Διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την αρθρογραφία σχετικά με την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα. Είναι λογικό για ένα τόσο κρίσιμο θέμα να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Θέτω όμως δυο ζητήματα.
Πρώτον, ως χώρα, αυτό, που ποτέ δεν καταφέραμε να κάνουμε, είναι να θέσουμε προτεραιότητες και να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες των επιλογών μας. Με την ανεργία να φτάνει σε εφιαλτικά για την κοινωνία και την οικονομία επίπεδα, και τις τράπεζες να αναζητούν νέα κεφάλαια, είναι πρόδηλο ότι χρειαζόμαστε όλους τους πιθανούς επενδυτές.
Μικρούς, μεσαίους και μεγάλους.
Έλληνες και ξένους.
Φυσικά, κάθε επένδυση στην Ελλάδα διέπεται από τους νόμους μας.
Δεύτερον, να λαμβάνουμε υπόψη το διεθνές πλαίσιο. Όταν ο Ομπάμα και η Μέρκελ βλέπουν επενδυτές, όταν όλες οι δυτικές πρεσβείες στρέφουν το ενδιαφέρον και την προσοχή της εξωτερικής πολιτικής τους στην ικανοποίηση των oικovoµικώv συμφερόντων των χωρών τους, θα ήταν τουλάχιστον αφελές να μην ακολουθήσει το ίδιο παράδειγμα ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Υπάρχει μια μυθολογία ότι οι ξένοι επενδυτές έρχονται μόνο για να κερδίσουν και για να "αρπάξουν" τον πλούτο της Ελλάδας. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν υπάρχουν επενδυτές, που δεν θέλουν να κερδίσουν. Όμως, αυτές οι αντιλήψεις μας οδήγησαν να βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά την προσέλκυση Ξένων Άμεσων
Επενδύσεων.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της UNCTAD, είναι η πιο εσωστρεφής επενδυτικά χώρα, όχι μόνο μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε., αλλά σε σχέση με τις επιδόσεις άλλων γειτονικών και μνημονιακών χωρών !
Ο μόνος επενδυτής, που δεν ήθελε ποτέ να κερδίσει, ήταν το Ελληνικό Δημόσιο.
Οικοδόμησε ένα σπάταλο και διάτρητο κοινωνικό κράτος, που παρείχε κάκιστες υπηρεσίες και συντηρούσε με τα χρήματα των φορολογουμένων δεκάδες προβληματικές επιχειρήσεις.
Αυτά δυστυχώς πληρώνουμε σήμερα.
Η προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων είναι δύσκολη κι επίπονη. Κινηθήκαμε άμεσα
πρώτον, για να παρουσιάσουμε τη μεγάλη προσπάθεια, που κάνει η πατρίδα μας, και
δεύτερον, για να βελτιώσουμε το νομοθετικό πλαίσιο για τις στρατηγικές και τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Οι πρώτες προσπάθειες έφεραν αποτέλεσμα:
Το 2012, οι άμεσες επενδύσεις ανήλθαν σε 2,3 δισ. ευρώ, έναντι εισροής μόλις 800 εκατ. ευρώ το 2011. Στο πρώτο πεντάμηνο του 2013, συνεχίστηκε αυτή η αυξητική τάση, καθώς εμφάνισαν καθαρή εισροή ύψους 1,1 δισ. ευρώ.
Κορωνίδα των νέων επενδύσεων είναι ο αγωγός TAP και τα έργα επέκτασης της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά. Εξίσου σημαντικά είναι και τα κεφάλαια, που τοποθετήθηκαν από δεκάδες ξένα επενδυτικά ταμεία, ιδίως από τις ΗΠΑ, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Ταυτόχρονα, πραγματοποιούνται ή έχουν ανακοινωθεί σημαντικές επενδύσεις από ξένες εταιρείες, που ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα ή που επενδύουν για πρώτη φορά, όπως η Qatar Petroleum International, η Third Point, η Rhone Capital, η Al Dahra, η Fairfax, η Dogus, η Paine & Partners, η NCH Capital, η Philip Morris, η BIC, η Johnson & Johnson, η P&G, η Unilever, η Henkel, η GlaxoSmithKline, η Novartis κ.α.
Να τονίσω ότι η βελτίωση των κινήτρων του Αναπτυξιακού Νόμου (Ν. 4146/13) ήδη αποδίδει καρπούς, αφού η συνολική αιτούμενη ενίσχυση προς τις επιχειρήσεις ήταν, την πρώτη περίοδο του 2013, αυξημένη κατά 40% σε σχέση με τη δεύτερη περίοδο του 2012 για συνολικές νέες επενδύσεις 530 εκ.
Τέλος, να τονίσω το έντονο ενδιαφέρον ξένων επενδυτών για αγορά κατοικιών στην Ελλάδα, επίσης χάρη στα κίνητρα του Αναπτυξιακού Νόμου.
Ο κ. Νότης Μηταράκης είναι Υφυπουργός Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας και Βουλευτής A’ Αθηνών.
