Sτις 15 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του «Flix it στη Στέγη»
Βραβευμένη με το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, πριν από μόλις λίγους μήνες, η τελευταία ταινία του Φιλιππινέζου Λαβ Ντίαζ, «Η γυναίκα που έφυγε», κάνει την πρώτη της προβολή στην Ελλάδα στις 15 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση (στις 19:30), στο πλαίσιο του «Flix it στη Στέγη». Μια συναρπαστική και, συγχρόνως, στοχαστική ταινία που ξεδιπλώνει μια γκάμα ιδεών και συναισθημάτων για την εκδίκηση και τη συγχώρεση, για την ηθική και την ευθύνη, για το σημάδι που αφήνει ο άνθρωπος στην Ιστορία και για την θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Με μια συγκλονιστική ερμηνεία από τη σπουδαία Τσάρο Σάντος Κόνσιο, η οποία επιστρέφει στο σινεμά μετά από 12 χρόνια απουσίας, «Η γυναίκα που έφυγε» (The Woman who Left), δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα φιλμ - εμπειρία. Εμπνευσμένη από ένα διήγημα του Τολστόι, η ταινία αφηγείται την ιστορία της Χοράσια, μιας γυναίκας που έχει περάσει τα τελευταία τριάντα χρόνια στη φυλακή. Πρώην δασκάλα, περνά τις μέρες της διδάσκοντας άλλες κρατούμενες γραφή και ανάγνωση και δεν περιμένει πια τίποτα από τη ζωή της. Όταν όμως μια άλλη φυλακισμένη ομολογήσει την ενοχή της για το έγκλημα για το οποίο η Χοράσια είχε καταδικασθεί, θα βγει από τη φυλακή και θα αναζητήσει την οικογένειά της. Ψάχνοντας τον γιο της, θα ανακαλύψει ξανά την πατρίδα της, τις Φιλιππίνες, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, και θα συνειδητοποιήσει ότι οι συμπολίτες της ζουν υπό τον τρόμο της διαφθοράς και των απαγωγών. Και σύντομα, η γενναιόδωρη προσωπικότητά της θα διαβρωθεί από μια έντονη επιθυμία για εκδίκηση...
«Η έμπνευση για την ταινία ήρθε από το διήγημα του Τολστόι, «Ο Θεός βλέπει την αλήθεια αλλά περιμένει». Το είχα διαβάσει πριν από πάρα πολύ καιρό και θυμάμαι μόνο τη βασική ιδέα - έχω ξεχάσει την ιστορία και τα ονόματα των χαρακτήρων. Θυμάμαι όμως ότι, αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση όταν το διάβασα, ήταν το πως κανείς από εμάς στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνει τι είναι η ζωή. Δεν ξέρουμε στ’ αλήθεια. Αυτή είναι ίσως μία από τις πιο βασικές αλήθειες της ύπαρξής μας. Κάποιοι από εμάς ίσως μπορούν τουλάχιστον να νιώσουν μια συνέχεια, την αίσθηση ότι τα όσα κάνουμε έχουν μια ακολουθία. Και πιο συχνά υπομένουμε και υποκύπτουμε στο τυχαίο της ζωής», σημειώνει για την ταινία ο Λαβ Ντίαζ.
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας, συνθέτης, ηθοποιός και ποιητής, ο Λαβ Ντίαζ είναι μια εμβληματική μορφή όχι μόνο του φιλιππινέζικου σινεμά, αλλά της παγκόσμιας κινηματογραφικής σκηνής. Γεννημένος το 1958, έχει σκηνοθετήσει 12 μεγάλου μήκους ταινίες, από το 1998 μέχρι σήμερα, οι οποίες έχουν κερδίσει τα σημαντικότερα βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Μόνο μέσα στο 2016, κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου με το A Lullaby to the Sorrowful Mystery και το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία με το Α Woman who Left. Οι ταινίες του, μεγαλειώδεις στις προθέσεις και πολύ συχνά επικές στη διάρκειά τους, αναφέρονται στην ανθρώπινη κατάσταση με αφετηρία τις κοινωνικοπολιτικές ή ιστορικές συνθήκες της χώρας του, αλλά ανυψώνονται στην σφαίρα ενός οικουμενικού κινηματογράφου, μιλώντας με μια συναρπαστική φιλμική, ιδεολογική και συναισθηματική γλώσσα.
Η ταινία θα προβληθεί με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους. Κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.
