Γραμμένο από τον Μαξ Μπρουκς, γιο του Μελ Μπρουκς, το μυθιστόρημα εκδόθηκε το 2006, με πλήρη τίτλο «World War Z: An Oral History of the Zombie War».
Ένα χρόνο μετά ο Μπραντ Πιτ, μέσω της εταιρείας του Plan B, απέκτησε τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά. Το 2011 άρχισαν τα γυρίσματα και σχεδόν ταυτόχρονα τα κουτσομπολιά σχετικά με αλλαγές στο σενάριο και στο καστ, αλλοίωση του πρωτοτύπου, καβγάδες και άλλα πολλά. Σύμφωνα με Αμερικανούς κριτικούς, όντως το σενάριο άφησε απέξω όλες τις πολιτικές αιχμές του βιβλίου. Έγιναν αρκετές αλλαγές (άλλαξε και το φινάλε που διαδραματιζόταν στη Ρωσία) και ο προϋπολογισμός εκτινάχτηκε στα 200 εκατομμύρια δολάρια από τα 125.000.000 δολάρια που ήταν η αρχική εκτίμηση. Τώρα, αν μετά το τέλος των γυρισμάτων ο παραγωγός (και πρωταγωνιστής) δεν μιλιόταν με το σκηνοθέτη (ο οποίος έχει χρεωθεί την αποτυχία του «Quantum of Solace»), είναι άλλο ζήτημα. Άλλωστε, κάθε ταινία κρίνεται από το αποτέλεσμα και εδώ το αποτέλεσμα είναι καλό: μια «δυνατή» περιπέτεια με αφετηρία τα ζόμπι και όχι μια ταινία τρόμου με ζόμπι. Πράγματι, η ιστορία του πρώην υπαλλήλου του ΟΗΕ που αναζητά θεραπεία για την πανδημία που μετατρέπει τους ανθρώπους σε νεκροζώντανους δεν φοβίζει ούτε έχει πολλές σκηνές φρίκης. Αυτά που σίγουρα έχει -και μάλιστα σε αφθονία- είναι ενέργεια, ρυθμό, δράση, ένταση και αγωνία.
Το «World War Z» γυρίστηκε με κάμερες ψηφιακές και αναλογικές (35mm). Τρισδιάστατη εικόνα απέκτησε στο στάδιο του post production. Αν είστε φαν του 3D σίγουρα θα σας ικανοποιήσουν η στερεοσκοπική εικόνα στα γενικά πλάνα ή τα ζόμπι που ορμάνε καταπάνω στο θεατή. Μην περιμένετε ωστόσο την απόλυτη τρισδιάστατη εμπειρία. Δεν βοηθάει και η εικόνα που δείχνει κάπως φλατ και «άτονη». Αδυναμία του 3D; Όχι ακριβώς. Αν δείτε το φιλμ στις αυθεντικές του δύο διαστάσεις θα αντιληφθείτε αμέσως πως πρόκειται για καλλιτεχνική επιλογή. Η εικόνα στην 2D εκδοχή είναι εξίσου απαλή, λιγάκι πιο φωτεινή ίσως, με σχεδόν άριστη λεπτομέρεια. Δεν διαθέτει οξύτητα που «βγάζει μάτι» ούτε πλάνα που αστράφτουν. Τα χρώματα δείχνουν κάθε άλλο παρά ζωηρά. Η σεκάνς στην Ιερουσαλήμ χαρακτηρίζεται από ένα θαμπό πορτοκαλοκόκκινο φως του ήλιου της Μέσης Ανατολής, ενώ στο τελευταίο μέρος, στα εργαστήρια όπου φυλάσσονται τα μικρόβια, κυριαρχούν ψυχρά χρώματα –γαλάζιο και λευκό κυρίως. Το ηχητικό μέρος είναι εξαιρετικό. Από την αρχή, όπου ο πανικός απλώνεται στην πόλη, μέχρι την ανταλλαγή πυροβολισμών, τις εκρήξεις, την πτήση των ελικοπτέρων, όλα ακούγονται ρεαλιστικά, με τις χαμηλές συχνότητες να δίνουν όγκο στην ηχητική μπάντα και με τα περιφερειακά κανάλια να είναι φορτωμένα με πληροφορία. Από τα έξτρα αξίζει να δει κάποιος το «WWZ: Production», το Making of δηλαδή, με αναφορές στα γυρίσματα και στα εφέ. Και μια παρατήρηση: στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης (3D BD και 2D BD σε ενιαία συσκευασία) αναφέρεται ότι περιέχει την κινηματογραφική βερσιόν και όχι την unrated που διαρκεί περίπου 7 λεπτά περισσότερο.
Από τον Μιλτιάδη Σαλβαρλή για το tvwars.gr
