Πώς γυρίζονταν οι πιο ρεαλιστικές σκηνές σεξ του Χόλιγουντ

Κάποιοι επιλέγουν να αφήνουν τη φαντασία του θεατή να κάνει τη μεγαλύτερη "δουλειά" κι άλλοι του τα προσφέρουν όλα "στο πιάτο".

 

Είτε χρησιμοποιούν εξελιγμένες τεχνικές κινηματογράφησης, όπως για παράδειγμα CGI (computer generated image), είτε βάζουν τους ηθοποιούς τους όντως να… αφήνονται στη μαγεία του έρωτα, διαβάστε παρακάτω πώς οι σκηνοθέτες του Χόλιγουντ γύριζαν τις ερωτικές σκηνές στις ταινίες τη δεκαετία του 1970 και τι συμβαίνει σήμερα.

Το 1899, τέσσερα χρόνια αφότου οι αδερφοί Lumière έκαναν την πρώτη ιδιωτική προβολή ασπρόμαυρων κινούμενων εικόνων, οι γάλλοι κινηματογραφιστές Albert Kirchner και Eugène Pirou δημιούργησαν την ταινία "Le Coucher de la Mariée".

 

Η βωβή ταινία είχε διάρκεια επτά λεπτά και σε αυτή πρωταγωνιστούσε η σταρ των καμπαρέ Louise Willy, η οποία επιδιδόταν σε ένα αισθησιακό στριπτίζ.

Η ταινία των Kirchner και Pirou θεωρείται ως η πρώτη πορνογραφική ταινία όλων των εποχών.

 

Το 1950 μια μικρού μήκους ταινία με τίτλο "Un chant d’amour" του σκηνοθέτη Jean Genet εισήγαγε το "αληθινό σεξ" στον mainstream κινηματογράφο. Η διάρκεια της ταινίας ήταν 26 λεπτά και αφορούσε την ιστορία ενός φύλακα σε μια γαλλική φυλακή, ο οποίος ευχαριστιόταν να βλέπει τους κρατουμένους να… αυνανίζονται.

 

Η πρωτοποριακή για την εποχή της ταινία περιείχε κοντινά πλάνα από άντρες που αυνανίζονταν, γράφει ο Marlow Stern σε άρθρο του για το The Daily Beast.

Το σεξ άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένο στον κινηματογράφο, μετά την εγκατάλειψη της απαγόρευσης του κώδικα "Hays Code", ένα σετ αυστηρών ηθικών κανόνων και λογοκρισίας που ίσχυε στο Χόλιγουντ από το 1930 μέχρι το 1968.

 

Το 1998 ο σκηνοθέτης Lars von Trier με την ταινία του "Idioterne" (στην οποία υπήρχε ένα κοντινό πλάνο… διείσδυσης σε γυναικείο κόλπο) ήταν ένας από τους κινηματογραφιστές που χρησιμοποιούσαν σκηνές από "πραγματικό σεξ" στις ταινίες τους. 

Στην ταινία του δανού δημιουργού "Nymphomaniac: Vol. I" η πρωταγωνίστρια (Τζο) έχει διαγνώσει τον εαυτό ως νυμφομανή και εξιστορεί τη ζωή της στον Σέλιγκμαν, ο οποίος τη βρήκε  δαρμένη σε ένα σοκάκι και αποφάσισε να την πάρει σπίτι του και να τη φροντίσει.

 

Πώς όμως κατάφερε ο Trier και η ομάδα του να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη μερικές από τις πιο ρεαλιστικές σκηνές σεξ στην ιστορία του κινηματογράφου;

 

 

 

"Γυρίσαμε σκηνές με τους ηθοποιούς να υποδύονται ότι κάνουν σεξ και στη συνέχεια ντουμπλάραμε τα σώματά τους με κάποιους που όντως έκαναν σεξ. Στη συνέχεια, ενώσαμε ψηφιακά τις δύο εικόνες" εξηγεί η παραγωγός της ταινίας Christine Vesth.

"Έτσι, από τη μέση και πάνω βλέπει κανείς τους ηθοποιούς και από τη μέση και κάτω… κάποιους πορνοστάρ" συνέχισε.

Η τεχνική CGI ήταν αρκετά δύσκολη διαδικασία και καθυστέρησε αρκετά την παραγωγή της ταινίας.

"Λόγω των ειδικών εφέ που χρησιμοποιήθηκαν οι ‘δεύτεροι ηθοποιοί’ έκαναν κανονικά σεξ –βασικά έκαναν κανονικά τη δουλειά τους γιατί νομίζω ότι είναι πορνοστάρ στη Γερμανία- και στη συνέχεια πηγαίναμε εμείς και κάναμε ακριβώς το ίδιο πράγμα, τις ίδιες κινήσεις, με τη διαφορά ότι εμείς φορούσαμε κανονικά τα ρούχα μας. Όλα αυτά ‘διορθώθηκαν’ στο post production" είπε από την πλευρά της η Stacy Martin.

Στην ταινία υπάρχει και μία σκηνή, στην οποία η Martin κάνει στοματικό σεξ σε έναν επιβάτη τρένου, όμως όπως ανέφερε η ίδια, χρησιμοποιήθηκε ένα προσθετικό όργανο.

 

 

Ο Abdellatif Kechiche στην ταινία του "Blue is the warmest color" αφηγείται την ιστορία της Adèle (Adèle Exarchopoulos), μιας ιδιαίτερης και πολύ όμορφης 15χρονης, η οποία μετά από ένα αποτυχημένο φλερτ με ένα αγόρι, ερωτεύεται την Emma (Léa Seydoux), μια φοιτήτρια καλών τεχνών.

Στην ταινία υπάρχει μια σκηνή σεξ ανάμεσα στις δύο νεαρές γυναίκες, που διαρκεί επτά λεπτά, η οποία μοιάζει πάρα πολύ πραγματική.

"Είχαμε ψεύτικα γυναικεία γεννητικά όργανα, τα οποία είχαν φτιαχτεί από καλούπια των πραγματικών μας γεννητικών οργάνων" ανέφερε στο δημοσιογράφο η Seydoux. "Ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα να σου φτιάχνουν ένα ψεύτικο όργανο, που είναι το δικό σου και να το βάζεις… επάνω από το δικό σου. Χρειαστήκαμε 10 ολόκληρες μέρες για να γυρίσουμε αυτή τη σκηνή. Δέκα μέρες!"

"Ξέρεις ότι θα είσαι γυμνή όλη τη μέρα και θα δοκιμάζεις διαφορετικές σεξουαλικές στάσεις… κι αυτό ήταν πολύ δύσκολο, γιατί δεν είμαι εξοικειωμένη με το λεσβιακό σεξ" είπε από την πλευρά της η Exarchopoulos.

 

 

Η ταινία περιέχει μία από τις πιο διαβόητες και σοκαριστικές σκηνές του σύγχρονου κινηματογράφου.

Στην αντίστροφης χρονολογικής σειράς ταινία του Gaspar Noe, η Alex (Monica Bellucci), απογοητευμένη από τα καμώματα του φίλου της Marcus (Vincent Cassel) φεύγει από ένα πάρτι. Στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι βλέπει έναν προαγωγό (le Tenia) να δέρνει μια τρανσέξουαλ ιερόδουλη. Εκείνος στρέφει την προσοχή του σε αυτήν, την ακολουθεί σε μια υπόγεια διάβαση, της επιτίθεται, τη δέρνει και τη βιάζει παρά φύση. 

Ένας από τους λόγους για τους οποίους η σκηνή φαντάζει εντελώς αληθινή είναι γιατί η λήψη είναι συνεχής. Επιπλέον, όταν ο le Tenia τελειώνει με την κακοποίηση και το βιασμό της Alex φαίνεται να βγάζει το πέος του από μέσα της και να ντύνεται.

Όμως, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος η συνεχής αυτή λήψη, ήταν στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μοντάζ δύο διαφορετικών εκδοχών της σκηνής. Ο σκηνοθέτης γύρισε επτά φορές τη σκηνή χωρίς να τη διακόπτει και κατέληξε στην "τελική" ενώνοντας το πρώτο μισό της έβδομης λήψης και το δεύτερο μισό της τέταρτης λήψης.

"Δεν είναι πραγματική, όμως ο Gaspar τη γύρισε με τόσο ρεαλιστικό τρόπο, που πολλοί τη βρήκαν αποκρουστική. Είναι όμως ηθοποιία. Χρησιμοποιήσαμε 10 ίδια φορέματα γιατί καταστρέφονταν στη σκηνή του βιασμού. Ζήτησα να μου φτιάξουν ένα για μένα, γιατί ήταν τόσο όμορφο και θα μπορούσα να το φορέσω κάποια στιγμή. Όμως όταν τελείωσε η σκηνή δε μπορούσα ούτε καν να το κοιτάζω" είπε η Bellucci.

Οι σκηνές φαίνονται ακόμη πιο ρεαλιστικές χάρη στη χρήση ειδικών εφέ και επεξεργασίας εικόνων (digital clean-up και CGI), στα οποία περιλαμβάνονταν η προσθήκη επιπλέον αίματος και χαρακιών στο πρόσωπο της Bellucci, καθώς επίσης και η προσθήκη ενός… πέους στο βιαστή καθώς εγκαταλείπει το θύμα του.

"Το φερμουάρ ήταν ανεβασμένο καθ’ όλη τη διάρκεια της σκηνής του βιασμού, διαφορετικά θα ήταν ακόμη περισσότερο πιο άβολο για τη Monica. Όμως άλλαξα τη σκηνή ψηφιακά στο στάδιο του post production" είπε ο σκηνοθέτης.

 

 

 

Η πιο δυνατή σκηνή στην ταινία του Marc Forster είναι αυτή με το άγριο, καθαρτικό σεξ ανάμεσα στη Leticia (Halle Berry) –υποδύεται μια μητέρα της οποίας ο άντρας εκτελείται- και τον Hank (Billy Bob Thornton), το ρατσιστή σωφρονιστικό υπάλληλο, που οδήγησε τον άντρα της στην ηλεκτρική καρέκλα.

Η σκηνή, στην οποία και οι δύο ηθοποιοί εμφανίζονται γυμνοί και κάνουν σεξ, ήταν αποτέλεσμα εξαιρετικής ηθοποιίας.

"Θα το έκανα μόνο αν ο Billy Bob ήταν τόσο γυμνός, όσο εγώ" ανέφερε η Berry. "Γυρίσαμε τη σκηνή τη 19η ημέρα. Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν συνολικά 21 μέρες. Η σκηνή του σεξ με φόβιζε πολύ, όμως το θάρρος και το κουράγιο εμφανίζονται από εκεί που δεν τα περιμένεις. Τώρα την κοιτάζω και σκέφτομαι ‘Ποια είναι αυτή εκεί πάνω;’".

 Η Berry βραβεύτηκε με Όσκαρ για την ερμηνεία της, ενώ ο Thornton αργότερα δήλωσε ότι η πολύ ρεαλιστική σκηνή του σεξ συνέβαλε στο χωρισμό του από την τότε σύντροφό του Angelina Jolie.

 

 

 

Με το θάνατο από ατύχημα του παιδιού τους ο John (Donald Sutherland) και η Laura (Julie Christie) πηγαίνουν ένα ταξίδι στη Βενετία. Ενώ η Laura βρίσκεται σε ένα εστιατόριο, την πλησιάζει μια τυφλή γυναίκα (Heather) η οποία ισχυρίζεται ότι είναι μέντιουμ και μπορεί να επικοινωνήσει με τη νεκρή κόρη της.

Η Laura λιποθυμά και μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Όταν επιστρέφει επιδίδεται σε παθιασμένο σεξ με τον άντρα της. Η σκηνή διαρκεί για τέσσερα λεπτά και επί πολλά χρόνια όλοι πίστευαν ότι ήταν αληθινή, χάρη στη συγκλονιστική ερμηνεία των πρωταγωνιστών.

"Από την αρχή μέχρι το τέλος στο δωμάτιο, όπου γυριζόταν η σκηνή, υπήρχαν μόνο τέσσερα άτομα. Ο σκηνοθέτης Nic Roeg, ο διευθυντής φωτογραφίας Tony Richmond,η  Julie Christie και εγώ. Κανένας άλλος" είπε ο Sutherland. "Ήταν προσποιητό σεξ, όμως ήταν δύσκολο και για τους δυο μας" ανέφερε η Christie και συνέχισε: "Κάναμε τη σκηνή στην αρχή των γυρισμάτων και νιώθαμε ντροπή. Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, ο πατριός μου μού είπε: ‘Ελπίζω στην επόμενη να μην κάνεις πάλι κάτι σπαρταριστό’".