O σκηνοθέτης Randall Miller (NOBEL SON, BOTTLE SHOCK ) εδώ και σεναριογράφος, μας παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη των 70’s μεταφέροντάς μας στην πιο Punkεποχή της πόλης.
Με τη βοήθεια της ετέρου σεναριογράφου Jody Savin μάς ανοίγουν την πόρτα του CBGB, του πιο hot Rock Club της εποχής. Με άπλετο κυνισμό και διόλου ωραιοποιημένες καταστάσεις, οι δυο τους αναδεικνύουν τον ισοπεδωτικό χαρακτήρα της εποχής, όπου υπήρχε μια ολοκληρωτική διάθεση για απομυθοποίηση ειδώλων, προσώπων και θεσμών. Η φλόγα υπήρχε. Στο CBGB άρπαξε για τα καλά.
Σύνοψη:
Το 1973, μετά από ένα άσχημο διαζύγιο και κάποιες οικονομικές αναποδιές, ο Hilly Kristal (ALAN RICKMAN) δεν το βάζει κάτω, δανείζεται χρήματα και αγοράζει το Palace Bar, ένα μέρος που βρισκόταν σε μια από τις πιο κακόφημες συνοικίες της Νέας Υόρκης. Ο Hilly είχε όραμα. Ήθελε να φτιάξει ένα χώρο που θα μπορούσε να επισκεφθεί κάποιος, για να ακούσει live μουσική, κυρίως Country, Bluegrass και Blues. Και κάπως έτσι βγήκε το ακρωνύμιο CBGB. Όταν, αποδείχθηκε αδύνατο να κλείσει μεγάλα ονόματα σαν τον Conway Twitty για live, ο Hilly στράφηκε σε ντόπιες μπάντες. Νέα ταλέντα που ήταν ακόμη ασμίλευτα και ακατέργαστα, αλλά βρίσκοντας ένα βήμα από τον Hilly, τους δόθηκε η ευκαιρία να εξελιχτούν. Με ακούσματα σκληρά, ατόφια που είχαν έντονο πολιτικό περιεχόμενο, σηματοδότησαν ένα απότομο πέρασμα από την ντίσκο και το κλασικό ροκ σε κάτι πιο ωμό, μηδενιστικό και ανατρεπτικό. Το Punk μόλις είχε γεννηθεί. Το κοινό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του CBGB. Ήταν κάτι σαν αντίδοτο στη σκληρή κοινωνικοοικονομική κρίση των ημερών
27 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους
