Η ποιήτρια που μας έμαθε να «ακούμε» τους ήχους της σκιάς, μιας φωτογραφίας, ενός συναισθήματος και πριν ένα χρόνο παρουσίασε την 17η ποιητική συλλογή της με τίτλο «Δημόσιος καιρός», ενέπνευσαν την εικαστικό Ράνια Καπελιάρη που τα "ζωγράφισε". Συναντήθηκαν σε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με ποίηση και ζωγραφική στο χώρο του ΜShop του Μεγάρου Μουσικής.
Η Κική Δημουλά συνομίλησε με κόσμο που αγαπά την ποίηση και αναφερόμενη στις δύο τέχνες που συνδιαλέγονται είπε: "η ποίηση είναι μια περιοχή γεμάτη μυστικά τοπία εντελώς μαγικά κρυμμένα σε μια πυκνή φοβιστική βλάστηση εμποδίων.
Πρέπει να την διασχίσεις να μην φοβηθείς τους βρυχηθμούς του ακατανόητου και κάπου εκεί κοντά να ανακαλύψεις πραγματικά τοπία, "θαυματοποιά" που και νεκροί ανασταίνονται. Υπάρχει όμως και άλλη πιο σύντομη και πιο απολαυστική διαδρομή για να φτάσει κανείς σ' αυτά τα τοπία των επιδιώξεών μας και είναι η διαδρομή μέσω των ζωγραφικών έργων της κ. Ράνιας Καπελιάρη. Ο λόγος που την προτείνω δεν είναι για να ανταποδώσω την τιμητική φιλοξενία των στοίχων μου στα έργα της, αλλά για να τονίσω τι εποικοδομητικά συνεργάζονται μεταξύ τους δύο εντελώς διαφορετικές τέχνες, πώς λέξεις και χρώματα έχουν την συνθηματική διάλεκτό τους".
Η ζωγράφος Ράνια Καπελιάρη μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τη δουλειά της που είχε ως πηγή έμπνευσης την τελευταία δουλειά της ποιήτριας είπε: "Παρακολουθώ πολλά χρόνια την ποίηση της Κικής Δημουλά και όταν διάβασα το "Δημόσιο Καιρό" είπα ότι "εδώ αυτό πρέπει να παγώσει σαν συναίσθημα. Η δουλειά μου δεν εικονογραφεί τους στίχους, προσπαθεί να μεταφέρει την ατμόσφαιρα και γι' αυτό δανείστηκα ένα νεαρό κορίτσι το οποίο συμβολίζει την ποιήτρια, το οποίο περιφέρεται σε διάφορα τοπία σε διάφορες περιπέτειες, γεμάτα συναισθήματα και μνήμες. Αυτό προσπαθώ να αποδώσω με τα εικαστικά μέσα. Ήταν ένα εγχείρημα που έκανα με πολύ φειδώ και ντροπή. Το πιο δυνατό συναίσθημα στα ποιήματα της Δημουλά είναι η μελαγχολία της και ταυτόχρονα μία σκληρότητα την οποία έχουν οι πολλοί δυνατοί και ώριμοι άνθρωποι".
Η ακαδημαϊκός και αγαπημένη ποιήτρια Κική Δημουλά μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το τι μπορεί να μας εμπνεύσει τόνισε ότι: "Δεν ξέρουμε τι μας εμπνέει. Αυτή είναι μία απόλυτη αλήθεια, νομίζουμε ότι μας ενέπνευσε κάτι αλλά εγώ υποθέτω, υποπτεύομαι, ότι η έμπνευση είναι ήδη έτοιμη από κάτι άλλο. 'Ερχεται και την εφαρμόζουμε στην πιο προφανή αφορμή".
