Της Λήδας Δεληγιάννη
Χρώματα, χρώματα... χρώματα!!!
Και μουσικές: μελωδία μα πιο πολύ ρυθμός. Δεν ξέρω από μουσική είναι αλήθεια αλλά νιώθω τούτο: η μελωδία σε συνεπαίρνει, ο ρυθμός όμως είναι σαν να χτυπά κατευθείαν στην καρδιά.
Και αυτό είχε μελωδία. Μα ακόμη περισσότερο είχε ρυθμό!
Και είχε και χρώματα! Άπειρα χρώματα! Φωτεινά, που στραφτάλιζαν! Σε κάθε πιθανή απόχρωση!
Ένας άνδρας στροβιλίζεται στη σκηνή. Τα χρώματα της στολής του είναι τόσα πολλά και φωτεινά. Όπως γυρνά γύρω από τον εαυτό του, αφαιρεί κομμάτια υφάσματος από το ρούχο του. Θαρρείς και μια πολύχρωμη σβούρα κινείται σε ένα θείο ρυθμό. Μια λέξη έρχεται στο μυαλό: έκσταση.
Δεκάδες χορευτές, άνδρες και γυναίκες, με λαμπερές φορεσιές χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς. Το κοινό χειροκροτά. Μα μπορεί το ανθρώπινο σώμα να κάνει τέτοια πράγματα; Και όμως!
Ρυθμοί τόσο ξένοι για μας – από την Ινδία και πιο πέρα- γεμίζουν τη νύχτα. Ρυθμοί που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ! Κι όμως ολόκληρες σειρές θεατών χορεύουν σε αυτό το ρυθμό λες και τον ήξεραν από τη μέρα που γεννήθηκαν. Σηκώνουν τα χέρια, γελούν, τραγουδάνε!
Μα πού συμβαίνουν όλα αυτά; Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το κέντρο της Αθήνας. Στο θέατρο "Δώρα Στράτου". Γιατί εκεί, αυτό το Σαββατοκύριακο διοργανώθηκε το Bollywood Festival. Ένα ξέφρενο φεστιβάλ με χορούς από την Ινδία, την Αίγυπτο, την Άπω Ανατολή. Ακόμη και μέχρι τη Χαβάη.
Σε ένα καταπράσινο χώρο που μυρίζει θερινή νύχτα, μπροστά σε ένα λιτό αλλά πραγματικά εντυπωσιακό σκηνικό, εκατοντάδες χορευτές μας δείχνουν ότι τα πάντα σε αυτό τον κόσμο, ακόμη και το ανθρώπινο σώμα είναι ρυθμός.
Τι να πρωτοσυγκρατήσεις; Τον στροβιλιζόμενο δερβίση; Τον επιβλητικό μελαχρινό άνδρα που βγήκε με τη μακρυά του φορεσιά και ένα μπαστούνι στο χέρι και χόρεψε έναν παραδοσιακό αιγυπτιακό χορό; Σαΐντι το λένε. Το μπαστούνι το κρατούσε σαν αντικείμενο ιερό. Το χτυπούσε στο έδαφος και θαρρείς η δύναμη που του έδινε τον έκανε να κινείται ακούραστα!
Να θυμηθώ τις χαμογελαστές κοπέλες με τις υπέροχες πολύχρωμες φορεσιές που κινήθηκαν σε ρυθμούς που μύριζαν Ινδία;
Την μικροκαμωμένη κοπέλα με τη χρυσοκόκκινη στολή; Αυτή ήταν από τη Χαβάη. Και πράγματι ο χορός της σου έφερνε το μυαλό τον ήχο του κύματος του ωκεανού.
Όλες οι αισθήσεις σε απόλυτη συνεργασία!
Το μόνο – μικρό βέβαια- παράπονο που μας άφησε το φεστιβάλ ήταν μια κάποια έλλειψη οργάνωσης που έκανε συχνά τα τραγούδια να αργούν να μπουν ή να κόβονται απότομα. Τίποτε όμως που δεν διορθώνεται!
Οι ερασιτέχνες χορευτές γεμάτοι μεράκι και πάθος για αυτό που έκαναν!
Οι επαγγελματίες γεμάτοι διάθεση να δείξουν ότι όχι, ο χορός δεν είναι επάγγελμα, είναι ζωή! Είναι ένα δώρο που το έχουμε όλοι στο σώμα μας.
Πρόκειται για το πρώτο Bollywood Festival που διοργανώνεται. Οι διοργανωτές ελπίζουν να γίνει θεσμός! Κι εμείς το ίδιο! Και διοργανωτές και συμμετέχοντες, έβαλαν με το μεράκι και τον ενθουσιασμό τους τα καλύτερα θεμέλια για να γίνει αυτό πραγματικότητα.
(Φωτογραφίες: Γ. Καραμάνος)
