Τα τελευταία χρόνια η ιδέα της κλωνοποίησης ιστορικών πλασμάτων, όπως για παράδειγμα οι δεινόσαυροι, δεν αντιμετωπίζεται πια με χλευασμό. Για πολλούς μάλιστα, επιστήμονες και μη, ένα τέτοιο εγχείρημα αποτελούσε παιδικό όνειρο.
Η κλωνοποίηση δεινοσαύρων και δημιουργία ενός πραγματικού «Jurassic Park» έχει απασχολήσει στο παρελθόν αρκετούς επιστήμονες, ενώ φέτος το καλοκαίρι ο εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος Clive Palmer είχε δηλώσει πως σκόπευε να κλωνοποιήσει δεινοσαύρους και να κατασκευάσει ένα αντίστοιχο θεματικό πάρκο.
Οι τελευταίες ανακαλύψεις των επιστημόνων όμως σχετικά με την διάρκεια ζωής του DNA μάλλον αποκλείουν την πιθανότητα επιτυχίας ενός τέτοιου εγχειρήματος. Ερευνητές από την Νέα Ζηλανδία διαπίστωσαν ότι το DNA διασπάται και αποσυντίθεται πολύ πιο γρήγορα από ότι αρχικά νόμιζαν, κάτι που αποδίδεται σε διάφορες αιτίες, συμπεριλαμβανομένων εξωτερικών επιρροών όπως η θερμοκρασία, το νερό και η χημεία του εδάφους. Το γενετικό υλικό μάλιστα συνεχίζει να αποσυντίθεται μέχρις ότου εξαφανιστεί τελείως, γεγονός που καθιστά αδύνατη την διάσωση του από προϊστορικά ζώα όπως οι δεινόσαυροι.
Το διερευνητικό τους έργο περιελάμβανε συνεργασία με μια ομάδα παλαιοντολόγων οι οποίοι δοκίμασαν να εξάγουν DNA από τρία εξαφανισμένα είδη των πουλιών Moa, η ηλικία των οποίων κυμαινόταν από 600 έως 8.000 χρόνια. Αφού σύγκριναν την ηλικία των οστών με την υποβάθμιση του DNA κάθε δείγματος, ανακάλυψαν πως το DNA έχει χρόνο ημιζωής περίπου 521 χρόνια και αυτό υπό συγκεκριμένες συνθήκες, όταν δηλαδή το υλικό διατηρείται σε βάλτο με μέση θερμοκρασία τους 13.1 βαθμούς Κελσίου.
Ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες διατήρησης, με θερμοκρασία -5 βαθμών Κελσίου χωρίς εξωτερικές επιρροές, η αντοχή του αναγνωρίσιμου DNA δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 1.5 εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι εφικτή η κλωνοποίηση αφού οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν για πρώτη φορά την Τριασική περίοδο, πριν από 245 εκατομμύρια χρόνια και εξαφανίστηκαν στο τέλος της Κρητιδικής, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.
