Μιλήσαμε με τον Αντώνη Ρέμο για την εμπειρία του αλλά και τις εξελίξεις από το The Voice.
“Σίγουρα, απ’ ό,τι ξέρω, θα υπάρξει και δεύτερη σεζόν... Τώρα, εάν θα ‘μαι εγώ ή όχι, δεν μπορώ να στο πω ακόμη γιατί αρχίζω και λίγο κλυδωνίζομαι... Όχι από το Voice. Από όλα τα υπόλοιπα που πρέπει να γίνονται κι απ’ όλες τις υπόλοιπες ενέργειες που πρέπει να γίνονται. Δηλαδή τις συνεντεύξεις που έχω δώσει για το Voice, για την προώθηση αυτού του προϊόντος, και τη φωτογράφιση που έχω κάνει και τις ώρες που έχω περάσει με δημοσιογράφους, δεν τις έχω κάνει τα τελευταία 10 χρόνια για την καριέρα μου”, λέει ο ίδιος και μάλιστα συμπληρώνει πως “με κουράζει να βγαίνω κάθε τρεις και λίγο και να λέω «τώρα βγαίνει το Voice» ή «σε δύο λεπτά, σε δυο μέρες»... Εμένα με κουράζει αυτό, το λέω ξεκάθαρα και το λέω, έτσι, ενάντια σ’ αυτό που κάνω τώρα, αλλά το λέω με πάση ειλικρίνεια. Έτσι; Κατάθεση ψυχής”.
Τελικά όμως χρειάζεται μόνο φωνή για να κάνει κάποιος καριέρα στο τραγούδι;
Ο Αντώνης Ρέμος απαντά: “Δυστυχώς μέχρι τώρα δε χρειαζόταν μόνο φωνή. Υπήρξαν κάποιες συνισταμένες που πρέπει να είναι πολλά πράγματα μαζί για να πεις ότι «κάνω καριέρα». Σίγουρα όμως αν μη τι άλλο, από το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να ξεκινήσει είναι η φωνή. Και χαίρομαι που το Voice θα ‘ρθει και θα σταματήσει την καριέρα σ’ αυτούς που δεν έχουνε φωνή και θα ξεκινήσει την καριέρα σ’ αυτά τα παιδιά που έχουν. Πραγματικά όμως αυτό το χαίρομαι. Εάν θεωρείτε ότι είμαι ένας αξιόπιστος παρατηρητής του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, μετά από 20 χρόνια καριέρα και με τις συνεργασίες που έχω κάνει και μ’ αυτούς τους ανθρώπους της μουσικής που έχω συνεργαστεί, ναι λοιπόν, το Voice θα δώσει την επόμενη μέρα στα νέα παιδιά που θα βγούνε, θα ψάξουν δηλαδή, για να κάνουν την καριέρα τους. Χρειάζεται βασικά φωνή”.
Τι έχει δώσει όμως στον ίδιο τον Αντώνη Ρέμο η μέχρι τώρα εμπειρία του από το The Voice;
“Επί της ουσίας, δεν είναι οικονομικό το θέμα. Είναι πλέον ελάχιστα τα χρήματα που δίνει η τηλεόραση όπως και σε σας. Αυτό που μου ‘χει δώσει εμένα όμως επί της ουσίας, είναι να γνωρίσω νέα ταλέντα και μοναδικές φωνές και παιδιά που έχουνε αγάπη και όρεξη για το τραγούδι και να ‘μαι εκεί κοντά τους αυτές τις στιγμές και να προσπαθώ με την εμπειρία μου να τους δείξω το επόμενο βήμα ή να τους βάλω μες στο μυαλό τους ένα λιθαράκι που μπορεί αυτό να τους βοηθήσει στη διάρκεια. Αυτό λοιπόν είναι μια ευχαρίστηση για μένα, το ότι κάποια παιδιά από ‘κει μέσα θα τα οδηγήσω σε κάποιον – μπορεί – σωστό δρόμο... Εγώ θεωρώ σ’ έναν καλό δρόμο, δεν ξέρω αν είναι σωστός ή όχι... Καλός πάντως είναι σίγουρα. Και δεύτερον, μου έδωσε κι αυτό το... την γεύση από τα παιδικά μου χρόνια, που πραγματικά νιώθω ότι ξανάγινα παιδί, γιατί με τα συγκεκριμένα παιδιά, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους που συναναστρέφομαι – και μιλάω για τους coaches, και το Μιχάλη και τη Δέσποινα και τη Μελίνα – νιώθω πραγματικά ότι γύρισα στα παιδικά, στα σχολικά μου χρόνια, και νιώθω σαν να είμαστε 3η Λυκείου και είμαστε έτοιμοι για πενταήμερη. Κάπως έτσι είμαστε, όλο αυτό το πράγμα. Αυτό μου δίνει, έτσι, μια... Δηλαδή μου λείπει όταν περνάει ένας μήνας, κάνουμε τα γυρίσματα δυο-τρεις μέρες και μετά περνάει ένας μήνας ώσπου να ξαναβρεθούμε. Αισθάνθηκα στιγμές που πραγματικά μού έλειπαν... τα παιδιά”.
Γιατί πιστεύει όμως πως το The Voice διαφέρει από τα υπόλοιπα talent show;
“Το Voice ξεχωρίζει σαν τηλεοπτικό προϊόν, πρώτον γιατί μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας εμείς απέναντι στα παιδιά, αλλά η αλήθεια πάντα βέβαια είναι μία, ο τρόπος που θέλει να την ακούσει ο καθένας, θεωρώ ότι είναι διαφορετικός, είναι μοναδικός. Κι αυτό προσπαθούμε, να βρούμε τον κατάλληλο τρόπο για το κάθε παιδί, να του πούμε χωρίς να το θίξουμε, να του θίξουμε την αξιοπρέπεια... Γιατί θεωρώ ότι η αξιοπρέπεια και η αλήθεια είναι οι δύο σημαντικές κουβέντες που πρέπει να κρατήσετε για το Voice. Εγώ αυτές τις δύο κρατάω κι αυτά τα δύο βάζω ως επικεφαλίδες”.
Θα βοηθήσει ο Αντώνης τα παιδιά παρά το ότι τα έχει απορρίψει;
“Εννοείται. Και χαίρομαι, γιατί έχω μιλήσει και με τους υπόλοιπους coach και κάνουν το ίδιο. Κι εγώ έχω ασχοληθεί με κάποια απ’ τα παιδιά που έχω απορρίψει και τα ‘χω στείλει σε κάποιες οντισιόν, σε κάποιες δουλειές, προσπαθώ να τους ανοίξω εγώ τις πόρτες... Κινούμαστε και δραστηριοποιούμαστε. Κι ο Μιχάλης απ’ ό,τι μου λέει, ασχολείται με κάποια παιδιά που ήδη έχει απορρίψει και που θα τα ‘χει μαζί το καλοκαίρι... Γενικά θα προσπαθούμε... Κι εγώ βέβαια θα χρησιμοποιήσω παιδιά που θα βγουν μέσα από το Voice και θα συνεχίζω να τα στηρίζω όπου μπορώ και όποια δουλειά μπορώ να βρω και να τους ανοίξω μια πραγματική ευκαιρία”.
Πόσο δίκαιο είναι να διαγωνίζονται και άτομα τα οποία έχουνε μεγάλη εμπειρία στο χώρο του τραγουδιού δίπλα σε άλλα που δεν έχουν εμπειρία;
“Λοιπόν, εγώ θέλω να σας πω ότι μ’ ένα τραγούδι πού ‘χω τραγουδήσει, του Σταμάτη Σπανουδάκη, που λέει «Άλλος κόσμος ο δικός μου κι άλλος στη ματιά του κόσμου». Τί σημαίνει αυτό; Αναγνωρισιμότητα σημαίνει να πάμε να ρωτήσουμε σ’ ένα χωριό της Καρδίτσας μία κυρία 60 χρονών αν ξέρει τη Τζωρτζίνα για παράδειγμα. Πριν το Voice δεν την ήξερε. Όλοι ξεκινάνε από την ίδια αφετηρία. Εάν θεωρείτε λοιπόν ότι είναι άδικο που συμμετέχουν, τότε πιστεύω ότι κι εγώ δεν έχω καλή κρίση στη μουσική και δεν ξέρουνε τ’ αφτιά μου, δεν ακούνε καλά... καλές φωνές. Άρα δεν κάνω καθόλου, ούτε για το χώρο, άρα λάθος 20 χρόνια που κάνω καριέρα, άρα έχω κοροϊδέψει όλο τον κόσμο που έχει αγοράσει όλα αυτά, τις χιλιάδες παραστάσεις και δίσκους μου και όλοι αυτοί που συνεργάστηκαν μαζί μου, απ’ το Μίκη Θεοδωράκη, απ’ τον Γιάννη Πάριο, απ’ τη Μαρινέλλα, έχουνε πέσει έξω”.
