Στον ετήσιο οδηγό «Κινηματογράφος 2015 παρατίθενται οι κριτικές για όλες της ταινίες που παίχτηκαν και στοιχεία για τις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού
Ευχάριστη έκπληξη: Παρά τα capital controls, παρά τις περικοπές μισθών και συντάξεων, παρά την πειρατεία του διαδικτύου, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προτίμησαν να δώσουν ένα μέρος της ρευστότητάς τους για να απολαύσουν κινηματογραφικά έργα (κυρίως ξένα), με αποτέλεσμα, σε σύνολο 10 εκατομμυρίων εισιτηρίων, να κοπούν μέσα στο 2015 σχεδόν 900.000 περισσότερα από το 2014! Και, όπως υπογραμμίζει ο ετήσιος οδηγός «Κινηματογράφος 2015», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών, ο αριθμός αυτός είναι σημαντικός, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι οι σε κανένα ανοιχτό θερινό κινηματογράφο δεν υπήρχε μηχάνημα για κάρτες.
Το ελληνικό σινεφίλ κοινό επέδειξε και τη χρονιά αυτή την αγάπη του στις ξένες παραγωγές με πρώτο το «Spectre» - Τζέιμς Μπόντ - που τίμησε με 483.000 εισιτήρια το 2015 και δεύτερο το ελληνικό «Ένας άλλος κόσμος» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Στο εκδοτικό σημείωμα επισημαίνεται η ξεχωριστή περίπτωση του πολυβραβευμένου Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου , ο οποίος έχοντας μετακομίσει στο Λονδίνο έφτιαξε πέρσι την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία «Ο Αστακός», που έκοψε στην πατρίδα του μόλις 65.000 εισιτήρια... Ενώ ο απλοϊκός Παπακαλιάτης έσπασε ταμεία υπερβαίνοντας ( μέσα στο 2016 ) τους 650.000 θεατές!
Στις 359 σελίδες του οδηγού οι κριτικοί ψηφίζουν τις καλύτερες ξένες και ελληνικές ταινίες που - εννοείται- δεν αντιστοιχούν συνήθως στις εμπορικές προτιμήσεις: Πρώτη ξένη ταινία ψηφίσθηκε «Ο γιός του Σαούλ» σε σκηνοθεσία του Ούγγρου Λάζλο Νέμες με θέμα το φρικώδες του Ολοκαυτώματος, ενώ πρώτη ελληνική η «Τετάρτη 04.45» σε σκηνοθεσία Αλέξη Αλεξίου που φωτίζει την ψυχική τυραννία ενός ιδιοκτήτη κλαμπ στην Αθήνα, ο οποίος καλείται να ξεπληρώσει σε 32 ώρες τα δανεικά που του έδωσε ένας ξένος.Στη διάρκεια αυτών των ωρών ανακαλύπτει ξανά τους δικούς του ανθρώπους και τον εαυτό του.
Στον τόμο παρατίθενται οι κριτικές για όλες της ταινίες που παίχτηκαν, τα εισιτήρια που έκοψαν , ο απολογισμός των φεστιβάλ στην Ελλάδα και διεθνώς, τα πρόσωπα της χρονιάς, τα ελληνικά και παγκόσμια βραβεία, οι κινηματογραφικές εκδηλώσεις, οι νέες εκδόσεις για τον κινηματογράφο και στο τέλος ένα χρηστικό ευρετήριο των ταινιών.
Η έλλειψη χρηματοδότησης- τονίζει το προλογικό κείμενο- είναι το μεγάλο πρόβλημα της εγχώριας παραγωγής, καθώς οι χρηματοδοτήσεις του υπουργείου Πολιτισμού έπεσαν λόγω της λιτότητας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα έτη 2010 και 2011, όταν οι ενισχύσεις που είχε εγκρίνει το υπουργείο ανέρχονταν σε 5.000 ευρώ για το κάθε φεστιβάλ, αλλά δεν εκταμιεύτηκαν ποτέ.
Τα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων που κυκλοφόρησαν το 2015 είναι τα εξής:
Η επινόηση του τόπου- Νοσταλγία και μνήμη στην Πολίτικη κουζίνα, Χρήστου Δερμετζόπουλου, εκδόσεις Opportuna.
Ρόλοι και κώδικες στον ελληνικό κινηματογράφο 1950- 1974- Φαροκωμωδία και Ομοφυλοφυλία, Βασίλη Διαμαντόπουλου, Οδός Πανός.
Ελληνικός κινηματογράφος- Οι ατάκες που έγραψαν ιστορία, Γιάννη Ζουμπουλάκη, Το Βήμα.
Ερωτοστάσια κινουμένων σχεδίων- Οι παλιοί κινηματογράφοι της Αθήνας, Νίκου Θεοδοσίου, Κουίντα.
Ο κινηματογράφος ως μαθητεία και βίωμα, Δήμου Θέου, New Star.
Κινηματογραφικά δεινά- Από τον Βιμ Βέντερς στον Γιαουχίρο Όζου, Εντευκτήριο, Θεσσαλονίκη.
Μοντάζ, Ροβήρου Μανθούλη, Γαβριηλίδης.
Το βλέμμα της αιωνιότητας, Ηλία Μπουργιώτη , Τόπος.
Ουσία και μορφή στον κινηματογράφο, Όμηρου Ξενίδη, Ρώμη, Θεσσαλονίκη.
Θέματα και πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου, Γιάννη Σολδάτου, Αιγόκερως.
Ελληνικός κινηματογράφος-Οι ταινίες που έγραψαν ιστορία, Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη, Το Βήμα.
Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, Αργύρη Τσιάπου, Σέρρες.
Ο οδηγός κλείνει με συνέντευξη στον γενικό γραμματέα της Ένωσης Κριτικών Νέστορα Πουλάκο της Πολίτισας Κατερίνας Τζόβας που βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών για το καλύτερο ελληνικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς «A Polis» στο φεστιβάλ Χαλκίδας. Πρόκειται για μια ποιητική προσέγγιση της ζωής των Ελλήνων που συνυπήρχαν με τους Τούρκους στην πλακόστρωτη Πόλη και η οποία τολμά να πει: «Ποτέ το φταίξιμο δεν βαραίνει τη μια πλευρά».
Μια έκδοση- πανόραμα για ένα κινηματογράφο που επιδιώκει να σου ανοίξει τα μάτια...
