Σε όλους έχει συμβεί. Είτε πρόκειται για το οικογενειακό μας περιβάλλον, είτε για το κοινωνικό-φιλικό, είτε για το επαγγελματικό, πάντα υπάρχει κάποιος που θα μιλήσει υποτιμητικά π.χ για τη γυναίκα (γενικότερα), αμφισβητώντας ανοιχτά και αδικαιολόγητα τις πνευματικές της ικανότητες ή για τον αλλοδαπό γείτονα, αφήνοντας ρατσιστικά υπονοούμενα. Τέτοιου είδους «προκαταλήψεις» σίγουρα τους περίσσοτερους από εμάς τους βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Πολλές φορές, σε ακραίες περιπτώσεις τα κακόβουλα αυτά σχόλια, μπορεί να μας εξοργίσουν, να μας φέρουν εκτός ορίων, όμως καλό είναι πριν βγάλουμε τα συμπεράσματα μας να σκεφτούμε τι μπορεί να κρύβεται από πίσω.
Η στάση μας απέναντι στον κόσμο, οι απόψεις αλλά και η συμπεριφορά μας σίγουρα καθορίζονται από τον τρόπο με τον οποίο έχουμε μεγαλώσει, τα βιώματα μας, τις εμπειρίες μας κλπ. Σύμφωνα όμως με πρόσφατη έρευνα, εξίσου σημαντικό ρόλο παίζουν και οι ενδότερες ψυχολογικές μας ανάγκες.
«Όλοι αναγκαζόμαστε να παίρνουμε αποφάσεις» τονίζει ο επικεφαλής της έρευνας Δρ Arne Roets. «Μια μερίδα ανθρώπων όμως μισει την αβεβαιότητα και την αμφιβολία, δεν μπορεί να την αντέξει. Προκειμένου να την μειώσει, βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, πολλές φορές ακόμα και να καταδικάσει, αφού τείνει να βασίζεται στις προφανείς πληροφορίες, να στέκεται δηλαδή στις πιο επιφανειακές, χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να εμβαθύνει. Καταφεύγοντας σε ανούσια, ξεπερασμένα, στερεότυπα και κλισέ, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι μπορούν να κατάλαβουν πιο εύκολα τον κόσμο» υποστηρίζει ο Roets.
Σίγουρα η εξήγηση που δίνει η έρευνα, δεν επιδοκιμάζει ούτε δικαιολογεί τις συμπεριφορές που βασίζονται σε προκαταλήψεις. Απλά μας βοηθάει να κατανοήσουμε από που πηγάζουν, ώστε να μπορέσουμε να τις μειώσουμε. «Συχνά οι προκαταλήψεις ικανοποιούν κάποια βασική ανάγκη, δίνουν την πιο σύντομη-εύκολη και προφανή απάντηση, ώστε λανθασμένα να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι κατανοούν τον κόσμο, ότι δεν υπάρχει πλέον αβεβαιότητα» υπογραμμίζει ο Roets.
