Οι νέες ταινίες που βγαίνουν στους κινηματογράφους

Παρέλαση αστέρων. Βίγκο Μόρτενσεν σε ένα γαλλικό νέο-ουέστερν, το «φιλέτο» μίας πληθωρικής κινηματογραφικής εβδομάδας. Σον Πεν και Χαβιέ Μπαρδέμ σε ένα θρίλερ με έντονους ψυχολογικούς τόνους. Μάγκι Σμιθ, Τζούντι Ντεντς, Ρίτσαρντ Γκιρ και ένας απόλυτα αξιόπιστος βρετανικός θίασος σε μία δραμεντί με φόντο την πολύχρωμη Ινδία. Άντονι Χόπκινς, ως κύριος Χάϊνεκεν της γνωστής μπύρας. Σιγκούρνι Γουίβερ και Χιου Τζάκμαν, δεύτερα βιολιά σε μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Στη λίστα και «Το πέρασμα» από τη Βουλγαρία.

 

(Loin des homes)

 

Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα καλείται να διαλέξει παράταξη στην εξεγερμένη Αλγερία του 1954. Ο Νταρού, ισπανικής καταγωγής άποικος και πρώην στρατιωτικός, διδάσκει παιδιά ντόπιων χωρικών σε ένα σχολείο κάπου στην οροσειρά του Άτλαντα. Αυτή είναι η επιλογή του: να ζει ολομόναχος στη μέση του πουθενά, μακριά από τη βουή του κόσμου και να μεταδίδει γνώση σε αθώα πλάσματα. Όταν ο τοπικός αστυνομικός τον αναγκάζει να συνοδεύσει στο δικαστήριο τον Μοχάμεντ που κατηγορείται για τον φόνο του ξάδελφού του, ο ερημίτης δάσκαλος πέφτει άθελά του στο καζάνι του πολέμου. Στη διαδρομή τους μέσα από κοιλάδες και βουνοκορφές, οι δύο άντρες θα συναντηθούν με τους συγγενείς του θύματος που ζητούν εκδίκηση, με τους Αλγερινούς αντάρτες και με τον γαλλικό αποικιακό στρατό.

 

Ο Νταρού, όταν μαθαίνει τη θλιβερή ιστορία του Μοχάμεντ, θα κάνει το παν για να προστατεύσει τον κρατούμενό του, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του. Διλήμματα ξεπερνιούνται και μία δυνατή αντρική φιλία σφυρηλατείται κάτω από τις απειλές που παραμονεύουν στο κάθε τους βήμα. Ο προβληματισμός του Αλμπέρ Καμί στο διήγημά του «Η φιλοξενία» (η βάση για το σενάριο) μεταφέρεται ατόφιος σε μία δραματική περιπέτεια φτιαγμένη επάνω στα πρότυπα του κλασικού ουέστερν. Δύο άντρες κυνηγημένοι μέσα στην απεραντοσύνη μίας ερημιάς κινηματογραφημένης με ήρεμο λυρικό ύφος που μεγεθύνει την ξαφνική βία. Ο ένας τους, κυνηγημένος και από το παρελθόν του. Έντονη η ομοιότητα του Νταρού με τον χαρακτήρα του Κλιντ Ίστγουντ στους «Ασυγχώρητους» - και οι δύο αναγκάζονται να παρατήσουν μία ήσυχη ζωή και να ξαναπιάσουν το όπλο. Ο άλλος, ο Μοχάμεντ, είναι ο άμοιρος ιθαγενής, το αιώνιο θύμα, το αντίστοιχο ενός Ινδιάνου ή ενός Μεξικάνου.

 

Συγκινητικό το ερμηνευτικό δίδυμο Βίγκο Μόρτενσεν – Ρεντά Κατέμπ. Ο πρώτος, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ερμηνευτές ύστερα από εκπληκτική πορεία, αποδίδει λιτά τις πολλές αποχρώσεις ενός σύνθετου ρόλου. Ο δεύτερος βγάζει πόνο και υπερηφάνεια με τα βλέμματα και τις σιωπές του. Και οι δύο στηρίζουν στους ώμους τους ένα έργο μεστό από νοήματα, εξαιρετικά σκηνοθετημένο. Η υποβλητική μουσική υπόκρουση του Νικ Κέιβ, του Γουόρεν Έλις και του δικού μας Ψαραντώνη φορτίζει το συναίσθημα χωρίς να «καπελώνει» την εικόνα. Έπος και υπαρξιακά ερωτήματα οικουμενικής φύσης σε έναν σαγηνευτικό συνδυασμό.

 

(The gunman)

 

Περιπετειώδες θρίλερ ενισχυμένο με εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Σον Πεν υποδύεται τον Τζιμ Τέριε, πράκτορα των Ειδικών Δυνάμεων που εκτέλεσε τον υπουργό ορυχείων του Κονγκό και ο Χαβιέ Μπαρδέμ τον Φελίξ,ενδιάμεσό του με μία μυστηριώδη πολυεθνική. Οκτώ χρόνια αργότερα, ο Τέριε επιζεί από δολοφονική επίθεση στην Αφρική και αναζητά τον άνθρωπο που τον επικήρυξε, στο Λονδίνο, τη Βαρκελώνη και το Γιβραλτάρ. Η αγωνιώδης του έρευνα τον ξαναφέρνει κοντά στην Άνι, τον μεγάλο του έρωτα, που είναι παντρεμένη με τον Φελίξ. Ένα μοιραίο ερωτικό τρίγωνο προσθέτει πάθος σε μία ταινία με πολύ πιστολίδι, ιλιγγιώδεις καταδιώξεις και άφθονο αίμα, σκηνοθετημένη με νεύρο από τον σπεσιαλίστα Πιερ Μορέλ («Η αρπαγή» με τον Λίαμ Νίσον). Το μυθιστόρημα του Ζαν-Πατρίκ Μανσέ, μπεστ σέλερ όπου βασίζεται το

σενάριο, δυναμώνει το δοκιμασμένο μείγμα ίντριγκας και κοσμοπολίτικη δράσης με έναν αντιήρωα προδομένο και βασανισμένο από ενοχές, στα πρόθυρα νευρικής και σωματικής κατάρρευσης.

Δίνοντας με την εσωτερικότητα της ερμηνείας του σημαντικό ψυχολογικό όγκο σε μία εφετζίδικη ταινία, ο Σον Πεν είναι ο κυριότερος λόγος για να πληρώσει κανείς εισιτήριο. Το ένα αστεράκι της αξιολόγησης πηγαίνει σε αυτόν.

 

(The second best Exotic Marigold Hotel)

 

Το 2012, απολαύσαμε σπουδαίους Βρετανούς ηθοποιούς σε ρόλους συνταξιούχων που επενδύουν τις οικονομίες τους σε ένα μικρό ξενοδοχείο στην Ινδία. Η αναπάντεχη εμπορική επιτυχία του «Εξωτικού Ξενοδοχείου Μάριγκολντ» ενθάρρυνε την ιδέα ενός σίκουελ, που ενώνει ξανά τις μεγάλες κυρίες Μάγκι Σμιθ και Τζούντι Ντεντς συν την παρέα τους σε μία επανάληψη του γνωστού κοκτέιλ βρετανικού χιούμορ και ινδικού εξωτισμού. Στο Νο 2 συμμετέχει και ο Ρίτσαρντ Γκιρ, ως ένας γοητευτικός μεσήλικας που ερωτεύεται μία ωραία Ινδή χήρα. Ο γιος της, συνιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, αγωνίζεται να επεκτείνει την επιχείρηση, ενώ ετοιμάζεται να παντρευτεί το νεανικό του αμόρε. Τον χορό συμπληρώνουν ηλικιωμένοι που δεν λένε να το βάλουν κάτω. Τα ΚΑΠΗ πάνε Ινδία σε μία εύπεπτη, φαντασμαγορική ταινία, με εύθυμη διάθεση και ολίγη συγκίνηση για να «δέσει» η συνταγή.

 

Ο ορισμός του feelgood σινεμά, «δύο ευχάριστες ώρες» σε ελεύθερη μετάφραση.

 

(Kidnapping mr Heineken) 

 

Αμήχανη συμπαραγωγή τριών χωρών με μοναδικό ατού έναν σπουδαίο ηθοποιό - μαϊντανό σε μικρό ρόλο. Ο Άντονι Χόπκινς ως Άλφρεντ Χάινεκεν, ο Ολλανδός μεγιστάνας της μπύρας που απήχθη το 1982 από πέντε νεαρούς ερασιτέχνες. Πέντε μικροεπιχειρηματίες σε απόγνωση μετά την απόρριψη αίτησης δανείου από την τράπεζα απάγουν τον Χάινεκεν και τον σοφέρ του και απαιτούν υπέρογκα λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Οι άνθρωποι δεν είναι δολοφόνοι –καλά παιδιά και ατζαμήδες είναι- οπότε το σασπένς για την τύχη των θυμάτων εξατμίζεται σύντομα. Περισσότερο ανησυχούμε για την κατάληξη των δραστών και ιδιαίτερα του αρχηγού που πρόκειται να γίνει πατέρας.

 

Νωθρό και μουντά φωτισμένο θρίλερ (το Άμστερνταμ σαν ξεθωριασμένη φωτογραφία) με καλούτσικες ερμηνείες και έναν Άντονι Χόπκινς κρατούμενο μεν αλλά κυρίαρχο του παιχνιδιού, χλομή παραλλαγή Χάνιμπαλ Λέκτερ, να κλέβει παράσταση με το υπερβολικό του παίξιμο.

 

Αφορά ίσως μόνο Ολλανδούς μίας κάποιας ηλικίας. 

 

 

Το «Ρόμποκοπ» συναντά το «Μαντ Μαξ» μέσω Πινόκιο. Ένας ρομποτικός αστυνομικός του Γιοχάνεσμπουργκ κλέβεται από 

ταλαίπωρα πανκιά καταδικασμένα από τον αρχιμαφιόζο της Νότιας Αφρικής και εξανθρωπίζεται με πολλές ζημιές και ήττες. Μία δυνάμει ανατρεπτική ιδέα αυτοαναιρείται λόγω αδέξιου σκηνοθετικού χειρισμού και μίας ιστορίας χωρίς σαφή προσανατολισμό. Τι είναι τελικά αυτό; Σάτιρα της τεχνητής νοημοσύνης, θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με φιλοσοφικές προεκτάσεις, καρτούν με ηθοποιούς ή ένα χύμα πράγμα που αγνοεί τον στόχο του; Όποιος απαντήσει στο ερώτημα, θα κερδίσει ένα χρυσό ρολόϊ. Όσο για τη Σιγκούρνι Γουίβερ και τον Χιου Τζάκμαν που δευτεραγωνιστούν σε αυτό το παιδαριώδες εγχείρημα… Η μία μάλλον φτιάχνει κομπόδεμα εκατομμυρίων για τα γεράματά της. Και ο άλλος δεν έχει μάθει ακόμα να επιλέγει σενάρια. Θα πήραν πολλά λεφτά αμφότεροι, πάντως.