Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του και 30 χρόνων από τον θάνατο του σπουδαίου χαράκτη Α. Τάσσου, το μουσείο Μπενάκη διοργανώνει μεγάλη αναδρομική έκθεση (1914-1985), με σκοπό να επανεκτιμηθεί το έργο του από ένα κοινό με διαφορετικό αισθητήριο και κριτήριο από ότι το κοινό της εποχής που δημιουργήθηκαν τα έργα, αλλά και να παρουσιαστούν έργα αφανή ως σήμερα, τα οποία αποκάλυψε η έρευνα.
«Η νεοελληνική χαρακτική είναι μια από τις πιο κορυφαίες μορφές της νεοελληνικής έκφρασης, η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη χαρακτική της εσπερίας» είπε ο 'Αγγελος Δεληβοριάς και τόνισε: «Ο Τάσσος είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς χαράκτες της νεοελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας και μας εξιστορεί με το έργο του την νεοελληνική περιπέτεια στα πιο κρίσιμα χρόνια του περασμένου αιώνα». «Επειδή είναι πολύς ο χρόνος από την προηγούμενη αναδρομική έκθεση του Τάσσου, που πραγματοποιήθηκε το 1987, θέλαμε να δώσουμε μια διαφορετική όψη, ερευνήσαμε το αρχείο του και ως προς την πλευρά των τεκμηρίων και ως προς την πλευρά των έργων τα οποία ως σήμερα ήταν αφανή και έτσι ενισχύσαμε ιδιαίτερα τις περιόδους των πρώτων εργασιών του πάνω στη χαρακτική, δηλαδή την περίοδο που είναι φοιτητής στο εργαστήριο του Κεφαλληνού» είπε η επιμελήτρια της έκθεσης Ειρήνη Οράτη.
Ο Α. Τάσσος (Τάσσος Αλεβίζος) σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στα εργαστήρια του Κωνσταντίνου Παρθένη και του Γιάννη Κεφαλληνού. Ήταν ιδρυτικό μέλος της ομάδας Στάθμη και μέλος του ΚΚΕ από το 1930. Την περίοδο της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ και, μαζί με άλλους μαθητές του Κεφαλληνού, σχεδίασε αφίσες για την Αντίσταση.
Ο καλλιτέχνης δημιουργεί τη δική του ιδιαίτερη γραφή στη δεκαετία 1955-65. Αφού ολοκληρώνει την ενότητα με τις περισσότερο περιγραφικές και γεμάτες ρυθμό έγχρωμες συνθέσεις της περιόδου 1953-1960 υιοθετεί σταδιακά τις δυναμικές, λιτές ασπρόμαυρες μορφές και προχωράει σε συνθέσεις όπου αφαιρείται κάθε στοιχείο μη απαραίτητο. Είναι έργα που μεταμορφώνουν πρόσωπα της καθημερινότητας σε προσωπικούς του ήρωες (1960-1966).Οι μορφές αυτών των ηρώων διατηρούν την ίδια ηρεμία, στωικότητα και δύναμη και μετά το 1967 μεταμορφώνονται σε αποφασισμένους μαχητές και σύγχρονους αθέατους μάρτυρες, που πρωτοστατούν ή συνθλίβονται από τη βιαιότητα της σύγχρονης ιστορίας.
«Ενώ το βασικό του θέμα είναι ο άνθρωπος στον πόνο και την διαμαρτυρία, τίποτα από αυτά δεν είναι στη δουλειά του κραυγαλέο. Ενώ πονάει και διαμαρτύρεται αυτό δεν αποτυπώνεται ποτέ στα πρόσωπα. Υπάρχει ο εσωτερικός πόνος. Σε όλα του τα έργα, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να δημιουργεί μια εικόνα έντασης προς τα έξω. Η ένταση είναι πάντα προς τα μέσα» σημειώνει η κ. Οράτη.
Η έκθεση περιλαμβάνει 125 έργα και διαρθρώνεται σε έξι ενότητες γύρω από τα πιο σημαντικά και χαρακτηριστικά έργα που καθόρισαν την πορεία του: Σπουδαστικά έργα 1934-1940, Κατοχή 1940-1946, Έγχρωμες ξυλογραφίες 1947-1960, Μαύρο-'Άσπρο 1960-1966, Μαύρο-'Άσπρο ΙΙ 1967-1974, Τελευταία έργα 1975-1985.
Στην έκθεση περιλαμβάνεται η μακέτα της μεγάλης σύνθεσης, πεντάπτυχο «Η καλλιέργεια του καπνού» του 1960, που είναι το μοναδικό έργο ζωγραφικής του καλλιτέχνη το οποίο ζωγράφισε με την σύζυγό του, ενώ δεν κατάφερε να συμπεριληφθεί το πεντάπτυχο «Πολυτεχνείο», έργο που βρίσκεται στη Βουλή των Ελλήνων και που παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του Μουσείου να το δανειστεί, δεν κατέστη δυνατό.
Η έκθεση συνδιοργανώνεται από το Μουσείο Μπενάκη την Alpha Bank και την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος που δημιουργήθηκε το 1986, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, από τη σύζυγό του Λουκία Μαγγιώρου και τους φίλους και συνεργάτες του με σκοπό την προβολή του έργου του καλλιτέχνη και την ανάδειξη του αρχείου. Πραγματοποιείται στο Κτήριο της οδού Πειραιώς θα διαρκέσει έως τις 31 Ιανουαρίου.
