Δύο χρόνια μετά το «Play Misty for Me» (1971) ο Κλιντ Ίστγουντ βρέθηκε πάλι μπροστά και πίσω από την κάμερα.
Με την ιδιότητα του σκηνοθέτη γύρισε ένα χαμηλών τόνων γουέστερν που κλείνει το μάτι στο «Γιοζίμπο» του Κουροσάβα. Ως πρωταγωνιστής υποδύθηκε τον καβαλάρη χωρίς όνομα που φτάνει στο Λάγκο και δέχεται να υπερασπιστεί τη μικρή πόλη από τρεις κακοποιούς οι οποίοι έχουν αποφυλακιστεί πρόσφατα και σκοπεύουν να κλείσουν ανοιχτούς λογαριασμούς με όσους τους έστειλαν φυλακή. Έχοντας θητεύσει πλάι στον μετρ του είδους, Σέρτζιο Λεόνε, ο Αμερικανός ηθοποιός δανείζεται το βασικό μοτίβο, αυτό του τιμωρού που έρχεται από το πουθενά, από ταινίες οι οποίες τον έκαναν διάσημο. Φροντίζει ωστόσο να μπολιάσει τη δική του δουλειά με διάχυτο σουρεαλισμό, θεατρικότητα, μαύρο χιούμορ, μα και με μια στο όριο του σαδισμού ταπείνωση των πάσης φύσεως ενόχων. Είναι τα στοιχεία που προσδίδουν στο σύνολο προσωπικό ύφος και κάνουν το «High Plains Drifter» να θεωρείται σήμερα ένα από τα πιο σκοτεινά και γοητευτικά φιλμ της μετα-σπαγγέτι εποχής.
Πέρασαν 40 χρόνια από την πρώτη προβολή. Με αφορμή την επέτειο, η Universal κυκλοφορεί τον «Περιπλανώμενο Πιστολέρο» σε Blu-ray από νέα, αποκατεστημένη κόπια. Όσοι έχουν δει το DVD θα αντιληφθούν αμέσως ότι παλιό και νέο transfer διαφέρουν όσο η μέρα με τη νύχτα. Τώρα η εικόνα έχει αποκτήσει φως, βάθος και άριστη ευκρίνεια. Η λεπτομέρεια σου επιτρέπει να παρατηρήσεις το μακιγιάζ στα πρόσωπα των ηθοποιών, το αίμα (εμφανώς πηχτή κόκκινη σάλτσα), τη σκόνη ή τις ζάρες στα ρούχα, τα νερά του ξύλου στα σκηνικά. Ο κόκκος έχει μειωθεί –μόνο σε δυο τρία σημεία του προγράμματος είναι «ενοχλητικά» ορατός. Τέλος, τα χρώματα έχουν αποκτήσει ζωντάνια, τα λευκά δεν δείχνουν καμένα και το μαύρο είναι αρκετά πλούσιο. Για να μην παρεξηγηθώ: Δεν είναι η μεταφορά που «παθαίνεις πλάκα», αλλά μια αξιέπαινη προσπάθεια να διασωθεί και να περάσει στην ψηφιακή εποχή ένα έργο από το παρελθόν. Η παλιά μονοφωνική μπάντα έχει υποστεί επεξεργασία σε έξι διακριτά κανάλια, χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η μουσική των τίτλων γεμίζει το χώρο. Πέρα από αυτό, όμως, τα περισσότερα ηχητικά εφέ (πυροβολισμοί, εξοστρακισμός σφαίρας) μετά βίας φτάνουν στα περιφερειακά κανάλια. Αντίθετα, ήχοι που ήταν υποβαθμισμένοι σε προγενέστερες εκδόσεις, όπως τα σπιρούνια του πιστολέρο, εδώ έχουν αποκατασταθεί και η χροιά της μπάντας έχει βελτιωθεί. Ως προς τα έξτρα, το έργο συνοδεύεται μόνο από το τρέιλερ, σε τετράγωνο κάδρο (4:3).
Από τον Μιλτιάδη Σαλβαρλή για το tvwars.gr
