Φόρος τιμής του Gilmour στον Prince
Μόνον ένας μουσικός του ειδικού βάρους του David Gilmour θα μπορούσε να αποτίσει τέτοιον φόρο τιμής στον πρόωρα χαμένο Prince: Την προπερασμένη Κυριακή, σε συναυλία στο Royal Albert Hall, στο Λονδίνο, για το Teenage Cancer Trust, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας των Pink Floyd «έδεσε» το κλασικό τραγούδι του συγκροτήματος, “Comfortably Numb” με το τραγούδι με το οποίο θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη μας ο Prince, το “Purple Rain”.
Σε ένα κλιπ διάρκειας πάνω από οκτώ λεπτά, το οποίο «ανέβασε» ο Gilmour στο You Tube, καθώς ξεκινά ένα σόλο για το “Comfortably Numb”, ο ίδιος και το συγκρότημά του, αποπλέουν σε ένα κιθαριστικό σόλο από το “Purple Rain”. Η ενσωμάτωση γίνεται χωρίς να φαίνονται οι ραφές, σε τέτοιο βαθμό που το τραγούδι του Prince ακούγεται σαν μια φυσική προέκταση μέσα στο τραγούδι των Pink Floyd. Καθώς ο συναυλιακός χώρος λούζεται σε ροζ φως, οι νότες συναντούν τα φωνητικά των τελευταίων ρεφρέν του τραγουδιού του Prince, που έφυγε τόσο ξαφνικά.
Το κιθαριστικό αυτό σόλο φέρνει στο νου ένα άλλο σόλο: Του ίδιου του Prince στο “While My Guitar Gently Weeps” του George Harrison.
Ήταν 15 Απριλίου του 2004, και ο Prince έμπαινε στο Rock N' Roll Hall of Fame, μαζί με τον Bob Seger, τους Traffic, τους ZZ Top, τους Dells και τον ίδιο τoν Ceorge Harrison. Το σόλο του στο τραγούδι του Χάρισον κόβει την ανάσα, αν και παρά λίγο να μην γίνει: Η Ολίβια, η χήρα του Σκαθαριού επιθυμούσε να παιχτεί το “While My Guitar Gently Weeps” από μουσικούς που ήξεραν τον Τζορτζ και ο Prince δεν ήταν μέσα σ' αυτούς. Εκ των υστέρων, εξομολογήθηκε ότι δεν είχε καν ακούσει το τραγούδι πριν του το στείλουν οι διοργανωτές της τελετής να το μάθει. Η Ολίβια τελικά πείστηκε και το μουσικό αποτέλεσμα θα μείνει στην ιστορία των κιθαριστικών σόλο στη ροκ.
Ήταν τέτοιο αυτό το σόλο εκείνη τη βραδιά, που συχνά παραγνωρίζεται το ότι ο Prince έπαιξε επίσης ένα medley, μέσα στο οποίο και δικά του τραγούδια: Ξεκίνησε με λίγο από το “The Glamorous Life” της Sheila E και μετά πάτησε τέρμα τα γκάζια με το δικό του “Let's Go Crazy”. Ακολούθησε ένα συγκινητικό “Sign 'O' the Times” (επίσης δικό του), η εισαγωγή του “Soul Man” των Sam & Dave. Και έκλεισε με μια ερμηνεία του δικού του “Kiss”, τόσο φάνκι που σήκωσε όρθιο το πλήθος στο Waldorf Astoria.
