O Φρέντερικ Μπάντινγκ είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε την ινσουλίνη και το ρόλο της στο μεταβολισμό
Στα 125 χρόνια από τη γέννηση του Καναδού γιατρού, εφευρέτη και πατέρα της ινσουλίνης, Σερ Φρέντερικ Μπάντινγκ (Frederick Banting), είναι αφιερωμένο το σημερινό (14/10/2016) Doodle της Google. μέχρι τη θεραπευτική χρήση.
Η συγκεκριμένη διαδικασία στην οποία καθοριστική υπήρξε η συμβολή του Φρέντερικ Μπάντινγκ, διήρκεσε περίπου 100 χρόνια. Η διάθεση ινσουλίνης έχει σώσει μέχρι σήμερα εκατομμύρια ασθενείς όλων των ηλικιών από τον σακχαρώδη διαβήτη.
Ο Φρέντερικ Γκραντ Μπάντινγκ (Frederick Banting) γεννήθηκε το 1891 στο Άλιστον, του Οντάριο. Έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το απόσπασμα «Καναδών Ερυθροχιτώνων». Τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι το 1918 κατά τη διάρκεια της μάχης του Μάρνη.
Όταν γύρισε στον Καναδά, ο νεαρός γιατρός Μπάντινγκ, που για να τελειώσει τις σπουδές του είχε δουλέψει ακόμα και παραγιός σε αγρόκτημα, εργάστηκε στην αρχή στην Παιδιατρική Κλινική του Τορόντο.
Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του Φρέντερικ Μπάντινγκ ήταν να βρεθούν τα σκυλιά για τα πειράματά του.
Το επόμενο ο άνθρωπος. Ο πρώτος άνθρωπος που υποβάλλεται στη νέα θεραπεία είναι ένας σύντροφος των παιδικών χρόνων του Μπάντινγκ: ο Τζο Τζίλιριστ, διδάκτωρ της Ιατρικής, που εξαντλημένος τελείως από το διαβήτη παρουσιάζεται, στις 11 Φεβρουαρίου 1922, στο εργαστήριο. Η κατάστασή του είναι πράγματι απελπιστική. Ο Μπάντινγκ είχε ήδη πειραματιστεί στον εαυτό του με τη νησιδίνη, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο. Όμως ο Τζο Τζίλιριστ θα είναι ο πρώτος του ασθενής.
Η συνεργασία του Φρέντερικ Μπάντινγκ (Frederick Banting): με τον καθηγητή Μακλέοντ
Ο ίδιος ο καθηγητής Μακλέοντ συνεργάζεται με το νεαρό Καναδό ερευνητή που είχε βρει τη λύση του προβλήματος με το οποίο είχαν ασχοληθεί ολόκληρες γενεές φυσιολόγων. Ο Μακλέοντ μετονομάζει τη νησιδίνη σε «ινσουλίνη». Χιλιάδες άρρωστοι, ως τότε αθεράπευτοι, αρχίζουν να καταφεύγουν στο Τορόντο, που γίνεται η πόλη της ελπίδας.
Στην ομάδα προστίθεται ο δόκτωρ Κόλιπ (James Bertram Collip) (1892-1965), ειδικός στις ορμόνες. Πρέπει να λυθεί ένα πρόβλημα: η παραγωγή ινσουλίνης σε μεγάλες δόσεις. Η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία δίνει την υποστήριξή της. Κινητοποιούνται όλα τα εργαστήρια. Η παραγωγή ινσουλίνης γίνεται σύνθημα. Η κατασκευή της σε μεγάλη κλίμακα αλλάζει τελείως την κλινική εικόνα της ασθένειας. Ως το 1922 κανένας διαβητικός δεν είχε μπορέσει να συνέλθει από το διαβητικό κώμα για να διηγηθεί την ιστορία του. όμως ο Τζο Τζίλιριστ διέρρηξε το θανατηφόρο κλοιό. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει νικηθεί. Ο Φρέντερικ Μπάντινγκ πήρε το 1923 το βραβείο Νόμπελ μαζί με τον καθηγητή Μακλέοντ και το 1935 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Την ινσουλίνη θα παρασκευάσει αργότερα υπό κρυσταλλική μορφή ο Τζ. Τζ. Άμπελ, ο Αμερικανός φαρμακολόγος που ήδη είχε απομονώσει την αδρεναλίνη και είχε κάνει σπουδαίες μελέτες γύρω από την υπόφυση.
Το τραγικό τέλος του Φρέντερικ Μπάντινγκ (Frederick Banting)
Όμως η μοίρα επεφύλασσε ένα άσχημο τέλος για το νομπελίστα γιατρό: στις 11 Ιουλίου 1941, ο Φρέντερικ Μπάντινγκ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα στο κόλπο του Σαιν Λοράν στη γαλλική βορειοδυτική πλευρά του Ατλαντικού.
