“Σήμερα αισθάνομαι πολύ Έλληνας”, είπε ο Γερμανός (τουρκικής καταγωγής) σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν, που βρέθηκε στην Αθήνα για να παραστεί στην πρεμιέρα της τελευταίας του ταινίας The Cut (Η μαχαιριά), σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Γκαίτε.
“H δημοκρατία δεν έρχεται με το ταχυδρομείο. Πρέπει να την υπερασπίζεται κανείς καθημερινά. Το βλέπουμε στη Γαλλία, το βλέπουμε και στη Γερμανία. Και αυτό είναι το θέμα με το οποίο θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον. Και δεν θέλω να το κάνω ούτε με το twitter, ούτε με το facebook, ούτε με τις διαδηλώσεις. Θέλω να το κάνω με την Τέχνη”, τόνισε σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης, που είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα.
Με το The Cut ο Φατίχ Ακίν ολοκλήρωσε την τριλογία του “Αγάπη, Θάνατος, και Διάβολος”. Η αγάπη ήταν το θέμα του στο “Ποτέ μαζί”, ο θάνατος στο “Η άκρη του ουρανού” και η κινηματογραφική εκδοχή του διαβόλου παρουσιάζεται στη “Μαχαιριά” ως το κακό στον άνθρωπο και του κακού που άνθρωποι μπορούν να κάνουν στους άλλους. Πρόκειται για ταινία που γυρίστηκε με φόντο την Γενοκτονία των Αρμενίων, η οποία όπως είπε είναι ένα θέμα ταμπού στην Τουρκία. “Αναζήτησα την αλήθεια διαβάζοντας πολύ, αλλά δεν ήθελα να πετάξω τον τρόμο στα μούτρα του θεατή, ήθελα να τον πακετάρω σε μία φόρμα”, συμπλήρωσε ο σκηνοθέτης.
“Η τουρκική Αριστερά, από την οποία προέρχομαι, έχει μια δογματική αντίληψη που είναι συγγενής με το Ισλάμ”, είπε ο Φατίχ Ακίν και πρόσθεσε: “Από εδώ ως εκεί, είσαι μουσουλμάνος. Παραπέρα δεν είσαι μουσουλμάνος. Κάπως έτσι λειτουργεί και η Αριστερά όπως την έχω βιώσει εγώ. Με δογματισμό. Γι' αυτό και πιστεύω ότι δεν υπάρχει ένα πολιτικό ιδανικό σήμερα. Δεν υπάρχει κάποιος "-ισμός" σήμερα με τον οποίο να μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα”.
Στην απόφασή του να γυρίσει τη «Μαχαιριά» ρόλο έπαιξε και η δολοφονία του Τούρκου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ ύστερα από άρθρο του που δημοσιεύθηκε στον τουρκικό Τύπο. “Καθότι δεν ταυτιζόταν με συγκεκριμένες πολιτικές κινήσεις, ούτε οι Τούρκοι αλλά ούτε και οι Αρμένιοι τον είχαν με το μέρος τους. Και εγώ, μέσα από τη "Μαχαιριά" προσπάθησα να ακολουθήσω την παράδοση αυτού του ανθρώπου. Είναι η πιο συναισθηματική μου ταινία και δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο χειραγώγησης, όπως συνέβη στην ταινία "Η άκρη του ουρανού" την οποία η Δεξιά της Τουρκίας προσπάθησε να χειραγωγήσει λέγοντας ότι δείχνει πως η Τουρκία είναι έτοιμη να μπει στη Ευρώπη”, είπε ο σκηνοθέτης.
“Προέρχομαι από την τουρκική Αριστερά, από τους Αλεβίτες, και αυτοί μου έμαθαν τον Τσε Γκεβάρα. Ο πατέρας μου ήταν στους Γκρίζους Λύκους, ήταν φασίστας. Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλωσα. Όταν είδαν την ταινία κάποιοι φασίστες προβληματίστηκαν και είπαν: "έλα! Τα κάναμε αυτά;". Η ταινία τους έκανε να αλλάξουν ένα μέρος της συνείδησής τους και αυτό με ικανοποιεί”.
Ο Φατίχ Ακίν, μιλώντας για τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Γερμανία, είπε ότι δεν είναι ειδικός, ούτε οικονομολόγος, και ότι δεν έχει ιδέα για το τι ακριβώς συμβαίνει ανάμεσα στις δυο χώρες. “Δεν ξέρω ποιος έδωσε σε ποιον λεφτά, ποιος έκλεψε από ποιον λεφτά, ή δεν του τα έκλεψε, ή του τα επέστρεψε ή δεν του τα επέστρεψε. Δεν έχω ιδέα για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ξέρω μόνον ότι υπάρχει πίεση να ιδιωτικοποιήσετε, να ξεπουλήσετε. Η εικόνα που αποκομίζει κανείς στη Γερμανία από τα ΜΜΕ είναι μονόπλευρη. Μου λείπουν κομμάτια από τη γενική εικόνα. Γράφονται ρητορικές όπως "να πληρώσουν τα λεφτά". Είναι όμως μόνον ζήτημα χρημάτων; Αν είναι θέμα ιμπεριαλισμού, ε τότε ας φέρουμε πίσω τον Τσε Γκεβάρα. Δεν νομίζω όμως ότι τη λύση έχει ο Τσε. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, γιατί σε όλα υπάρχουν "οι 50 αποχρώσεις του γκρι"”.
Στην ταινία, η οποία θα βγει στις αίθουσες της Αθήνας στις 5 Μαρτίου, το κοινό θα παρακολουθήσει την πορεία ενός Αρμένη, του Ναζαρέτ Μανουγκιάν, ο οποίος έχοντας γλιτώσει στο παρά πέντε από τη γενοκτονία του λαού του, προσπαθεί πια να ανακαλύψει τα ίχνη των δύο μοναδικών προσώπων της οικογένειάς του, των δύο κορών του, που κατάφεραν να σωθούν.
