Της Βίκης Βαμιεδάκη
Τις βαλίτσες τους για Τουρκία ετοιμάζουν οι υπεύθυνοι του τουρισμού και ο Δήμος της Πάργας, για να διαφημίσουν την πόλη τους σε μια τουριστική έκθεση, αφού βλέπουν από πέρυσι ένα μεγάλο ρεύμα από τη γείτονα, να τους επισκέπτεται για διακοπές.
Το ρεπορτάζ του ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι ο Πάργαλης Ιμπραήμ, ο Βεζύρης του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, έχει φέρει την Πάργα στην κορυφή των προτιμήσεων των Τούρκων ταξιδιωτών, αφού είναι ο τόπος καταγωγής του, πολύ με χαροποίησε. Το τουρκικό σήριαλ που λάτρεψαν οι τούρκοι τηλεθεατές πέρυσι και που καθηλώνει μεγάλο μερίδιο ελλήνων τηλεθεατών και φέτος, ευνοεί ιδιαίτερα, την ομολογουμένως όμορφη πόλη της Πάργας. Έτσι οι φορείς τουρισμού, με την υποστήριξη του δήμου, αποφάσισαν να συμμετέχουν στη Διεθνή Τουριστική Έκθεση EMITT 2013, που θα διεξαχθεί στην Κωνσταντινούπολη στο τέλος Ιανουαρίου και να διαφημίσουν την πόλη τους.
Το σήριαλ δεν το παρακολουθώ, όμως αρχίζω να το σκέφτομαι, αφού έτσι την είχα πατήσει και πριν από μερικά χρόνια με τη Νασλί και το Νίκο. Θυμάστε τα «Τα σύνορα της αγάπης», που η όμορφη τουρκάλα και ο έλληνας κροίσος ερωτεύτηκαν στο νησί της Σύμης και σαν άλλοι «Βροντάκιδες και Φουρτουνάκιδες» πέρασαν τα πάνδεινα μέχρι να νικήσει τελικά η αγάπη τους; Πάνω από 200 σκάφη, κότερα και ιστιοπλοϊκά προσπαθούσαν να αράξουν στο λιμάνι της κάθε μέρα, με τους εκλεκτούς καλεσμένους τους, να τρώνε και να διασκεδάζουν στα εστιατόρια και τα μπαρ του νησιού. Πάνω από τα μισά ήταν τουρκικά. Και να τα κοσμικά ρεπορτάζ όλο το καλοκαίρι και να η τσάμπα δημοσιότητα και να το χρήμα να ρέει άφθονο.
Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, όταν είδα με τα μάτια μου, ότι σκηνές από την ταινία «Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου», κατάφεραν να γυριστούν, σε Ακρόπολη και Κνωσό, σταυροκοπιόμουνα πάνω από δέκα λεπτά. Έδωσε άδεια καλέ το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για κάτι τέτοιο, μετά από χιλιάδες αιτήσεις χολιγουντιανών και άλλων διεθνών παραγωγών, που χρόνια και ζαμάνια παρακαλάνε να προβάλουν τη χώρα μας τσάμπα και εμείς λέμε όχι; Κάπου εκεί πίστεψα ότι δίκιο έχουν οι Μάγια, θα έρθει το τέλος του κόσμου.
Γιατί αν είχαμε πει «ναι», όχι σε όλες, αλλά έστω στις καλύτερες παραγωγές τόσα χρόνια πίσω και τις βοηθούσαμε με ότι μπορούμε να κάνουν τις ταινίες τους στην Ελλάδα, θα είχαμε τεράστια οφέλη. Άμεσα και έμμεσα. Σκεφτείτε ότι μόνο για τα γυρίσματα στα Χανιά, που κράτησαν περίπου δυο εβδομάδες, η παραγωγή της ταινίας «Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου», ξόδεψε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ στην πόλη. Και θα την διαφημίζει και τσάμπα στις αίθουσες όλου του κόσμου. Το ίδιο δεν έγινε και στη Σκόπελο με το «Mama Mia»; Με τον Κορέλι, στην Κεφαλονιά;
Τα βλέπουν οι ξένοι τα μέρη μας στη μεγάλη οθόνη και βάζουν στοίχημα ζωής να μας επισκεφτούν κάποια στιγμή για διακοπές. Εμείς ως επίσημο κράτος από την άλλη, δεν θέλουμε, ούτε τα λεφτά τους, ούτε την προβολή τους, ούτε τους ίδιους. Πλάκα θα είχε να βγουν από τα συρτάρια – κυρίως του ΚΑΣ – οι αιτήσεις των τελευταίων 30 ετών από ξένες παραγωγές, να δούμε τι μας πρότειναν και είπαμε όχι. Να γίνει μια κοστολόγηση να μάθουμε πόσα χάσαμε από όλες τις πλευρές.
Παρατηρώ μια μεγαλύτερη ευελιξία το τελευταίο διάστημα και θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχιστεί. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια να μην εκμεταλλευόμαστε με κάθε τρόπο την δωρεάν προβολή που μας προσφέρουν.
[email protected]
