Του Γιώργου Λαμπίρη
Πριν λίγες ημέρες έπεσα σε κάτι φωτογραφίες. Κοιτάζοντάς τις έβλεπα ένα νησί, εντελώς διαφορετικό από αυτό που πέρασα ένα δεκαήμερο των καλοκαιρινών μου διακοπών κοντά στα τέλη Ιουλίου. Ο κεντρικός δρόμος της Αντιπάρου, στις 07.00 θύμιζε θερινή Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Κόσμος διάσπαρτος σχεδόν σε κάθε γωνιά του, αναγεννημένος από στιγμές νυχτερινής ανεμελιάς. Βλέποντας τις φωτογραφίες αναρωτήθηκα: 'Μήπως τελικά έπρεπε να πάω τον Αύγουστο και όχι τον Ιούλιο στο νησί;'.
Δεν μπόρεσα να δώσω αμέσως απάντηση. Λίγο αργότερα όμως ήξερα. Έπρεπε να πάω όταν πήγα. Στις 15 Ιουλίου. Όμως, αν μπορούσα να ξαναπάω θα πήγαινα και τον Αύγουστο. Αυτή τη φορά κάνοντας μια διαφορετική συμφωνία με τον εαυτό μου. Το νησί αρχίζει να λυκνίζεται σε καλοκαιρινούς ρυθμούς λίγο μετά τις 25 Ιουλίου και μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Διάλεξα να πάω νωρίτερα, με την ελπίδα ότι θα αποφύγω τον ενοχλητικό συνωστισμό που θα διέλυε μέσα μου κάθε ελπίδα χαλάρωσης. Αν πάλι ήθελα να πάω την εποχή του Συκολόγου Αυγούστου - όπως τον ονόμασε η ελληνική παράδοση - θα επέλεγα να στοιβάξω αντοχές και την απόλυτη επιθυμία για ολονύχτια διασκέδαση στα μαγαζιά του νησιού.
Με λίγα λόγια η Αντίπαρος, τα χει όλα.
Επιλογές για κάθε ιδιοσυγκρασία. Αρκεί ο καθένας να επιλέξει εκείνη την περίοδο που του ταιριάζει.
Πώς θα φτάσετε
Οι επιλογές δεν εξαντλούνται μόνο στη διασκέδαση. Γιατί ακόμα και η πρόσβαση στο νησί που συγγενεύει γεωγραφικά με την Πάρο, γίνεται με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι για όσους δεν διαθέτουν μεταφορικό. Βγαίνετε από το πλοίο της γραμμής, όταν αυτό δέσει κάβους. Αμέσως συναντάτε το καραβάκι που είναι αραγμένο στο λιμάνι της Παροικιάς. Σαράντα λεπτά είναι αρκετά για το απέναντι νησί. Την Αντίπαρο.
Όσοι πάλι έχουν σκοπό να μείνουν αρκετές μέρες εκεί και έχουν δικό τους μεταφορικό, θα χρειαστούν 10 λεπτά για να διανύσουν τα περίπου 5 χιλιόμετρα ως την Πούντα - κινούμενοι προς αεροδρόμιο - και από εκεί άλλα 5 λεπτά για να περάσουν με την 'παντόφλα' στην Αντίπαρο.
Όπως κάθε νύφη του Αιγαίου, έτσι και η Αντίπαρος, όσο και αν σφύζει από ζωή το καλοκαίρι, υποδέχεται τον επισκέπτη, περιμένοντας από εκείνον να τη σεβαστεί. Κι έπειτα είναι έτοιμη να του δώσει τα πάντα.
Παραλίες...
Παραλίες... Οι παραλίες της με έπιασαν ομολογώ, εντελώς απροετοίμαστο. Τέσσερα άτομα παρέα και το μόνο που κάναμε ήταν να πετάξουμε το χάρτη που μας έδωσαν όταν νοικιάσαμε το αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας. Η μεγαλύτερη απόσταση για να πάει κάποιος σε παραλία, δεν είναι πάνω από 12 με 13 χιλιόμετρα. Αφού, βεβαιωθήκαμε ότι δεν θα χαθούμε ξεκινήσαμε για το... άγνωστο.
Η παραλία έκπληξη του νησιού ήταν ο Σορός. Απέχει γύρω στα 11 χιλιόμετρα και μόλις 10 με 12 λεπτά από το κέντρο του νησιού. Μια μεγάλη ταμπέλα προδιαθέτει ή απλά αφήνει να φανταστούμε τη συνέχεια. Γιατί το πλάνο μας όταν ξεκινήσαμε την πρώτη μέρα να πάμε για μπάνιο έλεγε ότι θα κινήσουμε για τον Άη Γιώργη. Στη διαδρομή όμως, μια στροφή με την πινακίδα Soros Beach Restaurant and Suites, ανέκοψε τη φόρα μας για την αμέσως επόμενη παραλία.
Στρίψαμε και με κλειστά σχεδόν τα μάτια βρεθήκαμε μπροστά σε μια αμμουδερή παραλία με ψιλό χαλικάκι σε πολλά της σημεία. Στρέφοντας το κεφάλι είδαμε το Soros Beach Restaurant. Λίγα μόλις μέτρα πίσω από την αμμουδιά. "Εδώ είμαστε", σκεφτήκαμε, σχεδόν όλοι ταυτόχρονα. Αφού τραβήξαμε τις μαξιλάρες που διαθέτει το μαγαζί - αντί για ξαπλώστρες και ομπρέλες - απλώσαμε τις πετσέτες μας πάνω τους. Μετά την πρώτη βουτιά, ήρθαν οι πρώτες βαθιές ανάσες. Εκεί καταλάβαμε πια ότι είμαστε πολύ μακριά από την Αθήνα... ή τουλάχιστον αυτό νιώθαμε.
(Παραλία Σωρού - Soros Beach Restaurant)
Το λευκό μαγαζί της παραλίας, με τις μαξιλάρες και τους χτιστούς λευκοβαμένους καναπέδες του, μας άφησε την καλύτερη γεύση. Μεσογειακή κουζίνα, δια χειρός, Κωστή Χριστοφάκη. Φρέσκα θαλασσινά πιάτα, ψάρια, μαγειρευτά. Και μην το ξεχάσω, τα ψάρια 'χτυπημένα' από ψαροντουφεκά! Έκπληξη για μας ήταν τα καπνιστά όστρακα, το ταρτάρ σολωμού - κατά παραγγελία - αλλά και μία σφύρα... λουκούμι, ψημένη σε χοντρό αλάτι. Στον επόμενο τόνο είχα αρχίσει να πλέουμε σε συχνότητες Αντιπάρου. Το κινητό μου κάπου ξεχασμένο, - συνήθως προέκταση του χεριού - η παρέα και η θέα ιδανική... Ο Σωρός, η παραλία, η λίγο περισσότερο κοσμοπολίτισσα απ' όλες τις άλλες.
Μϊα ακόμα έκπληξη ήταν η μικρή παραλία του Άη Γιώργη, στα 12 χιλιόμετρα απ' το λιμάνι. Ομπρελίτσες και λίγες ξαπλώστρες, ο ιδανικός τόπος φιλοξενίας για όσους θέλουν να ακουμπήσουν κάπου τα πράγματά τους και λίγη σκιά για να ξαποστάσουν, κάτω από τον αδυσώπητο κυκλαδίτικο ήλιο.
(O Άγιος Γεώργιος)
Εκεί θα βρει κανείς τη διάσημη ταβέρνα του Πιπίνου για να απολαύσει φρέσκο ψάρι και θαλασσινά, από την... παραγωγή στην κατανάλωση.
Αν βέβαια έχετε λίγο χρόνο παραπάνω, περάστε απέναντι. Από τον Άη Γιώργη στο Δεσποτικό. Εκεί, εκτός από τον αρχαιολογικό χώρο. (Η ανασκαφή στο Δεσποτικό έφερε στο φως τμήματα ενός αρχαίου ναού από τους κλασσικούς χρόνους.), θα δείτε και μια παραλία που η φιλοξενία σας θα σας μείνει αξέχαστη.
Το Λιβάδι, με τα γαλαζοπράσινα νερά του, θα σας πλανέψει... Μετά τις 11.00 το πρωί, το καραβάκι σας περιμένει στον Άη Γιώργη έτοιμο να σας ταξιδέψει για Δεσποτικό, σε ελάχιστα λεπτά.
Πολύ κοντά στον Άη Γιώργη θα συναντήσετε τη Φανερωμένη. Έναν μικρό κολπίσκο, παραδομένο στη σαγήνη του τοπίου, μπροστά στο αιγαιοπελαγίτικο ξωκλήσι που στέκει πιστός φρουρός, έτοιμος να σας καλωσορίσει.
Πιο κοντά στο κέντρο του νησιού, θα βρείτε τις αδαμάντινες παραλίες της Ψαραλικής, καθώς και την παραλία του κάμπινγκ, αλλά και τον Σιφνέικο Γιαλό με το παραμυθένιο του ηλιοβασίλεμα...
Για τους γνώστες - νησιώτες, αλλά και όσους δουλεύουν στο νησί - ένα καλό καταφύγιο είναι ο μικρός Σωρός. Στρίβετε δύο ή τρία στενά πριν το Σωρό, αλλά επειδή δεν έχει ταμπέλα, καλό θα είναι να ρωτήσετε πριν πάτε. Ένα καλό σημάδι για να τον βρείτε είναι ένα κίτρινο βαρέλι στα αριστερά σας, πηγαίνοντας προς Σωρό. Εκεί στρίβετε και ακολουθείτε το χωματόδρομο. (Κατεβαίνουν και συμβατικά αυτοκίνητα). Φτάνοντας, θα συναντήσετε ένα μυστικό καταφύγιο, μια παραλία πολύ μικρή, που συνήθως δεν μαζεύει πολύ κόσμο. Αφήνετε το αυτοκίνητό σας και κατεβαίνετε - δύο λεπτά με τα πόδια - στην παραλία.
Αν πάλι αγαπάτε το άγριο ανόθευτο τοπίο, τα Λιβάδια, μπορεί να μην προσφέρουν τις ανέσεις μιας οργανωμένης παραλίας, είναι όμως ο προορισμός που μοιάζει να βρίσκεται μακριά από την ανθρώπινη επιρροή, ξεχασμένος από κάθε είδους παρέμβαση. Εξοπλιστείτε απαραίτητα με ομπρέλα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κάνει λίγο πιο άνετη την παραμονή σας εκεί.
Τι να δείτε
Όσοι θέλετε να επισκεφθείτε αξιοθέατα, μην παραλείψετε να πάτε στο Σπήλαιο. Εκεί θα δείτε έναν τεράστιο σταλαγμίτη, βαπτισμένο "Αγία Τράπεζα". Χαραγμένη πάνω του είναι μια επιγραφή στα λατινικά: HIC IPSE CHRISTUS ADFUIT RJUS NATALI DIE MEDIA NOCTE CELEBRATO MDCLXXIII (Εδώ ο ίδιος ο Χριστός γιόρτασε, τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων του 1673), εξ' ου και το όνομα Αγία Τράπεζα.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το περίφημο Κάστρο του νησιού. Μην περιμένετε να δείτε, ένα κάστρο, όπως το έχετε συνηθίσει, αλλά αρκετά νησιωτικά σπίτια, χτισμένα περιμετρικά, δημιουργώντας μία οχυρωματική κατασκευή, προστατεύοντας από τους ανεπιθύμητους εισβολείς.
Φαγητό - διασκέδαση στο κέντρο
Στο κέντρο του νησιού, όλη η ζωή μοιάζει συγκεντρωμένη στον πεζόδρομο που ξεκινά από την παραλία. Εκεί θα φάτε πρωινό, αξέχαστες τηγανίτες με πραλίνα φουντουκιού και πτι-μπερ, αλλά και γευστικότατες ομελέτες στο Elia Kafenes, πίσω από το κεντρικό περίπτερο του νησιού. Εδώ, ένα είναι σίγουρο: ο Παναγιώτης, δεν θα αφήσει κανέναν πεινασμένο στις... δύσκολες πρωινές ώρες.
Θα δοκιμάσετε ιταλικό αξιώσεων και αυθεντική πίτσα στο Lollo's, αλλά και γαλλική κουζίνα στο Claire de la Lune(αδελφάκι του αθηναϊκου Abreuvoir). Το La Louche, επίσης στο κεντρικό καλντερίμι της πόλης, έχει καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις με τις δημιουργικές συνταγές του Βέλγου, Bart Van Capellen, έτοιμο να ικανοποιήσει τους απαιτητικότερους ουρανίσκους.
Το νεοαφιχθέν Cocktail Bar - Restaurant, Bou Bou θα σας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους. Η Νίνα Φώσκολου, ερωτευμένη με τη μουσική, σας μεταδίδει τα συναισθήματά της και σας παρασύρει η κουζίνα γοητεύει και όλα αυτά υπό την καθοδήγηση του Φώτη Μητρόπουλου αδελφού του και ιδιοκτήτη του μαγαζιού, Τάσου.
Για τους φανατικούς της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας ο Γιώργης, ακριβώς δίπλα στο Bou Bou, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σας αφήσει το αίσθημα του ανικανοποίητου.
H Αντίπαρος τη νύχτα...
Ένας ακόμα νυχτερινός προορισμός με εγγυημένα αποτελέσματα, είναι το Boogalloo, ένα Cocktail Bar με περιποιημένες... αλκοολικές μίξεις και καλή μουσική. Ακριβώς δίπλα του το Τabula Rasa, όπου η φαντασία της Ελένης Κωνσταντινίδου στην κάβα λειτουργεί λυτρωτικά για τους διψασμένους επισκέπτες της μπάρας (πρόσφατα μετακόμισε από το Bou Bou στο Tabula). Το μαγαζί παρουσιάζει αξιοπρόσεκτη κάβα ακόμα και για τους πιο... μυστήριους πελάτες. Στην πλατεία που βρίσκονται τα δυο μαγαζιά και πολύ κοντά στο Κάστρο του νησιού θα συναντήσετε το Lime με καλή ξένη μουσική, ενώ για ξενύχτι μέχρι πρωΐας προσφέρεται η ιστορική ντίσκο La Luna, που έχει γράψει το όνομά της με περίτεχνα χρυσά γράμματα στη νυχτερινή διασκέδαση του νησιού.
(To Tabula Rasa)
Για τους επίμονους νυχτοπερπατητές, όταν όλα τα άλλα θα έχουν κλείσει, θα βρείτε σουβλάκι στον πεζόδρομο και σφολιάτες κατηφορίζοντας προς την είσοδό του προς την παραλία, σχεδόν όλο το 24ωρο.
Φεύγοντας κρατήστε αναμνήσεις. Αυτές που μαζέψατε στις μέρες σας εκεί. Γιατί εκτός από αυτά που θα ζήσετε η Αντίπαρος είναι εκείνη που ξέρει να δημιουργεί μύθους. Ο Τομ Χανκς την αγάπησε και έμεινε κοντά της, ίσως γιατί βρήκε αυτό που σπάνια βρίσκει κανείς. Ανόθευτη καλοκαιρινή ραστώνη, φως, πολύ φως, και γυάλινα, σαν επιφάνεια φυσητού γυαλιού, νερά. Μείναμε λίγο, όμως εκεί θυμήθηκα αυτό που ίσως πολλά χρόνια θα ήθελα να έχω κάνει: ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Έτσι απλά, απροσποίητα, χωρίς λεζάντες και φιοριτούρες. Αυτό είναι η Αντίπαρος, ικανή να κάνει κι εμένα, εραστή επί σειρά ετών της Μυκόνου, να απιστήσω για χάρη της...
Xρήσιμα τηλέφωνα:
Κωδικός: 22840
Αστυνομία: 61202
Λιμεναρχείο: 61485
Κοινότητα: 61570
Πρώτες Βοήθειες: 22500
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του δήμου
