Με έξι εθνογραφικές ταινίες συμμετέχει το Σάββατο, 21 Μαρτίου, το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας, στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (19 έως 25 Μαρτίου).
Από την ταινία-ορόσημο του Γάλλου ανθρωπολόγου Ζαν Ρους «Εγώ, Ένας Μαύρος» (1958) που άλλαξε την παραδοσιακή εθνογραφία, στο πρωτοποριακό ταξιδιωτικό ημερολόγιο του Κρις Μαρκέρ «Χωρίς Ήλιο» (1983) και ως τις διπλωματικές εργασίες μεταπτυχιακών φοιτητών για το Καμερούν, οι επιλογές από τον μακρύ κατάλογο εθνογραφικών ταινιών δίνουν μία γεύση από τις διάφορες πλευρές της ταινίας τεκμηρίωσης αυτού του είδους.
Επίσης, βασική επιδίωξη των διοργανωτών είναι να υπογραμμιστεί ο τρόπος με τον οποίο «ο γαλλόφωνος κινηματογράφος έχει συμβάλει στη διαμόρφωση, την εξέλιξη και την ανάδειξη της σχέσης του κινηματογράφου και της οπτικής ανθρωπολογίας, η οποία ενθαρρύνει τον διαπολιτισμικό διάλογο και προτείνει διαφορετικούς τρόπους να σκεφτόμαστε τον κόσμο» αναφέρει, σε ανακοίνωσή του, το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας, που πραγματοποιείται από το 2010.
Στην ενότητα «Ματιά Στο Καμερούν» προβάλλονται οι φοιτητικές ταινίες «Europaland» (2010, 30 λεπτά) του Balz Andrea Alter, με θέμα την πρόσληψη της Ευρώπης από τους νέους του Καμερούν ως επίγειο παράδεισο και ταυτόχρονα πηγή της αφρικανικής δυστυχίας. Στην ίδια ενότητα η ταινία «Θόρυβος που Φέρνει Χρήματα» (2013, 41 λεπτά), του Konrad Pilot, σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός ευρηματικού σιδηρουργού που ονειρεύεται να ιδρύσει μία επισχείρηση σιδηρουργίας, ενώ το δωδεκάλεπτο «Μαζί σαν ένα» (2013), του Kilian Lamtur Tanlaka, αναδεικνύει την κοινωνική χρήση του καρυδιού «κόλα» φέρνοντας κοντά εθνοτικές ομάδες, ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η ταινία «Εγώ, Ένας Μαύρος» του Ζαν Ρους (1958, 73 λεπτά) αφηγείται μία συνηθισμένη εβδομάδα στις ζωές ανδρών και γυναικών από τον Νίγηρα, οι οποίοι έχουν μεταναστεύσει στην Ακτή Ελεφαντοστού για να βρουν δουλειά. Οι λύπες και οι σποραδικές χαρές των μεταναστών σε όλη την ψυχολογική πολυπλοκότητά τους. Με αυτήν την ταινία ο Γάλλος ανθρωπολόγος απομακρύνθηκε από την παραδοσιακή εθνογραφία για να μετακινηθεί προς πιο συνεργατικές και αυτοσχεδιαστικές στρατηγικές, που ο ίδιος αποκαλούσε «shared anthropology» και «ethnofiction».
Το «Ξενοδοχείο Monterey» της Σαντάλ Άκερμαν (1972, 65 λεπτά) γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη, όταν η ταλαντούχα και τολμηρή σκηνοθέτης του, τότε 21 ετών, ανακάλυπτε την πειραματική σκηνή. Ένα ετοιμόρροπο νεοϋορκέζικο ξενοδοχείο, κατά τη διάρκεια μίας νύχτας, αποτυπώνεται κινηματογραφικά με εικόνες που παραπέμπουν σε πίνακες των Βερμέερ, Χόπερ και Χάμερσοϊ.
Τέλος, θα προβληθεί το κινηματογραφικό δοκίμιο του Κρις Μαρκέρ «Χωρίς Ήλιο» (1983,100 λεπτά), μία περιπλάνηση από την Αφρική έως την Ιαπωνία που θέτει ερωτήματα για την ανθρώπινη εμπειρία και τις λεπτές αποχρώσεις της μνήμης.
Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 21 Μαρτίου, από τις 17:00, στο Γαλλικό Ινστιούτο της Ελλάδας.
