Μία αστυνομική έρευνα διεξάγεται υπό το κράτος της σταλινικής καταστολής στο «Child 44», αστυνομικό θρίλερ εποχής σε παραγωγή Ρίντλεϊ Σκοτ. «Τα κορίτσια» της Γαλλίδας Σελίν Σιαμά σφύζουν από νεανική ενέργεια, η αμερικανική νεανική κωμωδία «Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α» σατιρίζει τα μαθητικά ήθη και το ιταλικό «Τα δικά μας παιδιά» ψυχογραφεί μία οικογένεια που νοσεί.
Σε πρεμιέρα επίσης «Η καινούρια φιλενάδα», αισθηματικό δράμα του Φρανσουά Οζόν.
Child 44 ***
Αστυνομική – Διάρκεια 137’ – ΗΠΑ, Βρετανία, Τσεχική Δημοκρατία, Ρουμανία
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Εσπινόζα
Παίζουν: Τομ Χάρντι, Νούμι Ραπάς, Γκάρι Όλντμαν, Τζόελ Κίναμαν, Βενσάν Κασέλ, Πάντι Κονσιντάιν, Τζέισον Κλαρκ
Ένας ήρωας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναζητά έναν κατά συρροήν δολοφόνο παιδιών στη σταλινική Ρωσία. Αρχικά, ο αξιωματικός της στρατιωτικής αστυνομίας Λέο Ντεμίντοφ πιστεύει στις επίσημες ιατροδικαστικές αναφορές ότι πρόκειται για ατυχήματα. Άλλωστε, όπως διακηρύσσει το καθεστώς, serial killers υπάρχουν μόνο στη διεφθαρμένη Δύση. Τα γεγονότα διαψεύδουν αυτόν τον αγνό ιδεολόγο – και τους κομματικούς προπαγανδιστές - όταν οι πανομοιότυποι μεταξύ τους φόνοι συνεχίζονται. Η γραμμή του αίματος περνάει μέσα από την άθλια βιομηχανική πόλη όπου ο Ντεμίντοφ εκτοπίζεται μαζί με τη σύζυγό του, η οποία κατηγορείται για συμμετοχή σε συνωμοσία κατά του κράτους. Ο Λέο και η Ραϊσα ξεκινούν μία πυρετώδη έρευνα, με τη βοήθεια του τοπικού αρχηγού της πολιτοφυλακής, έχοντας ενάντιά τους όλον τον κρατικό μηχανισμό. Τρεις άνθρωποι που βρίσκονται σε δυσμένεια αγωνίζονται να αποδείξουν μία ανατρεπτική θεωρία – ότι όντως διαπράττονται τέτοια εγκλήματα στον σοβιετικό «παράδεισο» - το 1953, χρονιά που πεθαίνει ο Στάλιν και αρχίζει η αποσταλινοποίηση. Η χώρα σε μεταίχμιο, όπως και η σχέση του ζεύγους Ντεμίντοφ. Ίσως το πιο ενδιαφέρον σε αυτή την επική αστυνομική περιπέτεια είναι η ουσιαστική προσέγγιση ενός άντρα και μίας γυναίκας, εγκλωβισμένων σε ένα συμβατικό γάμο, μέσα από την σκληρή μάχη της καθημερινής επιβίωσης. Δύο αυτοσχέδιοι ντετέκτιβ, ο Χολμς και η Ουότσον στη ρωσική τους εκδοχή, ανακαλύπτουν τα πράγματα που τους δένουν πριν εντοπίσουν τον δολοφόνο. Κατά τ’ άλλα, η ταινία (παραγωγή του Ρίντλεϊ Σκοτ, βασισμένη σε μπεστ σέλερ του Τομ Ρομπ Σμιθ γραμμένο με προδιαγραφές σεναριοποίησης) συνδυάζει πολλά δοκιμασμένα συστατικά του είδους, σε γενναίες δόσεις και καλή ποιότητα. Δαιδαλώδη πλοκή ανεπτυγμένη με σαφήνεια, άψογη αναπαράσταση μίας εποχής τρόμου και παράνοιας (υπό διωγμόν, εκτός των αντιφρονούντων, και οι ομοφυλόφιλοι), σκοτεινή ατμόσφαιρα, βίαιη δράση, σασπένς και χαρακτήρες για τους οποίους νοιαζόμαστε. Κλασικά κλισέ σε δυνατό μείγμα.
Τα κορίτσια ***
(Bande de filles)
Δραματική – Διάρκεια 112’ – Γαλλία
Σκηνοθεσία: Σελίν Σιαμά
Παίζουν: Καριτζά Τουρέ, Ασά Σιλά, Λιντσέι Καραμό, Μαριετού Τουρέ
Η περιπετειώδης ενηλικίωση μίας 16χρονης μαύρης σε ένα εργατικό προάστιο του σύγχρονου Παρισιού. Η Μαριέμ, σε μία απόπειρα απόδρασης από το καταπιεστικό περιβάλλον της οικογένειας και του σχολείου, γίνεται το τέταρτο μέλος μίας κοριτσίστικης συμμορίας. Μη φανταστείτε ότι τα θηλυκά χαμίνια διαπράττουν σοβαρά αδικήματα. Ολίγον bullying στον σχολικό αυλόγυρο, συστηματικές «κοπάνες» και ολίγον shop-lifting στις παριζιάνικες μπουτίκ. Βασικά, η Μαριέμ και οι «κολλητές» τους απολαμβάνουν μία ανεξαρτησία που ξέρουν ότι έχει ημερομηνία λήξης. Κλείνονται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για να «ξεδώσουν», χορεύοντας ντελιριακά τα σουξέ της Rihanna, ντυμένες με τα ρούχα που έκλεψαν. Βρίζοντας ακατατάπαυστα και σκορπώντας αθώα χαμόγελα. Η κάμερα «κολλημένη» επάνω στις τέσσερις νεαρές ηθοποιούς, σε εξαιρετικά κοντινά πλάνα, απορροφά την εκρηκτική τους ενέργεια και η οθόνη παίρνει φωτιά. Η Καριτζά Τουρέ – πραγματική αποκάλυψη- και οι τρεις συμπρωταγωνίστριές της είναι ο φλογερός πυρήνας μίας ταινίας που αποφεύγει τη συμβατική κοινωνιολογική προσέγγιση, προτιμώντας να αφηγηθεί την ιστορία της μέσα από αεικίνητα εφηβικά κορμιά και πρόσωπα που εκφράζουν τα πάντα ακόμη και με τη σιωπή. Στην τρίτη ταινία της η 35χρονη Σελίν Σιαμά πετυχαίνει, με φανερή άνεση και αρκετή έμπνευση, κάτι πολύ δύσκολο: να ξεδιπλώσει το δράμα κάτω από μία cool, ευφορική επιφάνεια. Και να κατακτήσει τον θεατή όχι με μελό κολπάκια, αλλά με τις ακαταμάχητες παρουσίες τεσσάρων κοριτσιών που δεν ζουν απλώς τους ρόλους τους, αλλά τους «γράφουν» μπροστά στον φακό, καθορίζοντας τη σκηνοθετική ματιά και σέρνοντας έναν ξέφρενο χορό συναισθημάτων σε ρυθμό ραπ.
Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α: Φίλη λόγω όγκου, μάζας, περιφέρειας και ασχήμιας ** ½
(The DUFF)
Νεανική κωμωδία – Διάρκεια 101’ – ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Άρι Σαντέλ
Παίζουν: Μέι Ουίτμαν, Ρόμπι Έμιελ, Σκάιλερ Σάμιουελς, Μπιάνκα Σάντος, Κεν Τζονγκ
Η Μπιάνκα είναι μία ευφυέστατη τελειόφοιτη λυκείου, είναι άριστη μαθήτρια, όμως είναι Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α (στον ελληνικό τίτλο επεξηγείται το αρκτικόλεξο). Η ασχημούλα και παχουλή, που σύμφωνα με τον ανελέητο σχολικό κώδικα, χρησιμεύει μόνο για να αναδεικνύεται η ομορφιά των φιλενάδων της και για να παρέχει πληροφορίες σχετικές με αυτές στα αγόρια. Όταν η Μπιάνκα το συνειδητοποιεί παθαίνει σοκ. Αναλαμβάνει να την «ξεφλομπιάσει» ο χαζός ωραίος της τάξης, με τους τέλειους κοιλιακούς και την πλούσια ερωτική εμπειρία. Μέι Ουίτμαν και Ρόμπι Έμιελ, νέες και άφθαρτες φάτσες, ένα απολαυστικά αταίριαστο ζευγάρι σε μία νεανική ταινία που σχολιάζει έξυπνα τις μαθητικές κοινότητες των ΗΠΑ, με τις διακρίσεις λόγω εξωτερικής εμφάνισης, τη διάχυτη ανοησία και τις εκκολαπτόμενες «κότες» και «γλάστρες». Εύστοχες σατιρικές βολές δέχεται και ο φετιχισμός της νεολαίας με τα κινητά. Μία κωμωδία επάνω από τον μέσο όρο, χωρίς μπανάλ ή χυδαία αστειάκια, αλλά με το απαραίτητο πλέον μήνυμα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Βασίζεται στο βιβλίο μίας δεκαεπτάχρονης που υπήρξε Φ.Λ.Ο.Μ.Π.Α.
Τα δικά μας παιδιά **
(I nostri ragazzi)
Δραματική – Διάρκεια 92’ – Ιταλία
Σκηνοθεσία: Ιβάνο Ντι Ματέο
Παίζουν: Αλεσάντρο Γκάσμαν, Τζιοβάνα Μετσοτζιόρνο, Λουίτζι Λο Κάσιο, Μπάρμπορα Μπομπούλοβα
Μία αναπάντεχη έκρηξη βίας ταράζει την εύθραυστη ισορροπία μίας μεσοαστικής ιταλικής οικογένειας. Ο Μάσιμο και ο Πάολο, αδέλφια με πολλές διαφορές, διατηρούν ουδέτερη σχέση, εξαιτίας του ανταγωνισμού τους και της αμοιβαίας αντιπάθειας των συζύγων τους. Επιτυχημένος δικηγόρος ο πρώτος, ιδεαλιστής γιατρός ο δεύτερος, συναντιούνται πλέον μία φορά τον μήνα σε ένα πολυτελές εστιατόριο, όπου συζητούν περί ανέμων και υδάτων. Η βιτρίνα της τυπικότητας θα ραγίσει από μία παράλογη πράξη της κόρης του ενός και του γιου του άλλου. Το γνωστό θέμα της αναπάντεχης ανατροπής που προκαλεί ρωγμές και διλήμματα – το οποίο έχουμε δει σε πιο ενδιαφέρουσες εκδοχές- απασχολεί αυτό το ιταλικό αστικό δράμα, με τις πολύ καλές ερμηνείες και την φροντισμένη αν και αμήχανη σκηνοθεσία. Η αποφόρτιση δυνάμει δραματικών σκηνών, προκειμένου να διατηρηθούν ήπιοι τόνοι (άνευ λόγου), αφαιρεί την ένταση και τη συγκίνηση, ενώ η ιστορία μπαίνει σε τροχιά, με καθυστέρηση σαρανταπέντε τουλάχιστον λεπτών. Έργο κομψό και στοχαστικό, αλλά με προβληματική αφήγηση.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
