Ο τίτλος, που ουσιαστικά σημειώνει την πληθώρα αντιδράσεων και συναισθημάτων που προκαλεί κάθε μία από τις ενέργειες των “καλλιτεχνών του δρόμου”, επεξηγείται αναλυτικά στο κείμενο που τον ακολουθεί, δίνοντας έτσι διεθνείς διαστάσεις στις εικόνες “τέχνης” ή “μουτζούρας” που βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους.
“Ένας άντρας σκαρφαλώνει σε ένα κεντρικό κτίριο της Αθήνας, παίρνει μια βούρτσα και την βουτά στην μπογιά”, σημειώνουν οι Times.
“Ένα μωρό με δύο πρόσωπα αρχίζει να σχηματίζεται, με βλέμμα που επίμονα κοιτά μια το άγνωστο και μια τον ουρανό αναζητώντας ένα μέλλον που δεν είναι εκεί”, υπογραμμίζει το άρθρο θέλοντας να δείξει πως το έργο του Έλληνα street artisti iNO, μπορεί να είναι κομψό και καλοφτιαγμένο, έξυπνο και να τραβά τα βλέμματα ωστόσο ουσιαστικά πρόκειται για ένα μήνυμα διαμαρτυρίας απέναντι στην τρέχουσα κατάσταση της Αθήνας.
Τα έντονα κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα που τις περισσότερες φορές θέλουν να περάσουν οι street artist της πόλης, συνεχίζουν να απασχολούν τον δημοσιογράφο, ο οποίος μάλιστα σημειώνει πως τα γκράφιτι μπορεί στις περισσότερες πόλεις του κόσμου να υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, ωστόσο στην περίπτωση της Αθήνας συμβαίνει κάτι διαφορετικό.
“Σε μια χώρα που οι πόλεμοι και η δικτατορία έχουν περάσει από πάνω της, αλλά και σε μια πόλη που τα τελευταία 5 χρόνια έχει επέλθει οικονομική καταστροφή, είναι λογικό η έκρηξη δημιουργικότητας να είναι έντονη και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που η Αθήνα πλέον να θεωρείται η Μέκκα της μοντέρνας street art για όλη την Ευρώπη”, υπογραμμίζει η Liz Alderman στο άρθρο της.
Αναφορά ωστόσο γίνεται και στην σχέση των street artist με το νόμο, μιας και δεν παραβλέπει να σημειώσει πως “η αστυνομία σπάνια συλλαμβάνει όσους κάνουν γκράφιτι και επεμβαίνει μόνο στην περίπτωση που υπάρχουν υποψίες για αναρχικές ομάδες ή για μέλη της Χρυσής Αυγής”.
Οι Times μάλιστα, αναφέρονται και στις περιοχές όπου το “φαινόμενο” των γκράφιτι είναι πιο έντονο, υπογραμμίζοντας πως “τα Εξάρχεια, όπου οι αναρχικοί κυριαρχούν, είναι εδώ και μια δεκαετία γεμάτα με στένσιλ και γκράφιτι τα οποία περνούν βίαια αλλά ταυτόχρονα καλοφτιαγμένα αντιφασιστικά μηνύματα, τα οποία συνοδεύονται από καρικατούρες τραπεζιτών και πολιτικών. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται και στις γειτονικές περιοχές του Μεταξουργείου και του Κεραμεικού, όπου μια ομάδα από hipster καλλιτέχνες φροντίζει να αφήνει εξίσου έντονα το σημάδι της, πλάι σε εκείνο που ήδη έχουν αφήσει προηγουμένως οι σκληροπυρηνικοί street artist”.
Ως θετικό στοιχείο, αναφέρεται πως πολλοί από τους “νέους” καλλιτέχνες του δρόμου είναι απόφοιτοι σχολών καλών τεχνών κάτι το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τα αποτυπώματα στους τοίχους της πόλης να έχουν μια νέα πνοή και να αποδίδουν μέσω της τέχνης την δυσαρέσκεια των δημιουργών απέναντι στον καπιταλισμό, το ρατσισμό ή την αδικία σε κάθε της μορφή.
Το άρθρο καταλήγει σημειώνοντας την αισιοδοξία με την οποία πλέον ακόμη και οι αρχές αντιμετωπίζουν την κατάσταση, λέγοντας πως πλέον ακόμη και ο Δήμος Αθηναίων επιθυμεί να ενισχύσει τους καλλιτέχνες του δρόμου να κάνουν την πόλη πιο όμορφη με τις δημιουργίες τους.
