Ελλάδα, Πάσχα.
Το φετινό είχε όλες τις ιδανικές συνθήκες με το μέρος του για να απολαύσει κανείς τα βασικά ελληνικά στοιχεία: Ήλιο, θάλασσα, Ελλάδα.
Ελλάδα, Πάσχα.
Το φετινό, οι περισσότεροι έσπευσαν σε κλασικούς – και μη – προορισμούς, για να ξεφύγουν έστω και ένα διήμερο.
Ελλάδα, Πάσχα.
Το φετινό, όλοι πανηγύριζαν για τη σημαντική αύξηση της κίνησης σε σχέση με πέρυσι.
Μέχρι εδώ, όλα καλά.
Όλοι ευχαριστημένοι.
Όλοι;
Βρέθηκα κι εγώ σ΄ έναν από τους κλασικούς πασχαλινούς προορισμούς.
Συμπέρασμα;
Οι περισσότεροι “επαγγελματίες” δεν ήταν έτοιμοι να υποδεχθούν τόσο κόσμο. Θέλετε λόγω της κρίσης, που τους έχει κάνει επιφυλακτικούς, θέλετε λόγω της προχειρότητας, με την οποία αντιμετωπίζουν τέτοιες κρίσιμες ημέρες, το αποτέλεσμα είναι ένα:
Να φαίνεται το κακό τους πρόσωπο.
Βράδυ Μεγάλης Παρασκευής, σε γνωστό εστιατόριο του νησιού. Διάλογος πελάτη με σερβιτόρο:
- Μπορείτε να μου φτιάξετε ένα πιάτο μακαρόνια με ντομάτα, χωρίς λάδι;
- Και πώς θα τα σβήσει ο σεφ στο τηγάνι;
- Με κρασί. Να έρθω εγώ στην κουζίνα να τα φτιάξω;
- Μισό λεπτό να ρωτήσω αν γίνεται.
Ο σερβιτόρος πηγαίνει στην κουζίνα και επανέρχεται:
- Δεν γίνεται τελικά.
- Γιατί;
- Γιατί τα μακαρόνια είναι ήδη μαγειρεμένα, με λάδι!
Στο τέλος του δείπνου, ο πελάτης ζητάει καφέ:
- 'Ενα καπουτσίνο με μία ζαχαρίνη σας παρακαλώ.
- Δεν έχουμε ζαχαρίνη.
- Δεν έχετε;
- Όχι, γιατί σήμερα ήρθε η μηχανή του καφέ.
- Και τι σχέση έχει η μηχανή του καφέ με τις ζαχαρίνες;
- Ε, σιγά σιγά. Σήμερα ήρθε η μηχανή, αύριο τα υπόλοιπα!
Πρωί Μεγάλου Σαββάτου, σε άλλο εστιατόριο. Πελάτης, που έχει κάνει κράτηση για το αναστάσιμο δείπνο, ζητά αν μπορούν δύο άτομα από την παρέα να σερβιριστούν κάτι άλλο από μαγειρίτσα και αρνί, καθώς αυτά δεν τα τρώνε.
- Ο,τιδήποτε σας είναι πιο εύκολο.
- Δεν γίνεται. Το menu είναι fix !
Δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από το τουριστικό προϊόν, που σερβίρεται στη χώρα μας.
Στο πρώτο, κυριαρχούν η προχειρότητα και η παντελής έλλειψη επαγγελματισμού.
Στο δεύτερο, η έλλειψη ευελιξίας και η λογική της αρπαχτής.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι και αν επικρατεί, το μόνο που δείχνει είναι πως – σε πολλές επιχειρήσεις, όχι σε όλες – το σκεπτικό του “έλα να τους τα πάρουμε τώρα, λες και θα τους ξαναδούμε” ζει και βασιλεύει.
Και, με τέτοια νοοτροπία, παλαιότερων δεκαετιών, ό,τι επιχειρούμε να χτίσουμε φέτος, με την αύξηση των ξένων τουριστών – και μάλιστα ιδιαίτερα ποιοτικού κοινού -, κινδυνεύουμε να το γκρεμίσουμε μέσα σε λιγότερο από μία σεζόν.
Και, αυτή τη φορά, κινδυνεύουμε η ζημιά να είναι ανεπανόρθωτη.
