Γεμάτα δυναμισμό και ενέργεια, καλλιτεχνική και κοινωνική, τα έργα του Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου(1922-2005) παρουσιάζονται από σήμερα στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, σε μια από τις λιγοστές ελληνικές εκθέσεις του καλλιτέχνη που έζησε και εργάστηκε στο Παρίσι, έγινε διεθνώς γνωστός ως Nonda, και συνέβαλε κι εκείνος με τη δική του ιστορία στην καλλιτεχνική δημιουργία του 20ου αιώνα και του μοντερνισμού.
Με τη φροντίδα της κόρης τού καλλιτέχνη, η έκθεση προσκαλεί το ελληνικό κοινό και τις νεότερες γενιές να ανακαλύψουν «Το Παρίσι του Nonda» μέσα από τα μάτια του ίδιου. Κατανεμημένα σε πέντε αίθουσες του Μουσείου, τα πενήντα έργα της έκθεσης οδηγούν σ΄ ένα συναρπαστικό ταξίδι στους δρόμους, όπου ο ίδιος έζησε και κατοίκησε: Pigalle, Μονμάρτρη, οι κρεαταγορές της Halles, η place Blanche, η Place Tertre, εκεί όπου η βία και η κομψότητα, ο υπόκοσμος και το φως, ο πλούτος και τα μεγάλα μουσεία ενώνονταν. Το μεταπολεμικό Παρίσι των καμπαρέ, των φτωχοδιαβόλων, των πλανόδιων μουσικών, οι γυναίκες, ο έρωτας, βρίσκουν καταφύγιο στους καμβάδες του Nonda, ενός πρωτοπόρου εικαστικού που από το 1947 έφυγε για σπουδές στο Παρίσι με γαλλική υποτροφία στη Σχολή Καλών Τεχνών, προκειμένου να κατακτήσει την καλλιτεχνική του ελευθερία, την οποία διεκδίκησε και κέρδισε.
Ο ζωγράφος και χαράκτης Δημητρης Γαλάνης τον βοήθησε στο Παρίσι και τον έφερε σε επαφή με προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, όπως τον συγγραφέα Αντρέ Μαλρώ, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 50 και ως υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας τον υποστήριξε στην επαναφορά της ιδέας των υπαίθριων εγκαταστάσεων στην Ευρώπη. Στις φημισμένες κατασκευές τού πρωτοπόρου Nonda ανήκει και ο «Δούρειος Ιππος», το μνημειακό γλυπτό που κατασκεύασε το 1963 κάτω από τη γέφυρα Pont Neuf - σύμβολο του Παρισιού, διαμένοντας μέσα στο γλυπτό σε όλη την διάρκεια της έκθεσης.
Το έργο του Nonda και το καλλιτεχνικό του ταπεραμέντο, την πνευματική του επιβίωση στο Παρίσι μέσα από τη διαρκή εξερεύνηση και τους πειραματισμούς -εισήγαγε στη ζωγραφική του τη δεκαετία του 50 έως και αίμα από βοδινή σπλήνα και κάρβουνο όταν ζωγράφιζε στις Halles- είχε φέρει το 2007 στο ελληνικό κοινό το Μουσείο Μπενάκη, σε μια εντυπωσιακή αναδρομική έκθεση. Είχαν περάσει 55 χρόνια από το σκάνδαλο που είχαν προκαλέσει στο ελληνικό φιλότεχνο κοινό τα αιρετικά γυναικεία γυμνά έργα του, στην πρώτη του έκθεση στην Ελλάδα, στον φιλολογικό σύλλογο "Παρνασσό".
