Johnnie Walker Double Black έχεις δοκιμάσει;

Ελένη Νικολούλια

Το Johnnie Walker Black οι περισσότεροι το γνωρίζουν. Το έχουν δοκιμάσει και όπως συμβαίνει με όλα τα αποστάγματα είτε το έχουν λατρέψει, είτε το έχουν βάλει πάλι στο ράφι.

Κάτι αντίστοιχο λοιπόν θα συμβεί και τώρα με το Johnnie Walker Double Black, το οποίο μπορεί ως όνομα να θέλει να παραπέμπει στον “προκάτοχό” του, αλλά στα δικά μου μάτια περισσότερο μοιάζει με αδελφό, παρά με εξέλιξή του.

Με απλά λόγια το Black Label και το Double Black, μοιράζονται το ίδιο DNA αλλά σε καμία περίπτωση τον ίδιο χαρακτήρα. Όπως δηλαδή συμβαίνει και με τα περισσότερα αδέλφια.

Αν μάλιστα συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε το θέμα “οικογενειακά” τότε πάλι θα καταλήξουμε σε ένα ακόμα συμπέρασμα που πολύ απλά λέει πως κάθε ένα έχει την δική του χάρη, κάθε ένα θα γοητεύσει διαφορετικό κοινό, ποτέ κανένα από τα δύο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως “καλύτερο”, “χειρότερο” κλπ...

Η επαφή μου με το Double Black έγινε αρκετά πρόσφατα και μάλιστα περισσότερο από περιέργεια. Ήθελα να καταλάβω σε ποιον απευθύνεται. Και ποιον μπορεί να συγκινήσει. Και γιατί να τον κερδίσει.

Το ζήτησα σκέτο για να το αντιληφθώ πλήρως. Και δεν θα μακρυγορήσω...

Το Johnnie Walker Double Black είναι έντονο. Είναι ώριμο λες συνομιλείς με έναν άντρα γύρω στα 40. Λες και έχει τόσα να σου πει. Μήπως προφανώς σε ανάλογους άντρες θέλει να απευθύνεται;

Αλλά αν είναι έτσι γιατί να γοήτευσε τόσο και εμένα; Μήπως απευθύνεται στις γυναίκες που αναζητούν δυναμισμό;

Μήπως και στους δύο;

Και κάπως έτσι ξεκινά να σου αποκαλύπτει την ιστορία του από την Σκοτία αλλά και κάπου-κάπου να σου θυμίζει και τον “αδελφό” του σε μία όμως πιο “σκοτεινή” και σίγουρα πιο πλούσια γεύση.

Το Johnnie Walker Double Black δεν σου κρύβει ότι θέλει να πρωταγωνιστήσει αλλά ούτε και το ότι θέλει να σε ξαφνιάσει.

Διαθέτει αυτό το κάπνισμα που προσωπικά λατρεύω σε μία όμως διαρκή εναλλαγή με ξηρά φρούτα και κρεμώδη βανίλια που το κάνουν πιο “στρογγυλεμένο”. Φτιάχνεται από το μπελντάρισμα των πιο δυναμικών ουίσκι των δυτικών ακτών της Σκοτίας με αυτά που ωριμάζουν σε «καπνισμένα» δρύινα βαρέλια και έτσι μόνο το “DNA” του να αναλογιστούμε ξέρουμε πως πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο και σίγουρα περίπλοκο. Σαν τον άντρα δηλαδή που θέλεις να έχεις δίπλα σου. Ή σαν το ποτήρι που θέλεις να σου κρατά συντροφιά τα βράδια.

Στο τέλος, το στόμα γεμίζει με ένα πλούσιο σώμα και η κάθε του γουλιά αφήνει μια έντονη επίγευση με αρώματα καπνού, ξύλου και γλυκών αποξηραμένων φρούτων. Σαν το φιλί που θέλεις να νιώσεις.

Ή πάλι σαν το ποτήρι που θέλεις να σου κρατά συντροφιά τα βράδια.

Johnnie Walker Double Black έχεις δοκιμάσει;

Αν όχι, μήπως θα άξιζε;