Δημοφιλές, προσωρινό, χαμηλού κόστους, βιομηχανικό, νεαρό, πνευματώδες, σέξι, μαγιό, γοητευτικό και μπιγκ μπίζνες. Ο μακροσκελής χαρακτηρισμός του καλλιτεχνικού κινήματος της Ποπ Αρτ ανήκει στον ζωγράφο Ρίτσαρντ Χάμιλτον.
Η εμπορική και η υψηλή κουλτούρα και η γέφυρα ανάμεσα τους, ο πεζός κόσμος της οικιακής ζωής, η λάμψη των ταινιών, το σεξ και οι ηλεκτρικές σκούπες ανακατεύονται στην έκθεση –blockbuster- που άνοιξε χθες τις πύλες της στην γκαλερί Τέιτ Μόντερν στο Λονδίνο και θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου του 2016.
«The EY exhibition: The World Goes Pop» είναι ο τίτλος της και οι ειδικοί θεωρούν πως θα ξεσκονίσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών για τον τολμηρό κόσμο του πολύχρωμου καλλιτεχνικού κινήματος, που αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα στις ΗΠΑ, στο τέλος της δεκαετίας του ‘50.
Το φωτομοντάζ, το κολάζ και η συναρμολόγηση αποτέλεσαν συνηθισμένες μεθόδους της Ποπ Αρτ. Από τις μυθικές φυσιογνωμίες της δεκαετίας του 1960, ο Άντι Γουόρχολ δημιούργησε το 1962 τις «Είκοσι πέντε Μέριλιν». Η απεικόνιση της Μονρόε ως προϊόντος κουλτούρας, συσκευασμένης για το κοινό σαν καταναλωτικό αγαθό...
H Τέιτ Μόντερν ζητά και το δικό ας αγαπημένο σύγχρονο έργο ποπ αρτ.
