Της Βίκης Βαμιεδάκη
Ανοίγω σήμερα μια κουβέντα που μας αφορά όλους ως ταξιδιώτες. Ευγενικά ζητώ την συμμετοχή και την άποψη σας, ώστε να βγει ένα συμπέρασμα. Ας δούμε λοιπόν για αρχή, το γιατί πρέπει να σταματήσουμε να ταξιδεύουμε μόνοι μας.
Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο νου όταν σκεφτείς κάποιον που ταξιδεύει μόνος του είναι το θέμα της ασφάλειας. Όμως η ασφάλεια στο ταξίδι, ανεξάρτητα από τον αριθμό των συνταξιδιωτών σου, έχει να κάνει με τα μέρη που επισκέπτεσαι και τις επιλογές που κάνεις. Εφιστώ την προσοχή στις περιπτώσεις που ο/η αγαπημένος/η σου, σε φωτογραφίζει με φόντο τους καταρράκτες του Νιαγάρα και σου λέει επίμονα «Πιο πίσω, πιο πίσω, δεν σε χωράει η οθόνη»!
Επίσης, δεν νιώθεις απαραίτητα μόνος, όταν ταξιδεύσεις μόνος. Ίσα – ίσα που γνωρίζεις ευκολότερα άλλους ταξιδιώτες, γνωρίζεις ντόπιους και εύκολα μπορείς να κάνεις και νέους φίλους! Όμως, πρέπει να σταματήσεις να ταξιδεύεις μόνος, μόνη σου. Γιατί το ταξίδι με παρέα είναι πάντα καλύτερο. Έχεις πράγματα να μοιραστείς κατά τη διάρκεια του, δημιουργείς κοινές αλησμόνητες αναμνήσεις που θα τις συζητάς για μια ζωή.
Στοίχημα ότι θα γνωρίσεις κάποιους και θα γίνετε φίλοι στο FaceBook. Για παράδειγμα ο Πίτερ ο νέος σου φίλος από την Δανία, θα σου ποστάρει φωτό από το ταξίδι που γνωριστήκατε τυχαία, θα σου στέλνει και μήνυμα στα γενέθλια σου, αλλά μπας και πρόκειται να τον ξαναδείς ποτέ; Το πολύ πολύ να σου κατσικωθεί μαζί με την παρέα σου, για να τον φιλοξενήσεις κάποιο καλοκαίρι. Σίγουρα θα κάνεις τα πάντα για να τον αποφύγεις…
Θα δείχνεις στις φίλες σου τις φωτογραφίες από την λίμνη Κόμο που έκανες ηλιοθεραπεία με δυο ψηλούς, φινετσάτους Ιταλούς, όμως δεν είναι καλύτερα οι φίλες σου αυτές να είναι μέσα στη συγκεκριμένη φωτογραφία; Ξέρω, πάντοτε και ειδικά στους χαλεπούς οικονομικούς καιρούς που διανύουμε, το να ταιριάζουν οι μέρες, τα γούστα, τα χρήματα και οι δουλειές των φίλων της παρέας και να κανονισθούν κοινές διακοπές, είναι πράγμα δύσκολο. Για να μην μας πάρουν όμως τα χρόνια και μείνουμε με τον καημό, εκμεταλλευόμαστε την κάθε ευκαιρία, όσο πιο συχνά γίνεται! Ένας έστω φίλος θα μπορεί να έρθει μαζί μας και μπορεί να είναι πιο δύσκολο να γνωρίσεις νέους ανθρώπους όταν έχεις παρέα, αν όμως είστε ανοικτοί σε γνωριμίες, χαμογελαστοί και εξωστρεφείς όλο και κάποια παρέα θα κολλήσει στην δικιά σας.
Βεβαίως, ούτε στο εχθρό μας δεν ευχόμαστε να πάει διακοπές με τον υποχόνδριο φύλλο του, που γκρινιάζει για τα πάντα από το πρωί μέχρι το βράδυ, κοιμάται με την τηλεόραση στο διαπασών και έχει πάθει και κατάθλιψη. Πάει το ταξίδι. Αν όμως έχεις πάρει τον τέλειο φίλο και συνταξιδιώτη μαζί; Που είναι έτοιμος και ανοικτός σε κάθε πρόκληση και περιπέτεια; Φαντάζεσαι τι μεγάλες στιγμές μπορείτε να ζήσετε μαζί;
Καταλαβαίνω ότι όταν είσαι μόνος σου διακοπές, κάνεις ότι σου κατέβει, κοιμάσαι μέχρι ότι ώρα θέλεις και κάθεσαι με τις ώρες στην καφετέρια απέναντι από το μουσείο τάδε και πίνεις μπύρες. Μπορεί όμως αυτή η υπέρμετρη βαρεμάρα να σου καπελώσει το ταξίδι και να μην κάνεις τίποτα. Ένας φίλος πάντα θα σε τζιγκλάει και θα σε παρασύρει να ανακαλύψετε κάτι καινούριο.
Εντάξει, μπορεί καμιά φορά να είναι καλό να ταξιδεύεις μόνος, να μαθαίνεις τον εαυτό σου, να κάνεις πρόβα σε περίπτωση που σε εγκαταλείψουν όλοι και σε αποκληρώσουν οι γονείς. Όμως στο ταξίδι, ποτέ τίποτα δεν θα είναι τόσο όμορφο και μοναδικό αν δεν το μοιραστείς!
Εσείς τι λέτε;
