Η μόνη οικογένεια που σώζεται μέχρι σήμερα, οι Μανίδες, έχει ένα γένος, το Μάνις, το οποίο αποτελείται από οχτώ είδη
Aφιέρωμα στον παγκολίνο έχει στο σημερινό της doodle η google.
Ο παγκολίνος είναι θηλαστικό στη τάξη των φολιδωτών. Η μόνη οικογένεια που σώζεται μέχρι σήμερα, οι Μανίδες, έχει ένα γένος, το Μάνις, το οποίο αποτελείται από οχτώ είδη. Αυτά τα είδη έχουν διαστάσεις από 30 μέχρι 100 εκατοστά μήκος. Είναι γνωστά επίσης και κάποια εξαφανισμένα είδη παγκολίνων. Το όνομα παγκολίνος προέρχεται από τη μαλαισιανή γλώσσα «πενγκουλιν», που «σημαίνει κάτι που κυλάει». Απαντά σε τροπικές περιοχές της Αφρικής και της Ασίας.
Τα χαρακτηριστικά ενός παγκολίνου
Οι παγκολίνοι έχουν μεγάλες, προστατευτικές κεράτινες φολίδες που καλύπτουν το δέρμα τους. Είναι τα μόνα γνωστά θηλαστικά με αυτή την προσαρμογή. Ζουν σε κουφάλες δέντρων ή λαγούμια, ανάλογα με το είδος. Είναι νυκτόβια ζώα και η δίαιτά του περιλαμβάνει κυρίως μυρμήγκια και τερμίτες, τα οποία τρώνε με την μακριά τους γλώσσα. Συνήθως είναι μοναχικά ζώα, τα οποία συναντώνται μόνο για να αναπαραχθούν και γεννούν από ένα μέχρι τρία μικρά κάθε φορά, τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε δύο χρόνια. Οι παγκολίνοι κινδυνεύουν από το κυνήγι (για κρέας και τις φολίδες τους) και την αποψίλωση του ενδιαιτήματός τους. Είναι το θηλαστικό το οποίο γίνεται περισσότερες φορές θύμα παρανόμου εμπορίου ζώων. Και τα οχτώ είδη παγκολίνων θεωρούνται ότι κινδυνεύουν με εξαφάνιση σύμφωνα με την κόκκινη λίστα της IUCN.
Η φυσική εμφάνιση ενός παγκολίνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα, ανθεκτικά, επικαλυπτόμενα πλακοειδή λέπια. Τα λέπια, είναι μαλακά σε νεογέννητα παγκολίνο αλλά σκληραίνουν καθώς το ζώο ωριμάζει, είναι κατασκευασμένα από κερατίνη, το ίδιο υλικό από το οποίο είναι τα ανθρώπινα νύχια. Το σώμα με τα λέπια του παγκολίνου μοιάζουν με ένα κουκουνάρι ή Αγκινάρα. Μπορεί να κουρνιάσει σαν μια μπάλα, όταν απειλείται, γιατί τα επικαλυπτόμενα λέπια του δρουν ως πανοπλία και με το πρόσωπό του να το κρύβει κάτω από την ουρά του. Τα λέπια του είναι απότομα, παρέχοντας μια επιπλέον άμυνα.
