Ένα παζάρι που δεν χωρά ο νους των περισσοτέρων από εμάς
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι… λέει το τραγούδι. Υπάρχει, επίσης, το Καπαλί Τσαρσί για τους λάτρεις της Κωνσταντινούπολης ή το Μοναστηράκι στα καθ’ ημάς. Αυτές οι αγορές – παζάρια είναι κάτι οικείο στις παραδόσεις της ανατολής και σίγουρα ένα σαγηνευτικό θέαμα για τους τουρίστες, ειδικά των δυτικών χωρών.
Όμως αυτό που μπορεί να αντικρύσει κανείς στο λεγόμενο Golden Souk στο Ντουμπάι ξεπερνά κάθε φαντασία. Η ανοικτή αγορά ή αλλιώς το Παζάρι του χρυσού το πλέον γνωστό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, υπάρχουν τόσα χρυσά κοσμήματα που ζυγίζουν πάνω από 1.000 τόνους. Όσο για την αξία τους: δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
Το Ντουμπάι εξάλλου κατέχει τη μερίδα του λέοντος στην παγκόσμια αγορά χρυσού: το 29%!
Κάθε χρόνο, στο Εμιράτο που αποτελεί το Ελ Ντοράντο της χλιδής αλλάζει «χέρια» χρυσός αξίας περίπου 41 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την ιστοσελίδα bullionstreet.com.
Και αρκετά από αυτά τα δισεκατομμύρια τζιράρονται στο Golden Souk.
Και μπορεί το Ντουμπάι να είναι – για τους περισσότερους- τέκνο της εποχής μετά το 1966, που ανακαλύφθηκαν τα κοιτάσματα πετρελαίου που κοιμούνταν κάτω από τη γη των Εμιράτων, όμως η αλήθεια είναι ότι το κρατίδιο αποτελούσε έναν κόμβο που γνώριζαν οι έμποροι ήδη από τα 1800, που άρχισαν να συναντώνται εδώ κλιμάκια εμπόρων από όλη την Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Τότε άρχισαν να θεμελιώνονται τα souks (ναι από εδώ προέρχεται η γνωστή μας λέξη σοκάκι) και τα υπαίθρια παζάρια – αγορές.
Μέχρι σήμερα, σε μικρή απόσταση από μεγαθήρια των κατασκευών όπως το Μπουρτζ Χαλίφα και τα τεχνητά νησιά, όπως το Παλμ Τζουμέιρα, υπάρχουν τέτοιες αγορές που εξειδικεύονται στην πώληση διαφόρων εμπορευμάτων και αγαθών, όπως τα μπαχαρικά, τα αρώματα και τα υφάσματα.
Μια από αυτές τις αγορές είναι και το Παζάρι του χρυσού.
Οι κύριοι πελάτες των εμπόρων χρυσαφικών είναι οι πολίτες των Εμιράτων αλλά και οι Ινδοί και οι Κινέζοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι πέρυσι δεν επιβαλλόταν κανένας φόρος στα συγκεκριμένα αγαθά.
Η τιμή του χρυσού και των χρυσαφικών στην αγορά αυτή καθορίζεται από τρεις παράγοντες: πόσα καράτια είναι ο χρυσός, το σχέδιο του κοσμήματος και ο χρόνος που χρειάζεται για να φτιαχτεί. Και παρ’ ότι ο πρώτος παράγοντας σχετίζεται με τις τιμές της διεθνούς αγοράς και την ηγεσία των ΗΑΕ, τα άλλα δυο μπαίνουν (όπως σε κάθε αγορά στα παζάρια) υπό διαπραγμάτευση. Έτσι, οι καλύτεροι… διαπραγματευτές αγοράζουν στις καλύτερες τιμές.
«Σε κάποιους πολιτισμούς, η αγορά χρυσού για συγκεκριμένες περιστάσεις όπως γάμοι και γεννήσεις είναι παράδοση, έτσι δεν σταματούν να αγοράζουν ακόμη και στις εποχές που οι τιμές αυξάνονται πολύ» εξηγεί στο The National ο Μπχαβίν Σαγκάρ, ιδιοκτήτης επιχείρησης που λειτουργεί στο Παζάρι του Ντουμπάι εδώ και μισό αιώνα.
Για τους Ινδούς, τους Κινέζους και κάποιους Άραβες, χρυσά κοσμήματα, όπως αυτά που πωλούνται εδώ είναι μέρος της προίκας της μελλόνυμφης αλλά και δέλεαρ που προσφέρει ο μέλλων/ επίδοξος γαμπρός, σύμφωνα με τον ίδιο. Για αυτό και κομμάτια όπως δαχτυλίδια ή άλλα κοσμήματα «γάμου» πιάνουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια… Και μάλλον θα εξακολουθήσουν…
Πάντως, μόλις ένα χρόνο μετά την επιβολή φόρου που αντιστοιχεί στον καθ’ ημάς ΦΠΑ, το πλήγμα στην αγορά χρυσού ήταν τέτοιο που ήδη η ηγεσία των Εμιράτων σκέφτεται να τον καταργήσει για τους τουρίστες.
*Με πληροφορίες από The National, bullionstreet, Associated Press, Business Insider
