τορτελίνι σουπιάς διαφοροποιούνται ανάλογα με τις εποχές.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.greekguide.com
