Της Βίκης Βαμιεδάκη
Σαράντα επτά λεπτά, πέντε τηλεφωνήματα και δυο κανάτες βαλεριάνα μου κόστισε μια κράτηση αεροπορικού εισιτηρίου, που τελικά ποτέ δεν κατάφερα να κάνω…
Ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δεν θίγουμε, όμως όταν μας συμβαίνει κάτι το λέμε, μπας και σώσουμε τους επόμενους από το να πάθουν το ίδιο. Όταν θέλω να κλείσω ένα απλό αεροπορικό εισιτήριο, στο εσωτερικό, επιλέγω να το αγοράζω online. Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός, αφού οι εταιρείες όταν κάνεις τηλεφωνική κράτηση, σε χρεώνουν αρκετά ευρώ παραπάνω. Βέβαια όταν έχω κάποιο σύνθετο ταξίδι, το κλείνω από τον ταξιδιωτικό μου πράκτορα, για να μου βρει λύση αν μου παρουσιαστεί πρόβλημα. Ξέρετε από αυτά που χάνεις την πτήση, μένεις άφραγκος στο αεροδρόμιο του Τσιμπουκτού και το κόλπο «Μάνα, στείλε λεφτά» δεν πιάνει, γιατί η μάνα μου με έχει πάρει πια χαμπάρι. Εκεί ο πράκτορας είναι αληθινός σωτήρας!
Έψαχνα λοιπόν να βρω εισιτήριο για να πάω στην Κρήτη (μου όμορφο νησί) και κατέληξα σε μια από τις τρεις αεροπορικές εταιρείες που πετούν για Ηράκλειο. Απλή μετάβαση ήθελα, απλά πράγματα. Αν και ακριβός ο ναύλος, ήταν ο φθηνότερος από όλους – στα 104 ευρώ - και η ένδειξη δίπλα στην τιμή έλεγε: 1 θέση. Αρχίζω να καταχωρώ τα στοιχεία μου να προλάβω και επειδή χρησιμοποιούσα χρεωστική κάρτα, ήθελε και τον κωδικό verifying. Τον βάζω, μου λέει λάθος, τον ξαναβάζω τίποτα. Η ώρα 6 το απόγευμα, παίρνω την τράπεζα, κάνω τη διαδικασία από την αρχή, όλα οκ. Κοιτώ, ευτυχώς κανείς δεν είχε κλείσει ωστόσο τη θέση και αρχίζω πάλι τη διαδικασία. Όλα καλά, αλλά στο τέλος μου λέει ότι έχω πρόβλημα και πρέπει να επικοινωνήσω με την αεροπορική εταιρεία. Ακολουθεί το 2ο τηλεφώνημα, τα λέω στην εκπρόσωπο, μου λέει δεν βλέπω κάτι, ξαναπροσπαθήστε ή σας το κλείνω εγώ με καμιά 15αρια ευρώ παραπάνω. Λέω όχι.
Ξαναπροσπαθώ, τίποτα. Ξαναπαίρνω, απαντά μια άλλη κοπέλα, ξαναλέω την ιστορία, το ξανακοιτά, μου λέει ότι δεν μπορεί να βρει το λάθος. Της ζητώ να μου κάνει την κράτηση με αυτή την τιμή μου βλέπω στο ίντερνετ, μου λέει: Όχι κυρία μου. Ξαναπροσπαθώ, κάτι περίεργο γίνεται στην επιβεβαίωση, ανησυχώ μήπως χρεώθηκε η κάρτα μου χωρίς να γίνει η κράτηση και ξανατηλεφωνώ. Απαντά ένας νεαρός. Του λέω δώστε μου την κοπέλα μου μιλούσα, μου λέει ποια κοπέλα, του λέω ότι έχω πει ήδη δύο φορές την ιστορία, μου λέει να του την ξαναπώ. Πάνω από το γραφείο μου έχουν μαζευτεί 2-3 συνάδελφοι, παρακολουθούν με αγωνία και μου κάνουν αέρα. Την ξαναλέω την ιστορία, ο χρόνος περνά, θα χάσω την τελευταία θέση. Μου λέει ο νεαρός ότι δεν καταλαβαίνει πιο είναι το πρόβλημα και με ενημερώνει ότι ήδη έχασα το ναύλο και να πληρώσω αν θέλω άλλα 40 περίπου ευρώ. Κλείνω το τηλέφωνο και ξανανοίγω το σύστημα για μια τελευταία προσπάθεια.
Όντως πάει η θέση, είχε ακριβύνει 20 ευρώ περίπου. Ξεκινώ να κάνω την κράτηση, όμως επιβεβαίωση δεν παίρνω για ακόμη μια φορά. Σηκώνω το τηλέφωνο για 5η φορά! Απαντά μια άλλη κοπέλα, παίρνω βαθιά ανάσα και της λέω όλη την ιστορία από την αρχή. Για όλους που μίλησα, για όλα όσα έγιναν. Και με ρωτά απλά: «Με τι κάρτα προσπαθείτε να κάνετε την κράτηση;». Με χρεωστική απαντώ. «Α, κυρία μου, δεν δεχόμαστε χρεωστικές, αλλά αν θέλετε σας την κάνω εγώ, αυτή τη στιγμή ο ναύλος έχει 161 ευρώ». Της λέω, έλεος, θέλω να πληρώσω τώρα 104 ευρώ και να μου δώσετε το εισιτήριο, με έχετε καταταλαιπωρήσει και είναι δική σας υπαιτιότητα ότι έχασα τον ναύλο. Μου απαντά «δεν γίνεται αυτό κυρία μου». Έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να πω ούτε γεια, όχι ότι είμαι αγενής, απλά είχα μείνει άφωνη.
Προσέχω τους γύρω μου να απομακρύνονται. Λογικό, γιατί από ότι κατάλαβα είχα χρώμα βαθύ βυσσινί και οι καπνοί δεν προερχόταν από τα τζάκια της γειτονιάς, αλλά από τα αυτιά μου.
Ήμουν άτυχη διότι δεν απάντησε από την αρχή αυτή η κοπέλα, που έκανε την πιο βασική ερώτηση. Οι υπόλοιποι ή δεν το ήξεραν, ή θεωρούσαν ότι έπρεπε να το ξέρω εγώ, ή δεν ξέρω τι άλλο. Μου λένε γιατί δεν χρησιμοποιώ την ιδιότητα μου, για να λύνω αμέσως τα θέματα μου. Όχι, δεν το κάνω ποτέ αυτό, γιατί είμαι υποχρεωμένη ακριβώς λόγω της ιδιότητας μου, να ελέγχω τι περνά όλος ο κόσμος. Των παθών του τον τάραχο περνά. Έκλεισα με άλλη εταιρεία φυσικά, αλλά σε κάθε περίπτωση πλήρωσα αρκετά περισσότερα. Και ταλαιπωρήθηκα και θύμωσα και έχασα μια ώρα από τη ζωή μου για μια διαδικασία 2 λεπτών.
Λίγη εκπαίδευση, λίγη προσοχή, λίγη καλή πρόθεση, λίγη ποιότητα ζητάμε από τους ανθρώπους που πωλούν υπηρεσίες. Γιατί το αντίθετο, κοστίζει πάντα μια θέση στη μαύρη λίστα του ταξιδιώτη…
