Η αύξηση των εξαρτημένων ατόμων από το διαδίκτυο, φαίνεται να απασχολεί πολύ σοβαρά τις κινεζικές αρχές τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, η μακρινή ασιατική χώρα είναι η πρώτη που χαρακτήρισε την εξάρτηση από το διαδίκτυο ως κλινική διαταραχή. Αντί όμως να παροτρύνει τους πολίτες της να κλείσουν τον υπολογιστή και να αναπτύξουν περαιτέρω ενδιαφέροντα, η Κίνα αποφάσισε να δράσει πιο άμεσα: δημιούργησε στρατόπεδα απεξάρτησης εφήβων και νέων, με σκοπό την αποκόλλησή τους από αυτό το είδος εμμονής.
Όλοι μας χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο και βασιζόμαστε σε αυτό για να εκτελέσουμε μια ευρεία γκάμα εργασιών καθημερινά. Για κάποιους όμως, το διαδίκτυο είναι κάτι πολύ παραπάνω: ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα, η συνέχιση της ύπαρξης σε online, ψηφιακά περιβάλλοντα-ενίοτε δε, η σύγχυση της πραγματικότητας με τον άυλο ηλεκτρονικό κόσμο. Θυμίζει πολύ εθισμό σε ναρκωτική ουσία, σωστά; Σύμφωνα με στοιχεία και στατιστικές, η επιθυμία για συνεχή παραμονή online έχει προκαλέσει μέχρι και θανάτους, καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα που έπαιζαν επί μέρες διαδικτυακά παιχνίδια, κατέληξαν να πεθάνουν από εξάντληση. Στην Κορέα, ένα ζευγάρι είχε τόσο πολύ απορροφηθεί από τα παιχνίδια που έπαιζε στα internet café της περιοχής, που άφησε άθελά του το παιδί του να πεθάνει από ασιτία.
Τόσο ο εθισμός όσο και η κοινωνική αποστασιοποίηση, έχουν ωθήσει τις κινεζικές αρχές στην υιοθέτηση σκληρών μέτρων μέσα στα κέντρα απεξάρτησης. Για παράδειγμα τηρείται αυστηρή, στρατιωτικού τύπου πειθαρχία, υπάρχουν σίδερα και κλειδωμένες πόρτες όπως στις φυλακές, ενώ ο περίγυρος φυλάσσεται από ένοπλους στρατιώτες με εντολές να πυροβολήσουν κάθε επίδοξο δραπέτη. Στο ντοκιμαντέρ “Web Junkies”, οι κινηματογραφιστές επισκέπτονται ένα από τα αναμορφωτήρια αυτά και αναδεικνύουν την καθημερινότητα των τροφίμων. Η "διαδικασία" απεξάρτησης διαρκεί 3-4 μήνες, τα παιδιά είναι ντυμένα με στρατιωτικές στολές παραλλαγής, ενώ υποχρεώνονται να συμμετάσχουν σε καθημερινή φυσική άσκηση, λήψη φαρμακευτικών ουσιών, θεραπευτικές συνεδρίες και αυστηρή δίαιτα. Διακηρυγμένος στόχος, η επανένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο.
Τα πιο πολλά παιδιά έρχονται μετά από πρωτοβουλία των γονέων τους, παρά τη θέλησή τους. Τους απαγορεύεται η οποιαδήποτε πρόσβαση σε ηλεκτρονικές συσκευές και βέβαια στο internet. Οι συζητήσεις συχνά περιλαμβάνουν κομπασμούς και αυτοπροβολή, σχετικά με το πόσο είναι το προσωπικό ρεκόρ του καθενός σε συνεχή παρουσία μπροστά στον υπολογιστή. Τα "κατορθώματα" ποικίλλουν από 300 ώρες μέχρι 2 μήνες…Στόχος της παραγωγής είναι να καταδείξει τις αρνητικές επιδράσεις της κατάχρησης του διαδικτύου, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο. Παράλληλα, εξετάζει και το κατά πόσο τείνουν οι γονείς να αποδίδουν στο διαδίκτυο προβλήματα που θα έπρεπε να αποδίδονται σε διαφορετικά αίτια. Το ντοκιμαντέρ αναμένεται να παρουσιαστεί στο φετινό Sundance Festival.
